childminder | hyunin

15

Geçen bölüm söylediğim mutlu sonu beğenmeyenler olmuş aşk olsun :(
__________________

Azgın jeonginden devam :3

"Ne?!" duyduğum şey ile gözlerim sonuna kadar açılmış ve çantam omzumdan kurtulup yere düşmüştü.

"Sakin ol Jeongin."

"Nasıl sakin olayım ya? Hyunjin hyunga bir şey mi oldu? Siz iyi misiniz? Neden oradasınız hyung anlatsana!" endişeden dolayı gözlerim dolmuştu ve sesim kesinlikle berbat çıkıyordu.

"Jeongin, üzgünüm ama Hyunjin..."

Evet cümleye bok gibi başladı. Bunun iyi bitmesine imkan yok.

"N-ne oldu ona?"

"Ben çok üzgünüm, ne diyeceğimi bilmiyorum."

"Hyung bir şey söyle!" diye bağırmamla görüşümü bulanıklaştıran yaşlarımın akması bir olmuştu.

"Hyunjin..."

"Amına koduğumun pezevengi Minho, çocuğu korkutma piç!"

Arkadan duyduğum tanıdık ses kaşlarımı çatmama neden olmuştu.

"Of bir gerilim yaşatmayın zaten."

"Ver lan telefonumu! Ben sana gerilimi yaşatacağım merak etme Minho."

"Al, tamam!"

Karşı hatta bir iki saniyelik sessizlik sonrasında kulağıma dolan sesle gözlerim yeniden dolmuştu.

"Jeongin,"

"H-hyung?"

"Merak edeceğin bir şeyim yok. Bir mal yüzünden kolum kırıldı sadece."

"Jeongin yalan söylüyor! Doktor çıkık dedi!"

"Minho kes sesini!"

"Hyung ben anlamıyorum. İyi misin, neyin var tam olarak?"

"Ya Minho yüzünden kolum çıktı. Orospu Minho!"

"Yalnız küfretmezsek sevinirim."

"Kes sesini!"

"Hyung, görüntülü arıyorum aç hemen!"

"Ne-" konuşmasına izin vermeden telefonu kapatmış ve sulu gözlerimi silerek görüntülü aramıştım. Ağladığım için yüzüm kıpkırmızı olmuştu ama en azından kötü bir şeyi olmadığını görmek istiyordum.

Bir iki çalıştan sonra sol kolu askı bandajının içinde bir şekilde telefonu açmıştı.

"Hyung,"

"Jeongin, ağladın mı sen? Lan Minho seni gebertmezsem adam değilim şerefsiz! Değdi mi ha?"

"Hyung, boşver onu benimle konuş!" sabahtan beri Minho hyunga laf atmakla uğraşıyordu ve buna sinir olmuştum.

"Oh, özür dilerim. Minho sen bir çıksana odadan." demiş ve kafasıyla kapıyı göstermişti.

"Neden? Sexcam mi yapacaksınız?"

"Sana çık dedim. Ne yapacağımız seni ilgilendirmez."

"Tamam be! Deccalın oğlusun sen."

Son olarak homurdanma ve kapı sesi geldiğinde Hyunjin bir nefes vermiş ve bana dönmüştü. Bense ayakta durmaktan yorulmuş bir şekilde yere düşen çantamı alarak yatağa oturmuştum.

"Nasıl oldu bu?"

"Ya bu Minho malı çıkışta tutturdu ilerdeki basketbol sahasına gidelim diye. Kimse kabul etmeyince zorla beni götürdü. Ben de senin gelmene biraz var diye oynayayım bari üzülmesin zavallı dedim."