Duister - Flikken Maastricht

9.

Wolfs pov

Deze avond was echt heel gezellig. Wij zaten met zijn vieren om een tafel. Eva, ik, Tom en Lianne. Wij zijn inmiddels een soort vriendengroepje geworden. Van ons vieren was ik tweede geworden met bowlen, Lianne was eerste. Tom was aan het eind van de avond chagrijnig omdat hij laatste was. Eigenlijk vond ik het wel iets grappigs hebben. De pizza was trouwens ook heel erg lekker. Wij hadden met z'n vieren steeds een kwart stukje uitgewisseld zodat je eigenlijk 4 verschillende pizza's had. Ze waren allemaal heel erg lekker, ik kon er niet echt één vinden waarvan ik kon zeggen dat ik die het lekkerste vond, maar dat maakt niks uit.

Ik zit nu samen met Eva op de fiets, ik op mijn fiets en zij op haar fiets. We praten nog wat na over deze avond. Ik merk dat ik hoe langer ik bij haar ben, hoe leuker ik haar ga vinden. En dat is nogal frustrerend, want ik weet niet of zij mij leuk vindt. Daar zal ik later achter moeten komen. We komen, tot mijn teleurstelling, alweer bij haar huis aan. Eigenlijk zou ik nog wel langer bij haar willen zijn. Ze zet haar fiets tegen de muur en ik kijk over haar schouder mee hoe ze de sleutel in het slot probeert te krijgen. Na een aantal pogingen lukt het. Ze opent de deur en leunt tegen het kozijn aan terwijl ze mij aankijkt. 'Ik vond het heel gezellig.' zegt ze. Ze kijkt me aan met haar prachtige ogen. Nu is het een hele goede gelegenheid. Als ik iets wil doen moet dat nu. Voorzichtig zet ik een stap dichterbij en draai ik met mijn hand haar gezicht een beetje bij zodat ik een kus op haar wang kan geven. Haar zachte wang voel ik tegen mijn lippen. Maar ik wil het kort houden, anders wordt het gênant. Ik zet weer een stap achteruit en dan zie ik dat ze een blosje op haar wangen heeft. Het staat wel schattig. Zou ze dan toch iets voor me voelen? Daar ben ik al snel achter als ook zij een stap naar voren zet. Ik verwacht dat zij ook een kus op mijn wang zal geven, maar tegen mijn verwachtingen in voel ik haar lippen op die van mij. Het is een hele korte, vluchtige kus, maar ik voel de vlinders tekeer gaan. Zo erg heb ik dit echt nog nooit gehad, ik word zelfs een beetje verward van dit gevoel. Zou dat allemaal bij verliefd zijn horen? Ik zie dat ze een beetje verlegen naar de grond kijkt. 'Dankjewel.' zeg ik om deze gespannen stilte te verbreken. 'Ik moet maar weer eens gaan.' zeg ik ook nog. 'Ja, natuurlijk. Tot morgen.' 'Doei.' Ze wil de deur al dicht doen maar doet hem weer een stukje open. 'Morgen eerste uur vrij, niet vergeten hè?' 'Nee, hoor. Jij ook niet.' Ze schud lachend haar hoofd. 'Nu ga ik toch echt. Doei.' 'Daag.'

Als ik weer op de fiets zit opweg naar huis, denk ik weer aan dat moment van net. Na die kus was het heel ongemakkelijk. Volgens mij hoort dat ook bij verliefdheid. Eva is ook verliefd op mij, want waarom zou je anders iemand een kus op de mond geven? Dat doe je meestal niet bij gewoon een vriend. Nog diep in gedachten rijd ik mijn straat in een zet ik mijn fiets tegen het muurtje. Eva gaf me een kus. Telkens gaat het weer door mijn hoofd. Ik kan het gewoon niet geloven, maar het is toch echt gebeurd. Wauw. Ik steek de sleutel in het slot en open de deur. Ik stap naar binnen en nog voordat ik de deur weer heb gesloten word ik bij mijn schouders gepakt en kom ik met een dreun tegen de muur aan, waardoor het lijkt alsof de lucht met een korte stoot mijn longen verlaat. 'Waar heb jij verdomme gezeten?' klinkt de woedende stem van mijn vader. Ik zeg niks. Waarom moet hij nou juist op het moment van die fantastische gedachten mijn leven komen verstoren? Hij geeft me een harde tik tegen mijn wang. 'Ik vraag je wat! Waar heb je gezeten?' Nu schudt hij me aan mijn schouders heen en weer. 'Ik had een klassenuitje!' krijg ik er toch nog uit. 'Oja? En waar heb je dat van betaald?' Ik kijk naar de grond. Nog een keer geeft hij me een tik tegen mijn wang. 'Kijk me aan als ik tegen je praat!' Ik doe wat hij zegt en probeer zo neutraal mogelijk te kijken. 'Van mijn eigen geld.' Ik hoor hoe angstig mijn eigen stem klinkt. 'Je eigen geld? En dat moet ik geloven?' Ik knik resoluut. 'Je hebt het gewoon van mijn geld betaald. Weet je wat het met jou is, jij denkt alleen maar aan jezelf.' Zijn stem klinkt echt met het woord dreigender. Langzaam word ik ook boos. 'Oja? Ik ben degene hier die de zaakjes nog een beetje op orde houdt!' Gelukkig klinkt mijn stem nu wat krachtiger dan daarnet. Maar het heeft niet geholpen, integendeel. Ik zie hoe zijn vuist met een hoge snelheid op mijn hoofd afkomt. Even later voel ik een helse pijn. 'Pap, houd op. Alsjeblieft.' smeek ik bijna. Bijna nooit gebruik ik het woord "pap", eigenlijk alleen in dit soort situaties. Ik voel een stoot bij de gevoelige plek tussen mijn benen, waardoor ik dubbel klap en mezelf op de grond laat zakken. Nog een stomp op dezelfde plek. Een laatste trap komt terecht bij mijn ribben, wat ook weer zorgt voor een felle pijnscheut. Hij loopt weg een laat me kreunend achter.