Η ΚΑΤΆΣΚΟΠΟΣ!

12. Έρωτας εναντίων παρελθόντος!

Νάντια!

"Αν δεν φοβάσαι εκείνη, θα μάθεις να φοβάσαι εμένα!" Είπε ο Κρίστιαν στα ξαφνικά και τον χτύπησε δυνατά στο πρόσωπο για να με προστατέψει και να τον διώξει από πάνω μου. Τον χτύπησε ξανά για να μην τον αφήσει να με πλησιάσει. "Όταν εκείνη λέει όχι, τότε είναι όχι!" Έλεγε και τον χτύπησε με το κεφάλι του ακριβώς στο δικό του, με αποτέλεσμα να πέσει στην στοίβα από μπάζα.

Μόλις τα χέρια αυτού του άντρα απομακρύνθηκαν από πάνω μου , εγώ προσγειώθηκα αργά στον δρόμο γιατί δεν είχα άλλες δυνάμεις και αντοχές. " Κρίστιαν;" είπα χωρίς φωνή και μην πιστεύοντας πως είναι εδώ. Έβηχα αρκετά δυνατά και δεν μπορούσα να κουνήσω το σώμα μου. Είχα παραλύσει και ξαπλώσει στον τοίχο ολόκληρη. " αρχηγέ... Βοήθεια!" Είπα με δυσκολία μόλις τον κάλεσα από το ρολόι μου για να συλλάβουν αυτόν τον άντρα.

"Αλίσια;" φώναξε το όνομά μου ο Κρίστιαν ανήσυχος και έτρεξε κοντά μου. Κράτησε το πρόσωπό μου όσο εγώ τον κοιτούσα με δακρυσμένα μάτια. " Είσαι καλά ομορφιά μου;" είπε εκείνος αγγίζοντάς με για να με νιώσει επάνω του. Εγώ κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά. " θα το σκοτώσω το κάθαρμα για ότι σου έκανε!" Έλεγε με οργή και μίσος καθώς παρατηρούσε τα σημάδια στον λαιμό μου.

" Όχι... σε παρακαλώ..."είπα αναστατωμένη και με φωνή που πάλευε να ελευθερωθεί.

" Κανένας δεν θα σου κάνει άλλο κακό. Είμαι εγώ εδώ! Ηρέμησε ομορφιά μου... αυτός ο εφιάλτης θα τελειώσει. " Είπε εκείνος χαϊδεύοντας την άκρη των μαλλιών μου και τότε άνοιξα τα μάτια μου ορθάνοιχτα.

"Κρίστιαν πρόσεξε!" Του φώναξα εγώ μόλις πήγε να του επιτεθεί πισώπλατα. Έτριψα τον λαιμό μου μόλις η χροιά μου είχε επιστρέψει μόνο και μόνο για να προστατέψω εκείνον.

"Κανένας δεν πειράζει την γυναίκα που αγαπώ!" Έλεγε ο Κρίστιαν κρατώντας τα χέρια του για να αμυνθεί. Με τα χτυπήματά του τον οδήγησε στον πέτρινο τοίχο. Εκείνος κατάφερε να αμυνθεί για μία στιγμή. " Έτσι την χτυπούσες και εκείνη;" έλεγε ο Κρίστιαν ρίχνοντάς του απανωτές γροθιές στο πρόσωπο. Τα αίματα που έτρεχαν στο πρόσωπο εκείνου του άντρα δεν ήταν ικανά να σταματήσουν τον Κρίστιαν. Τον κράτησε από τον γιακά της αθλητικής του ζακέτας καθώς γονάτιζε στο πάτωμα και τον άφησε ο ίδιος με δύναμη κάτω. Δεν άκουγε όχι και παρακαλώ... Όπως φερόταν και αυτός σε εμένα." θα σε κάνω να μετανιώσεις κάθε χτύπημα που της έδωσες! Κάθε πόνο που ένιωσε εξαιτίας σου. Κάθε δάκρυ που χαράμισε..." έλεγε καθώς τον κλωτσούσε στο σώμα.