Duister - Flikken Maastricht

15.

Eva pov
Eigenlijk kan ik niet wachten om iets met Floris af te spreken. Ik besluit hem even te appen.
< Heii. Even over die picknick. Wanneer zullen we die doen?
Na iets meer dan 2 hele lange minuten krijg ik antwoord.
> Hoi. Eehmm, deze week?
< Jhaa, leuk!
>Zoo, jij hebt er zin in.
< Klopt, met jou is 't altijd gezellig ;-)
> Met jou ook hoor!
Als ik dit lees merk ik dat ik een beetje bloos. Gelukkig kan hij dat niet zien.
< Kan jij zaterdag?
> Jawel, hoelaat?
< Misschien is het wel leuk als we het als lunch doen, d8 ik zo. Dus rond een uur of 12?
> Oke, is goed. We bespreken op school wel even de precieze dingen
< Ja, tot morgen
> Doei
Ik heb een kriebelend gevoel in mijn buik. Heerlijk. Ik kijk nu al uit naar zaterdag.

Tijdsprong naar zaterdag...
Wolfs pov
Eindelijk is het zaterdag. De hele week denk ik er al aan. Picknicken met Eva. Het lijkt me super leuk. Dan kan ik mijn gedachten ook weer eens verzetten. Ik loop naar het plekje waar we hebben afgesproken. De spullen waarvoor ik geregeld heb zitten in mijn rugzak. Er zitten best wel lekkere dingen tussen, al zeg ik het zelf.
Weer gaan mijn gedachten terug naar maandagavond, toen mijn vader "opeens" een woede uitbarsting tegen me had. Ik ben er inmiddels achter waardoor die veroorzaakt is. Hij is opgebeld door school omdat er geen reactie is geweest op die gestuurde brief. Er had dus blijkbaar een handtekening of zoiets op gemoeten en dat moest weer terug naar school. Maar daar heb ik natuurlijk niet naar gekeken. Ik was dus niet echt handig bezig.
Ik loop over een groot grasveld. De zon schijnt, het is lekker weer. Als ik rond kijk zie ik Eva al. Ze is net bezig om zo'n typisch rood-wit geblokt picknick kleedje neer te leggen. Ze heeft me nog niet gezien, dus loop ik stilletjes op haar af. Als ik bijna bij haar ben tel ik in mijn hoofd af. 3, 2, 1. 'Boe!' roep ik terwijl ik mijn handen op haar schouders leg. Verschrikt draait ze zich om, maar zodra ze mij ziet verschijnt er een lach op haar gezicht. 'Ooeeeh, jou pak ik nog wel terug.' zegt ze lachend en tegelijk ook dreigend. 'Maar leuk dat je er bent. Ben benieuwd wat jij allemaal mee hebt genomen.' voegt ze eraan toe. Ik laat mijn rugzak van m'n rug glijden en zet hem op de grond. Eva zit al op het kleedje en ik ga naast haar zitten. Als ik zie dat zij ook spullen aan het uitpakken is, volg ik haar voorbeeld. Witte bolletjes met kaas en 2 krentenbollen, voor ons allebei één. En verder nog chocolademelk, en een zak met marsmallows. Ik heb niet heel veel gedaan, anders blijft er zoveel over. Ik zie dat Eva ook heel wat lekkere dingen mee heeft gebracht. Er staat een bakje met aardbeien, een doosje met iets wat op koekjes lijkt, een fles met jus d'orange en een spuitbus met slagroom. Ook haalt ze nog 2 bekers uit haar tas. Die was ik vergeten, het is dus wel handig dat zij daar aan gedacht heeft. 'Nou, dit is alles. Hiermee moeten we de middag overleven.' zeg ik terwijl ik het eten nog eens goed bekijk. 'Kijk, zelf gemaakt.' zegt ze als ze het doosje open doet en het voor mijn neus houdt. Het zijn inderdaad koekjes. 'Zijn die eetbaar?' grap ik. 'Hahaha. Grappig hoor. Als je niet wilt dan eet ik ze zelf op.' 'Oke, ik neem het terug. Zo zien er héérlijk uit.' zeg ik met een grijns op mijn gezicht. 'Dat lijkt er  meer op. Wil je er één?' Dat laat ik me niet nog een keer zeggen en pak het bovenste koekje. Ik kijk er naar, naar de vorm. Het is me niet echt duidelijk. 'Je moet hem zo houden,' zegt ze en draait het koekje een beetje bij, 'dan is het een hartje. Ze zijn alleen een beetje uitgelopen.' Ze grinnikt zachtjes. Een hartje, leuk. Zelfs zou ik nooit op zo'n idee komen. Ik neem een hap. 'Wow, dit is echt lekker.' spreek ik mijn gedachte uit. 'Echt?' 'Echt.'

Vol van het eten liggen we naast elkaar op het kleedje. Als ik opzij kijk, zie ik dat ze haar ogen gesloten heeft. Dan kom ik op een idee. Geruisloos druk ik mezelf omhoog en grijp ik naar de slagroom. Ik schud een keer en houd hem boven de neus van Eva. Zal ik het doen? Nog even twijfel ik, maar uiteindelijk druk ik toch. Een grote toef komt op haar neus en gelijk spert ze haar ogen open. 'Flo!' roept Eva terwijl ze met haar vinger de slagroom weg haalt. Ze grist de bus uit mijn handen. 'Nu mag ik ook.' grijnst ze. Oh nee. Ik probeer haar tegen te houden. Maar ze komt steeds dichterbij en ga ik naar achteren. Totdat ik achterover val en zij bovenop me komt. Ineens zijn onze gezichten heel dicht bij elkaar. Ik weet niet of het bij haar ook het geval is, maar bij mij stijgt de spanning enorm. Haar prachtige ogen kijken me aan. Heel langzaam komt haar gezicht naar me toe en stopt bij een paar centimeter. Het is alsof zij mij de keus geeft. Die keus heb ik al snel gemaakt en druk zachtjes mijn lippen op de hare.

Cliché, ik weet het...