Η ΚΑΤΆΣΚΟΠΟΣ!

8. Βράδυ ηδονής!

Κρίστιαν!

"Αλισια!" Φώναξα εγώ για να μην φύγει, μα εκείνη δεν σταμάτησε. "Αλισια περίμενε..." Έτρεξε στο ασανσέρ και οι πόρτες έκλεισαν μπροστά στα μάτια μου, όσο και να προσπαθούσα να τις σταματήσω. " Γαμώτο... " είπα αναστατώνοντας τα μαλλιά μου με το χέρι μου.

"Κρίστιαν λυπάμαι πολύ για όλα..." έλεγε εκείνη μόλις με είδε να επιστρέφω πίσω και εγώ ξεφύσησα δυνατά μόνο στο άκουσμα της φωνής της.

"Φύγε!" Κατάφερα να πω μέσα στα νεύρα μου. Χωρίς να φωνάξω και να την κοιτάξω. Εκείνη την στιγμή δεν ήθελα να δω και να ακούσω κανέναν. Δεν είχα υπομονή. Με το χέρι μου έριξα όλα τα αντικείμενα που είχα στο έπιπλο με τον καθρέφτη κάτω. Στήριξα τις θυμωμένες μου γροθιές εκεί προσπαθώντας να καταλάβω τι συμβαίνει μέσα μου.

"Αν θες μπορώ να της εξηγήσω... να της πω όλη την αλήθεια!" Έλεγε εκείνη, κάνοντας ένα βήμα να με πλησιάσει και εγώ άρπαξα τα πράγματά της από τον καναπέ και της τα έδωσα με δύναμη στο σώμα της.

"Τι δεν καταλαβαίνεις κοπέλα μου; Φύγε όπως είσαι... εξαφανίσου!" έλεγα εγώ κρατώντας την με δύναμη από το μπράτσο του χεριού της και αφήνοντάς την μπροστά από την πόρτα μου. Ήμουν τόσο θυμωμένος και νευριασμένος. "Τώρα! " ούρλιαξα εγώ επειδή εκείνη κοντοστάθηκε και από τις φωνές μου το σώμα της άρχισε να τρέμει.

Προσπάθησα να πάρω μία καθαρή αναπνοή, πίνοντας το ποτό που είχα στην άκρη μονορούφι. Έτριψα σαν τρελός το πρόσωπό μου και κάθισα στον καναπέ μου. Αν ήταν οποιαδήποτε άλλη δεν θα με ένοιαζε καθόλου αν πληγωθεί ή τρέξει μακριά μου. Αν δεν την ξανά έβλεπα. Όμως την θέλω... την θέλω... την θέλω πραγματικά. Την σκέφτομαι τόσο πολύ. Παράτησα το ποτήρι για να μην βλέπω την αντανάκλασή της στο γυαλί του. Τι μου συμβαίνει; ξάπλωσα το σώμα μου στην πλάτη του καναπέ επειδή για μία στιγμή ένιωσα επάνω μου εκείνη και το άρωμά της. Τώρα το αναζητάω σαν τρελός. Σαν να νιώθω πως το έχω χάσει. Όσα λόγια περίμενα να ακούσω από τα δικά της χείλη έγιναν με αυτόν τον τρόπο.

"δεν μπορώ να την αφήσω να μου ξεφύγει ξανά!" Είπα και αμέσως έπιασα τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου και το κινητό μου. Έφυγα αρκετά βιαστικά για να μπορέσω να της εξηγήσω. Πατούσα παρατεταμένα το κουμπί στο ασανσέρ για να κάνω όσο πιο γρήγορα μπορούσα και χωρίς να ελέγχω την ένταση που ένιωθα. Οδήγησα ως το διαμέρισμά της και τότε άρχισα να χτυπάω επίμονα το κουδούνι της. Έπρεπε να την δω και να της μιλήσω. " Αλισια το ξέρω ότι είσαι μέσα. Άνοιξέ μου , πρέπει να μιλήσουμε. " είπα και πάτησα για μία ακόμα φορά το κουδούνι. Αλισια! Σε παρακαλώ... Πρέπει να με αφήσεις να σου εξηγήσω. " συνέχισα να χτυπάω την πόρτα της και να μιλάω πίσω από αυτήν. " ομορφιά μου δεν έχω κάνει τίποτα." Έλεγα και το ένιωθα πως βρίσκεται διστακτικά πίσω από την πόρτα. Σχεδόν μπορούσα να ακούσω την απότομη και κοφτή ανάσα της.