Η ΚΑΤΆΣΚΟΠΟΣ!

5. Το παρελθόν μία ανοιχτή πληγή!

Νάντια!

Μόλις μπήκα στο γυμναστήριο, παράτησα τα πράγματά μου σε ένα από τα καθίσματα, έβγαλα την μακρυμάνικη μπλούζα μου ,μάζεψα τα μαλλιά μου ψηλά σε μία αλογοουρά και πλησίασα τον μεγάλο σάκο του μποξ που υπήρχε στην μέση του δωματίου. Έφτιαξα το κοντό αθλητικό μπλουζάκι μου και φόρεσα τα γάντια του μποξ μου. Οι γροθιές μου βίαιες και θυμωμένες. Χτυπούσαν τον σάκο με μανία στην προσπάθειά μου να ξεσπάσω όλα όσα με έπνιγαν μέσα μου. Κάθε γροθιά και ένα δάκρυ στο πρόσωπό μου. Φώναξα δυνατά για να πάψω να πονάω. Ένιωθα πως κάθε μέρα που περνάει οδηγούμε σε ένα αδιέξοδο. Και συνέχισα να χτυπάω και να χτυπάω τον σάκο. Δίχως άλλη επιλογή.

"Πιο σταθερά , αλλιώς θα τραυματίσεις τα χέρια σου!" Άκουσα την φωνή του αρχηγού να μου λέει και κράτησε τον σάκο του μποξ. Αμέσως μετά βγήκε μπροστά μου και μου ζήτησε να προπονηθώ μαζί του. Για κάθε κίνησή μου ήταν προετοιμασμένος. Κάθε φορά που του επιτιθόμουνα εκείνος με σταματούσε. Με έπιασε από το αριστερό χέρι και με έριξε κάτω με αρκετή ευκολία. " ο θυμός και ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός σου." Μου είπε και μου έδωσε το χέρι του για να σηκωθώ. Είχε δίκιο! Αυτό με έκανε αδύναμη. Συνέχισα να τον πολεμάω ακόμα και αν δεν έλεγχα σωστά την αναπνοή μου. "Η υπομονή είναι η καλύτερη στρατηγική." Είπε καθώς με ακινητοποιούσε. "Μην ξεχνάς ποιος σε εκπαίδευσε Νάντια!" Έλεγε εκείνος όσο με κρατούσε.

"Έμαθα από τον καλύτερο. Σπάω κάθε τοίχο που μοιάζει με αδιέξοδο." Έλεγα τα λόγια που μου είχε διδάξει, αφού τον γύρισα και τον έφερα κάτω με το πόδι μου.

"Στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται." Μου είπε εκείνος μόλις τον βοήθησα να σηκωθεί. Ύστερα πλησίασα τα πράγματά μου ,βγάζοντας τα γάντια μου ακόμα νευρικά. "Τι δουλειά έχεις ξημερώματα εδώ κορίτσι μου; θες να μου πεις τι συνέβη και είσαι σε αυτήν την κατάσταση;" είπε εκείνος και του έδειξα το σημείωμα που μου έστειλε, τρίβοντας το μέτωπό μου και προσπαθώντας να ελέγξω τα δάκρυα που είχαν πλημμυρίσει τα μάτια μου. " Επέστρεψε..." Είπε εκείνος καθώς σκεφτόμασταν τον ίδιο άνθρωπο. Ήταν ο μοναδικός που ήξερε με κάθε λεπτομέρεια το παρελθόν μου.

"Και μάλιστα για τα καλά... προσπάθησε να με σκοτώσει με το δηλητήριο ενός σκορπιού ." Του είπα όλη την αλήθεια γιατί αυτά τα λόγια έμοιαζαν παγιδευμένα μέσα στο μυαλό μου. " Δεν μπορώ να τρέχω άλλο..." Έλεγα με φωνή που έτρεμε και σκούπισα τα δάκρυά μου πριν προλάβουν να κυλήσουν. "Φτάνει!" Βγήκε τόσο δυνατά από μέσα μου. Ένιωθα κουρασμένη και αγανακτισμένη.