(YUMI POV)
මගේ ඇස්වලට වැටිච්ච එළියක් එකපාරටම ඇඳුරුවෙලා යනව වගේ තේරුණ නිසා මන් හිමින් ඇස් ඇරලා බැලුවේ මොකද්ද වෙන්නෙ කියලා බලන්න හිතාගෙනයි.
"අයිගූ... බියනේ යුමී... මන් ඔයාව නැඟිට්ටුවද?"
මන් ඇස් පොඩිකරලා තිබ්බ ඉර එළියට ඇස් හුරු කරන්න උත්සහ කරද්දි මගේ ළඟින්ම නිදාගෙන හිටියේ ඔම්මා මා ළඟට එවපු ඒ සුරදූතයා තමයි.
එයා ජනේලෙන් වැටිලා තිබ්බ ඉර එළිය, මගේ මූණට වැටෙන්නෙ නැතිවෙන්න cover කරන්න එයාගේ අත එහෙට මෙහෙට කරපු නිසයි මට අර විදිහට වෙනසක් දැනුනේ.
ඒන්ජලුත් ඒ අස්සේ මගේ මූණ එයාගේ කෙල වලින් හොඳටම පුරවන්න ගත්තේ මන් එයාව මගේ ඇඟෙන් අයින් කරන්න හෙන ගේමක් දෙන අතරෙයි.
"කෝ බලමු දැන් ඔයාගේ උණ බැහලද කියලා....."
එයා එහෙම කියලා මගේ නළලෙයි, මගේ කම්මුල්වලයි, බෙල්ලෙයි අත තිය තියා මට තාමත් උණ තියෙනවද කියලා බැලුවේ එයාගේ නළලටත් අත තියාගෙනයි.
"දැන් නම් හොඳටම හොඳයි වගේ...... දැන් ඇඟට සනීපයක් දැනෙනවද?"
මට දැනෙන නොදැනෙන ගානට එයා මගේ කම්මුල අතගාන ගමන් එහෙම අහද්දි, එයාගේ ඒ ප්රශ්නෙට උත්තර දුන්නේ මහ සද්දෙට බඩගිනියී.... කියලා ගොරවපු මගේ බඩගෙඩියයි.
මගේ මූණ ලැජ්ජාවට රතුවෙද්දි, එයා කලේ හිනා වුණ එක විතරයි.
"ඔමෝ..... මගේ යුමීට බඩගිනි වෙලා වගේ.... මන් ඔයාට උණුවෙන් හොඳ සුප් එකක් හදලා දෙන්නම්කෝ..... හ්ම්ම්... තව මොනවද කන්න ආස?"
"F...fried Chicken.."
මගේ කටත් මට අවනත වෙන්නෙ නැතුව එහෙම කියද්දි, ජිනා හිටියේ මගේ කොණ්ඩෙත් එක්ක සෙල්ලම් කරන ගමන්.
"Fried චිකෙන්?? දැන් මොකද කරන්නේ... හ්ම්ම්... හරි එහෙනම් අපි මෙහෙම කරමු... අද අපි දෙන්නා එළියෙ ඇවිඳින්න යමු.... ඉර එළිය වැදුණාම ඔයාට තවත් සනීපයක් දැනෙයි... හ්ම්ම්.... පස්සෙ හවසට ඔයා වැඩ කරපු තැනටත් ගිහින් ජි-යොනාවත් බලලා, ඔයාගේ බඩු ටිකත් අරන් එමු... එහෙම හොඳයිනේ?
YOU ARE READING
You Found Me ‖ KSJ [2]
Fanfictionමිනිස්සු හොයන්නේ හයියෙන් අල්ලගෙන හුඟක් දුර යන්න පුළුවන් අතක් මිසක් ඔහේ යන්නම් වාලේ ගිහින්, මඟදි අත් ඇරලා යන අතක් නෙවෙයි. ඉතින් අත ඇරෙන අත් අතරේ, අත් නොහරින අත් හොයාගන්න එක අපි හිතන තරමටම ලේසි ද? . . . . . . "I lost me, but you FOUND me." Awards: �...