Η ΚΑΤΆΣΚΟΠΟΣ!

38. Το παρελθόν του Βίκτωρ!

Νάντια!

"Τι τρέχει;" απάντησε ο Βίκτωρ προσπαθώντας να σηκωθεί αργά από το κρεβάτι για να μην ξυπνήσει εμένα. "Τον πιάσατε;" είπε με ένταση και συνέχισα να προσποιούμαι , με μάτια κλειστά, ότι κοιμάμαι. Είχα καταλάβει πως μιλούσε με έναν από τους άντρες του , αλλά δεν μπορούσα να ξέρω ποιον κυνηγάει και γιατί. Ποιον ψάχνει και αν έχει να κάνει με αυτή την αποστολή. " έρχομαι αμέσως!" Τους απάντησε ξεφυσώντας δυνατά. Δεν ήθελε να με αφήσει μόνη.

Έπιασε το πουκάμισό του από την πολυθρόνα ,που ήταν πρόχειρα απλωμένο και το έριξε στο σώμα του βιαστικά. Το κούμπωσε καθώς έγερνε πάνω από εμένα. Μου έδωσε ένα φιλί στο κεφάλι για να με αποχαιρετήσει και τότε άνοιξα νυσταγμένα τα μάτια μου. "Βίκτωρ; τι συμβαίνει; φεύγεις;" έλεγα σηκώνοντας ελαφρά το σώμα μου.

"Δεν θα αργήσω πριγκίπισσα. Κοιμήσου... Δεν μπορώ χωρίς εσένα για πολύ έτσι και αλλιώς. " Είπε εκείνος και αφού με σκέπασε βγήκε από το δωμάτιο.

Τον ακολούθησα χωρίς να χάνω άλλο χρόνο . Είχα βρεθεί σε ένα αδιέξοδο. Χωρίς στοιχεία και ένοχο. Δεν είχα γεννηθεί για να παρατάω μία αποστολή. Έπρεπε να το ρισκάρω για να μάθω αν αυτή η νύχτα συνδέεται με το τέλος της δικής μου αποστολής.

Εκείνος κατέβαινε την σκάλα αρκετά γρήγορα, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε να βάλει το μαύρο παλτό του με τα κλειδιά του αυτοκινήτου στο χέρι. Έτρεξα και εγώ στο δικό μου δωμάτιο. Έβγαλα το νυχτικό μου και φόρεσα ένα απλό φόρεμα. Κατέβαινα με τον ίδιο τρόπο και εγώ την σκάλα. Από την γυάλινη πόρτα τον παρατηρούσα να παραλαμβάνει το αυτοκίνητό του από τους άντρες της ασφάλειας. Δεν ήθελα να με δει και πλησίασα πολύ αργά προς το μέρος του.

"Νάντια;" είπε ξαφνικά η οικονόμος και εγώ ανασήκωσα τους ώμους μου. Δεν την είχα αντιληφθεί γιατί ήμουν προσηλωμένη στον στόχο μου. " Πρέπει να σου μιλήσω!" Είπε εκείνη και έβγαλε από την τσέπη της ένα λευκό σημείωμα.

"Τι συμβαίνει ;" την ρώτησα επειδή έδειχνε ανήσυχη.

"Καθώς μάζευα τα ποτήρια της δεξίωσης άκουσα την Άρτεμις και τον Ερνέστο να έχουν μία περίεργη συζήτηση." Είπε και τότε παρατήρησα τον Βίκτωρ να φεύγει. Ήμουν σίγουρη πως δεν θα τον προλάβαινα τώρα.

"Τι περίεργη συζήτηση;" την ρώτησα έντονα και έπιασα στα χέρια μου το σημείωμα. Ήταν μία διεύθυνση στα ιταλικά γραμμένη.

"Ο Ερνέστο από ότι φαίνεται ζήτησε από την Άρτεμις κάτι που εκείνη αρνήθηκε κατηγορηματικά. Ξέρεις όμως πόσο χειριστικός μπορεί να γίνει. Ο Βίκτωρ ακούει το όνομά του και θυμώνει. Δεν πρόλαβα να ακούσω τι ακριβώς συζητούσαν. Όταν έφτασα η Άρτεμις ξεκαθάριζε σε εκείνον πως δεν θα έβλαπτε ποτέ τον Βίκτωρ ότι και αν συμβαίνει μεταξύ τους. Ο Ερνέστο επέμενε και της έδωσε μία διεύθυνση σε περίπτωση που αλλάξει γνώμη. Αυτή που τώρα έχεις εσύ στα χέρια σου. " μου είπε εκείνη και επέστρεψε στο δωμάτιό της.