A Night In Vegas

Kabanata 18

I smiled silently. My husband was still fast asleep in my bed. Halatang pagod talaga siya at mukhang walang pahinga ilang araw na sa klase pa lang ng paghinga niya.

I gave him a bath using a towel and took his shirt off para hindi siya mainitan. His chiseled body was saying high to me but I couldn't care less about that as long as he is still sick.

I played with my finger as I watch him peacefully sleeping. It was almost midnight pero parang nawala na talaga ang pagkagusto ko na matulog. Tinigil ko ang paglalaro sa mga daliri ko. I gently brushed Deimos' hair before fixing the wet towel I placed on his forehead to help ease the heat from his body.

Hinila ko pa pataas ang comforter sa katawan niya para hindi siya maginawan lalo na't wala siyang suot na pang-itaas. Staring at him can really make me smile in a blink.

Pinakiramdaman ko ang tibok ng puso ko. It was calm and peaceful. Parang tibok sa isang musika na kay sarap pakinggan habang sumasayaw sa ilalim ng ulan kasama ang taong... mahal ko.

I bit my lip and removed my gaze at him. Hindi pa ako sigurado sa nararamdaman ko kaya ayaw ko munang mag-assume ng bagay-bagay. I know that I like him genuinely but I don't know if I'm ready to take everything on another level when I still have fear in my heart. Gusto ko ring makasigurado sa nararamdaman niya sa'kin kung meron man. Ayaw kong madaliin ang lahat. I want everything to work out smoothly.

Sa huli, humiga na ako sa tabi niya at niyakap siya. I felt him moved and snuggled into my arms like it really comforts him. He always does this to me whenever we're about to go to sleep. Nahahalata ko na clingy talaga siya kahit sobrang lamig niya pa sa antartica.

I kissed his forehead one last time before I closed my eyes and finally drifted to sleep with a smile.

The next morning was still the same. Nauna akong nagising at may lagnat parin si Deimos pero bahagya na itong humupa pero dahil sa pag-aalala ko sa kanya, napagdesisyunan ko na tumawag na lang muna sa ospital para mag-file ng onen day leave ASAP.

"Okay ka lang po ba, dok? May nangyari po ba?" Tanong sa'kin ni Nurse Amy. Rinig ko pa sa background ang boses ng sekretarya ko na mukhang maaga pang nakikipag-chismisan sa ibang nurses.

Inayos ko ang mga pagkain sa tray na dadalhin ko sa itaas. "I'm alright. May emergency lang talaga."

"Ah, gano'n po ba. Ang weird lang kasi, dok kasi never ka namang nag-file ng leave for emergency."

I chuckled. "First times and surprises are good sometimes."

"Oo nga, dok. Kagaya ng naririnig kong chismis dito sa ospital na may asawa ka na raw po." Tumawa pa siya na parang hindi talaga siya naniniwala. "Parang kailan lang no'ng sinugod ka ng baliw mong ex dito."

Sinapok ko ang buhok ko at inilagay ito sa balikat ko habang chini-check kung kumpleto na ba ang nailagay ko sa tray o may kulang pa. When I made sure that everything was complete, I focused on talking to Amy.

"Huwag mo na ngang banggitin ang lalaking 'yon." I sighed and smiled. "And about the rumors, as long as I don't say anything, it can neither be true or not."

"Pa mystery si Dok ha?"

"Hindi naman. I'm just stating facts." Bungisngis ko pa bago ako umayos at nagpaalam. "I have to go na. Thank you for immediately sending my request to the superiors. I owe you one."

"You're welcome, dok. Basta sa susunod sabihan mo ako kung totoo ba talaga ang chismis o hindi."

I laughed. "We'll see about that."

Ibinaba ko na ang tawag at inilagay sa bulsa ng shorts ko ang phone bago ko kinuha ang tray at binitbit papunta sa kwarto ko.

Mahimbing parin na natutulog ang asawa ko. I slowly went to my bed and placed the tray on the bedside table before facing my sleeping husband at unti-unti siyang ginising.