(YUMI POV)
"පුංචි නෝනා අද ඉස්කෝලෙ යන්නද හදන්නේ?"
"ඔව් අජුම්මා.... මගේ යාළුවා එක්ක ඉන්නකොට හරි මට මේ උන දේවල් අමතක කරලා ඉන්න පුළුවන් වේවිනේ. ඒ හින්දා අද ඉදන් මං ආයෙම ඉස්කෝලෙ යනවා. මං ගිහින් එන්නම්කෝ."
මගේ ඔම්මත් නැතිවෙලා මාසෙකුත් ගියාට පස්සෙ මන් ආයෙමත් ගෙදරින් එළියට බහින්න හිතුවා. මන් ආයෙමත් ඉස්කෝලෙ යන්න හිතුවේ මෙච්චරකල් දැනුන පාළුව එහෙ ගියාමවත් අඩුවේවි කියලයි.
ඒත් මං හිතුවා වැරදි. ඉස්කෝලේ ආපු නිසා උනේ දේවල් තවත් නරක අතට හැරුණ එක විතරයි.
ළමයි විතරක් නෙවේ සමහර teachers ල උනත් මන් දිහා බැලුවෙ අමුතු විදිහට.
ඉස්කෝලේ ගේට් එක ළඟ හිටිය primary classes වල ළමයිගෙ අම්මලා මාව දැක්කා විතරයි එයාලගේ ළමයිනුත් අරන් එතනින් යන්න ගත්තේ හරියට එයාලා ළඟට අපරාධකාරයෙක් එනවා වගේ.
ඒ විතරක්ද, මං මගේ පංතියට ආවා විතරයි පංතියේ හැම ළමයෙක්මත් මගේ දිහා හරි අමුතුවට බලන්න ගත්තා.
ඒ දේවල් ගණන් නොගෙන මං කෙලින්ම ගිහින් මැද පේළියේ තිබ්බ මගේ desk එකෙන් ඉඳගත්තේ හැමදාමත් වගේ පරක්කු වෙලා එන මින් සූව බලාපොරොත්තුවෙන්. එතකොටමයි මින් සූත් පංතියට ආවේ.
මං මින් සූයාව අද දකින්නේ ඇත්තටම සෑහෙන කාලෙකට පස්සෙයි. එයා මගේ ඔම්මාගේ funereal එකට ආවෙත් නෑ. ඊටපස්සෙවත් මාව බලන්න ආවෙ නෑ. සමහර විට එයාට මොකක්හරි වැදගත් වැඩක් තිබුණද දන්නෑනේ.
"සූයා...... මෙතනට එන්න...." මන් එයාට අතවනලා මං ළඟ තිබ්බ හිස් desk එක පෙන්නුවා.
ඒත් මින් සූ මං කිව්ව කිසිම දෙයක් ඇහුනේ නෑ වගේ පංතියේ ඉස්සරහෙම තිබ්බ desk එකෙනින් ගිහින් වාඩි උනා.
"සූ... සූයා...?!!"
එයා එතනින් ගිහින් ඉඳගත්තේ මාව නොදැක්කා ගානටයි. මන් එයා ළඟට නැඟිටලා යන්න හදනකොටම අපේ class teacher ත් එතකොටම පංතියට ආවා.
"කෝ කෝ ළමා.... යි....... දැන් තමන්ගේ තැන්වලට ගිහින් ඉඳගෙන අද පාඩම පෙරලගන්න..... අද අපි කතා කර......."
ESTÁS LEYENDO
You Found Me ‖ KSJ [2]
Fanficමිනිස්සු හොයන්නේ හයියෙන් අල්ලගෙන හුඟක් දුර යන්න පුළුවන් අතක් මිසක් ඔහේ යන්නම් වාලේ ගිහින්, මඟදි අත් ඇරලා යන අතක් නෙවෙයි. ඉතින් අත ඇරෙන අත් අතරේ, අත් නොහරින අත් හොයාගන්න එක අපි හිතන තරමටම ලේසි ද? . . . . . . "I lost me, but you FOUND me." Awards: �...
![You Found Me ‖ KSJ [2]](https://img.wattpad.com/cover/263387480-64-k182188.jpg)