𝘜𝘯𝘵𝘪𝘭 𝘞𝘦 𝘔𝘦𝘦𝘵 𝘈𝘨𝘢𝘪𝘯

Chapter 7 - Bet

Ryan's POV

"Fuck! Fuck! Fuck!" I shout out of frustration.

Nasa parking lot ako ngayon. Sa inis ko sinipa ko ang basura kaya ito natumba at kumalat ang mga laman nito. Pero wala akong pakialam! Meron naman yung mga in-hire ni Lolo ko para linisin ang school.

Inis akong sumandal sa sasakyan ko at nilabas ang sigarilyo sa likod ng pants ko. Himithit ako nung naapuyan ko na ang sigarilyo.

"Fuck!" Inis kong sabi at napasuntok ako sa sasakyan ko.

"Ryan!" Napatingin ako ng tingin nung narinig ko ang boses ni Jace.

Naglalakad silang dalawa ni Drew palapit sakin. Nag-iwas ako ng tingin at humithit ulit sa sigarilyong hawak ko. Binuga ko yun at muling tumingin sa dalawa nung nakalapit na sila sakin.

"What happened!?" Natatawang tanong ni Jace. Sinamahan ko siya ng tingin at humithit ulit sa sigarilyo. Binuga ko muna ang usok bago ko siya tugunin.

"Ang arte-arte ng babaeng yun! She's suspecting me na may gagawin akong masama sa kanya!?" Inis kong tugon. Tumawa naman si Jace habang si Drew seryoso lang.

"You can't blame her Ryan. Ever since she interfered with what you were doing before, you have been doing her bad intentions. So she can't help but wonder why you suddenly approach her and be kind to her."

Sermon nanaman niya.

Tangina, bakit ko ba naging kaibigan tong lalaking to!? Sa lahat ng kaibigan ko siya lang ang nag-iisip ng kanito. This generations, wala ng matino ang mag-isip. Hurting other people is what intertaine us now, right? Well, not really hurt them. Just to bully them.

At dun ako lumaki. Ang pinagpyestahan ang ibang tao at ibully sila. Paano ba naman kasi, no one taught me how to be kind to other people. Ever since pumasok ako sa school, naging busy na ang mga magulang ko. They don't have time for me. At first I was doing this to get their attention, pero mas lalo lang nila akong hindi pinansin at nagalit pa.

Kaya sumuko narin ako. If they don't care about me, I don't care. No one cares about me anyway.

"Tigilan niyo nalang kasi siya." Seryosong sabi ni Drew at nagpabalik-balik ang tingin niya saming dalawa ni Jace. Nagkatinginan naman kami ni Jace.

Nakangisi siyang napailing-iling. Ako naman ay napaiwas ng tingin at napangisi. Humithit ako sa sigarilyo ko at binuga iyon.

"You know I can't." Sabi ko sa kanya. Seryoso ko siyang tinignan. Ganun din siya.

"You can Ryan. Just fucking give up the bet because its just a fucking money!" Sigaw niya.

"Bro, it's worth 25k." Nakangising sabi ni Jace sabay tapik sa balikat ni Drew.

"Bahala kayo sa buhay niyo." He said, disappointed. Napailing-iling siya saamin bago niya kami talikuran at pumasok na sa loob.

"So, bibigyan mo na ba ako ng 25k? Or tuloy ang pagloko mo kay Erin?" Nakangising tanong ni Jace at tinabihan ako.

"Tss. She will fall for me within this month." Ngumisi ako at tumingin sa malayo, inalala ang usapan namin bago ako nasaksak.

THROWBACK

"Fuck! nakakainis na talaga yang babaeng yan ah! Ba't ba ayaw niyang umalis dito!?" Inis kong sigaw nung nakarating ako sa palaging tambayan namin nila Jace.

"Tss. Hayaan mo nalang siya, baka wala ng pera para lumipat ng ibang school." Sabi ni Jace tsaka tumawa.

"Pwede ba pabayaan niyo nalang si Erin, nakaganti ka na sakanya Ryan. All of the campus is bullying her now, like what you want." Iritang sabi ni Drew.