Loving The Pain

Chapter 13 Part 1/2

CHAPTER 13 "LOVING THE PAIN"

(Warning: Scenes that were written in the story is the Author's pure imagination, nothing is related to personal life. Just a fanfiction. Read at your own kainosentehan, if your sensitive you may skip the some of the story chapter.)

Ganun ang pag-iyak ko ng bigla nalang bumukas ang pinto. Nilingon ko siya. 'Iiwan mo din ba ako at sasaktan?' tanong ko sa isip ko.

"Angeline?" tawag nito sa akin at agad na isinara ang pinto at tumakbo palapit sa akin.

"Ayos ka lang ba, huh? Bakit ka umiiyak? May masakit pa ba sayo?" sunod-sunod niya na tanong.

"Ayos na ako, wala na akong sakit, magaling nap o, mas magaling pa kay batman," pinipilit ko pasayahhin ang boses at nagtagumpay naman ako.

"You're 2days asleep for goodness sake," aniya saka sinapo ang noob ago lumapit sa akin at niyakap ako.

"Ayos na ako, wala ng masakit, nahihilo nga lang," bumungisngis ako para di niya mahalatang malungkot ako.

"Nagugutom ka na ba?" tanong nito.

Bahagya akong tumango at ngumiti naman siya bago nagpaalam na kukuha ng pagkain ko. 'Who wouldn't fall for you?'

Habang wala siya ay bumangon muna ako at kumuha ng bihisan. Inilapag ko muna ang damit ko sa kama at naglalakad papunta sa banyo habang hinuhubad ang pang-itaas at pang-ibaba ko na suot. Papasok na sana ako ng banyo ng biglang bumukas ang pinto.

Nagugulat ko siyang nilingon at gamit ang kamay ko ay pilit ko na tinatakpan ang sarili na siyang ang underwear lang suot.

"Saan ka pupunta?" naguguluhang tanong nito.

"Sa banyo?" patanong ko na sagot.

"Anong gagawin mo?" tanong ulit nito.

"Seryoso ka sa tanong mo?" naguguluhan ko siyang tinignan.

Umiling ito saka naglakad papunta sa closet niya at may kinuha roon bago lumapit sa akin.

"Paano nalang kung iba ang pumasok dito? Nag-iisip k aba ha?" may pagkastriktong sabi nito.

Isinuot niya iyong roba na kinuha niya sa closet sa akin.

"Sa susunod matutuo ka mag lock ng pinto," bulong nito malapit sa tenga ko at bahagya iyong kinagat.

May kung ano akong kakaibang naramdaman nung kinagat niya ang tenga ko.

"Hali ka na, kumain ka," anito.

"Maghihilamos muna ako, wala pa akong ligo ilang araw na rin gaya ng sabi mo," sabi ko.

"Pinupunasan naman kita saka wala namang ibang lalapit sa iyo kaya bakit ka pa magpapabang?" tanong nito.

"Wala," sabi ko saka sumunod nalang sa kaniya.

"Sabi ng Doctor wag ka muna daw magbabasa ng katawan, okay na yung punas-punas kasi baka bumalik daw yung lagnat mo."

"Ayos naman na ako." Malumanay na sabi ko.

"Makinig ka nalang sa akin," parang naiirita niya ng sabi. "Kaya ka nagkakasakit dahil diyan sa ulo mon a kasing tigas bato," sabi nito saka dinutdot pa ang noo ko.

"Aray ano ba?" nasasaktan na tanong ko.

Hindi niya na ako sinagot at oilit na pinaupo sa kama at sinubuan.

"Di naman ako nabalian ng kamot," sabi ko.

Gusto ko n asana siya iwasan pa para hindi lalo lumalim ang maramdaman ko para sa kaniya. Prevention is better than cure, ika nga ng marami. Kailangan ingatan ang pusong durog ng hindi pa lalong madurog pa.