𝘜𝘯𝘵𝘪𝘭 𝘞𝘦 𝘔𝘦𝘦𝘵 𝘈𝘨𝘢𝘪𝘯

Chapter 15 - Happy Ending

Ryan's POV

"Salamat dahil dinala mo ako sa dagat ngayon Ryan." Nakangiting sabi ni Erin. Nasa tapat na kami ngayon ng apartment niya.

"I'm glad you liked it." Nakangiti kong sabi sa kanya.

"Sige baba na ko. Mag-ingat ka." Paalam niya tsaka siya bumaba sa sasakyan ko. I watched her go inside her apartment. Natawa pa ko nung lumingon siya sakin at kinawayan.

Napabuntong-hininga ako at umalis na dun. Pagdating ko sa bahay agad akong dumeretso sa kwarto ko. I took a shower , pagkatapos kong magbihis pumunta ako sa study table ko at umupo dun.

I stared at the Magnetic Globe that Erin gave me. I smiled to myself and spun the globe.

Hindi madali sakin ang aminin ang nararamdaman ko. At first I was in denial and I wasn't sure about it because we were enemies for decades. It was all started nung inaya ko siyang makasama ako for my birthday.

Even since that day hindi na siya nawala sa isip ko. I even distracted myself by playing basketball and studying pero wala talaga eh. She always popped out in my mind.

Palagi ko siyang sinusundan pagkatapos ng birthday ko. I know I'm creepy and you can call me a stalker but I just can't get through my day without seeing her!

Pero tumigil din ako sa pagsunod sa kanya dahil nahihibang na ko. And maybe wala lang to. How could you like someone who you hated the most and your enemy? But damn! I couldn't stop myself and went to see her again, from afar.

Minsan naiinggit ako kay Drew dahil nakakalapit siya at nakakausap niya si Erin. Hindi ko alam kung anong nangyari sakin at bigla akong naduwag. But eventually I accepted my feelings for her. I've fallen for her and I grab the opportunity today to tell her that and I'm happy that she feels the same way.

Erin's POV

Kanina pa sumasakit ang dibdib ko kaya nag-aya na kong umawi kanina. Nung nakapasok na ko sa apartment ko dun lang ako nakahinga ng maluwag but the pain in my chest didn't go away.

Napahawak ako sa sofa at hinaplos ang dibdib ko. Pakiramdam ko parang may sumasaksak sa puso ko dahil sa sobrang sakit! Hindi nagtagal ay unti-unti ng nawala ang sakit nun. Napahinga ko ng malalim at pumunta sa kusina para uminom ng tubig.

I went to the sofa and sat. Sumandal ako at pinikit ang mga mata. The scene earlier in the beach popped out of my head again...

THROWBACK

"I like you." Pag-amin ni Ryan sakin.

Napaawang ang labi ko. Gusto kong magsalita ngunit walang salitang lumabas sa bibig ko. We just stared at each other. Parang hinihintay niya ang sasabihin ko.

"Hey.." Aniya niya. Napakurap-kurap naman ako.

"A-ano...?"

"I said I like you."

Hindi nga ko nabibingi!

"Please say something?" Maamo niyang sabi.

"I-I like you too." Mahina kong sabi para hindi niya marinig ngunit nagkamali ako. Napangiti siya sakin at mas lalong lumapit.

"Say that again." Pakiusap niya.

"I like you..." Mahina parin ang pagkakabanggit ko. "P-pero kasi Ryan---"

"I'm not pressuring you Erin." He cut me off. "I just want to tell you my feelings for you and I'm so happy that you feel the same way. Pero kung hindi ka pa handa, maghihintay ako."

Yun na nga eh! I don't want you to wait dahil baka wala ka rin naman mapapala sa kakaintay mo!

Hindi ko siya tinugon at nginitian lang.

"P-pwede na ba tayong umalis?" Pag-iiba ko ng usapan dahil nakaramdam ako ng pananakit ng dibdib ko.

"Yeah." Masaya niyang sabi.

END

Napbuntong-hininga ako at minulat ang mga mata. What have I done!? Bakit ko inamin kay Ryan na gusto ko siya!? Actually, matagal ko ng siyang gusto. Ever since I saw him at school...na parang love at first sight.

Hindi ko siya pinakialaman nung nagbully siya para magpapasin. I did that because I didn't like what he was doing. Sinabi ko sa sarili kong kakalimutan ko na ang nararamdaman ko sa kanya dahil sa mga ginawa niya sakin. Pero hindi naman nawala. Pansamantala ko lang tinabi.

I was scared and nervous na aminin sa kanya ang nararamdaman ko. Ngunit ewan ko ba sa bibig ko at yun ang tinugon kay Ryan kanina!

Ngunit nagsisisi ako dahil baka umasa si Ryan. Hindi ko alam kung malalim oh mababaw ang nararamdaman niya sakin pero gusto ko na siyang layuan magmula ngayon.

After all we will never have a happy ending.

To be continued......