Duister - Flikken Maastricht

13.

Eva pov
Verschrikt neem ik weer afstand. Wat onhandig laat ik zijn hand los om op te staan. Ik loop naar de telefoon en neem op. 'Eva van Dongen.' He schat. Met je vader. Wil jij misschien de tafel al vast dekken, dan is het klaar als ik thuis kom? 'Ja, is goed. Komt mama ook thuis eten?' Als het goed is komt ze zo thuis. 'Oke, tot straks.' Ik hoor nog een kus geluid aan de andere kant van de lijn en hang dan zuchtend op. Waarom moest hij nou uitgerekend op dít moment bellen? Als hij wat had gewacht dan was ik nu waarschijnlijk met Floris aan het zoenen. Met een diepe zucht loop ik naar de keuken en begin met het dekken van de tafel.

'Zo, Floris. Gaat het bij jou ook goed op school?' vraagt mijn vader als we met z'n vijven aan de tafel zitten, genietend van onze chinees. Eigenlijk erger ik met best wel aan hem. Hij stelt altijd van die irritante standaard vragen. Toch beantwoordt Floris netjes zijn vraag. 'Wel goed eigenlijk.' 'Oke.' Het is een tijdje stil. 'Heb je broers of zussen?' vraagt mijn moeder nu. Floris knikt. 'Ik heb een zusje van 14.' 'En wat voor werk doen je ouders?'  Ik begin zo langzamerhand moe te worden van al die vragen. 'Mijn moeder is dood.' 'Ooh, sorry.' Weer is het een tijdje stil. 'En je vader?' Ik weet niet of ik het me verbeeld, maar het lijkt alsof Floris overdreven slikt. Misschien ligt het aan mij, maar volgens mij voelt hij zich nogal ongemakkelijk. 'Mag ik de bami.' vraag ik om het onderwerp te veranderen. 'Alsje.' geeft Maurice mij de bekende witte bak aan.

We zitten met z'n tweeën op mijn kamer wat te praten. Over school, en over hoe gênant onze musical was aan het eind van groep acht. Ik val haast achterover van het lachen. En ik vertel uitgebreid over leuke vakanties die ik heb beleefd. Kortom, het is heel erg gezellig.
'Wanneer moet je eigenlijk thuis zijn?' vraag ik als ik zie dat het alweer 9 uur is. 'Ik heb niet echt een tijd afgesproken. Fleur logeert bij een vriendin dus het maakt niet echt uit.' Ik knik, maar begrijp niet echt wat Fleur hiermee heeft te maken. Hij zal het zelf wel weten, dus ik bemoei me er verder maar niet mee. 'Ik denk dat ik rond half tien wel naar huis ga. Dus dan hebben we nog een halfuur.' zegt hij met een grijns op zijn gezicht. Wat is ie toch leuk, denk ik bij mezelf.

Wolfs pov
'Bedankt voor het eten enzo.' zeg ik als ik alweer buiten sta om te vertekken. 'Ik vond het heel gezellig.' Ik lach even. 'Ja, ik ook.' Er hangt even een ongemakkelijke stilte. Ze geeft me een korte glimlach. Ik zet een stap naar voren. Zacht druk ik een kus half op haar mond en half op haar wang. 'Doei.' 'Tot morgen.' Ik steek mijn fietssleutel in het slot en fiets weg.

Het is al behoorlijk donker als ik thuis aan kom. De huissleutel pak ik uit de bloempot en steek hem in de deur. Ik draai hem om en verwacht dat de deur open gaat. Dat gebeurt niet. Ik doe het nog een keer. Het wil niet. Ik raak in lichte paniek. Volgens mij heeft de klootzak het tweede slot erop gedaan, die alleen vanaf binnenuit open kan. Nee, dit meen je niet. Ik probeer mezelf voor de gek te houden door opnieuw de sleutel in het slot te steken. Het heeft een zin. Hij zit écht op slot. 'Godver!' Ik trap tegen de deur aan. Fleur is bij een vriendin dus ik kan haar ook niet bellen. Zuchtend laat ik me op het houten bankje bij de deur zakken. Als ik denk dat het niet erger kan, begint het ook nog te regenen. 'Geweldig.' mompel ik. Ik trek mijn capuchon over mijn hoofd en ga liggen. Het is totaal niet comfortabel maar ik kan niks anders. Ik ga op mijn zij liggen en kom door het regelmatige geluid van de regen toch nog een beetje tot rust. Wonder boven wonder val na een tijdje ik in slaap.