childminder | hyunin

8

Bayram ziyaretlerini skim kingdom izleyemedim dertliyim...

Minhonun gözünü yiyim jeonginin parmaklarını yiyim çocukların hepsini yiyim mmm
_________________

Alarmın sesi ile ikimiz de irkilerek uyanmıştık. Jeongin hala kucağımda aynı pozisyonundaydı ve ödevimi bitirdiğimde ben de sırtımı yatak başlığına dayamış, bir iki saat uyumaya çalışmıştım.

"Hyung?" Jeongin yavaşça kafasını kaldırmış ve konuşmuştu.

"Günaydın" demiştim gülümseyerek.

"Günaydın, tüm gece böyle miydim? İndirseydin beni keşke"

"Koala gibi sarıldığın için indiremedim" dediğimde yanakları hafif kızarmıştı.

"Özür dilerim, benim yüzümden sen de böyle uyumuşsun"

"Sorun değil, pek uyumadım zaten. Ödevim geç bitti."

"Oh, peki." deyip kucağımdan kalkarak yan tarafıma oturmuştu. Tüm gece öyle olduğu için bir anda kalkınca garip hissetmiştim.

"Hyung" diye seslendiğinde doğrulmuş ve ona dönmüştüm.

"Hm?"

"İstersen bugün eve gelmeyebilirsin"

"Ne?"

"Yani... benim yüzümden evde kalmak zorundaymışsın gibi hissetme, gidip arkadaşlarınla eğlenebilirsin." demişti parmaklarıyla oynayarak.

"Neden böyle konuşuyorsun? Normalde de eğlence hayatı çok parlak olan biri değilim." dediğimde duymayacağımı sanarak sessizce oflamıştı.

"Ya git işte, biraz hava al"

"Ne karıştırıyorsun sen?" demiştim gözlerimi kısarak.

"Bir şey karıştırmıyorum, s-senin için..."

"Çıkacağım varsa da sen böyle dedin diye çıkmam. Üzgünüm"

"Ya hyung!" diye mızmızlandığında gülümsemiş ve yataktan kalkmıştım.

"Hadi hazırlan, okuluna geç kalacaksın."

"Bir yerlere git işte, bir günlük. Lütfeeen!"

"Hayır Jeongin. Annene seni yalnız bırakmayacağım konusunda söz verdim. Ayrıca kim bilir kafanda senin gibi kaç tilki dolaşıyordur"

"Ben tilki değilim!" dedikten sonra yataktan kalkarak odasına gitmişti.

"Üstünü giyinip mutfağa in!" diye bağırdığımda kendi odasından "Tamam!" diye sinirli bir sesle cevap vermişti. Sırıtarak banyoya girip işlerimi hallettim. Üzerimi de giyindikten sonra mutfağa inerek kahvaltıyı hazırlamaya başladım.

Bir süre sonra Jeongin asık suratıyla mutfağa girmiş ve sofraya oturmuştu.

"Hadi ama Jeongin! Senin için yapıyorum." dediğimde somurtarak oturmaya devam etmişti. Pişirdiğim omletleri tabaklara bırakıp masaya götürmüş ve kendim de oturmuştum.

"Somurtmaya devam mı edeceksin?"

"Evet"

"Kafanda ne var? Ne yapmak istiyorsun?"

"Hiçbir şey"

"Jeongin, annen birkaç gün önce de bu konuda beni uyardı. Kesinlikle başka şeylerle kafanı dağıtmanı istemiyor. Sınava kadar kendini biraz tutabilirsen ondan sonrasında ne istiyorsan yapabilirsin"

Kendime aşık oldum galiba.

Oflayıp kahvaltısına başlamıştı. Surat asmasını istemiyordum. O gülünce kendimi daha iyi hissediyordum fakat o şu an bunu yapmamak için direniyordu.