Loving The Pain

Chapter 24

CHAPTER 24 "LOVING THE PAIN"

(Warning: Scenes that were written in the story are the Author's pure imagination, nothing is related to personal life. Just fanfiction.)

Unti-unti na akong nadadala sa kaniyang mga galaw pero hindi ko parin maiwasang maalala yung nangyari sa akin noon, in bed with Glen, forcing me. Hindi ko na napigilan ang nag-iisang luha na kumawala sa pisngi ko.

"Erik," I whispered.

Natigilan siya at para bang natatakot na lumayo sa akin, nakita ko sa mata niya ang pagsisisi at takot na nadarama. Nilalapitan ko siya pero lumalayo siya sa akin.

"I.. I.. uhm.." wala siya sa kaniyang sarili. "God! I'm so sorry." Diretso niyang sabi saka kumawala ang mga luha sa kaniyang mga mata at agad akong nilagpasan. Patakbong lumabas siya ng pinto at bumaba, sinundan ko siya at naabutan ko naman siya pero wala talaga siya sa sarili niya na mas ikinatakot ko kasi kinuha niya yung susi ng sasakyan. Ng akmang sasakay na siya sa sasakyan ay niyakap ko agad siya sa likuran para pigilan siya.

"Ayoko'ng mapahamak ka, please calm down." Sabi ko sa kaniya ng pabulong.

"Angeline let go of me." Matigas ang boses niya.

"I'm okay, wag ka ng mag-alala, okay?" Sabi ko, hinarap niya naman ako pero hindi ko parin ako bumitaw sa pagkakayakap sa kaniya dahil baka bigla nalang siyang sumakay sa sasakyan.

"Bitawan mo na ako, I'am no good for you." Aniya saka pinipilit na inaalis ang kamay ko pero hindi ko parin siya pinakawalan at mas hinigpitan ko pa ang yakap sa kaniya. "Bumitaw ka na kasi Angeline." Aniya pero di parin ako nagpatinag.

"Bakit ka ba kasi aalis, pwede mo naman akong iwasan kahit nandito ka lang sa bahay."

"Angeline!" pagmamatigas niya.

"Wala namang nangya—"

"Pero muntikan na, muntikan ko ng gawin! Kaya ako lalayo kasi ayaw ko ng maulit pa."

"Erik naman ehh." Pagmamaktol ko ayaw ko talaga siyang bitawan.

"I just want you safe, far from harm."

"Bakit ka pa ba aalis?" tanong ko at bumitaw sa kaniya.

Pero imbis na sumagot ay agad siyang pumasok sa sasakyan at pinaharurut na niya ito. I felt tears on my cheeks, nag-uunahan sa pag patak, susundan ko n asana siya pero naramdaman ko ang isang presensya ng taong hindi ko ina-asahan.

"Craig?" Nilingon ko yon.

"You lied." His voice was emotionless.

"I can explain please, It's not what you really think it is."

"Hugging him from the back, stopping him, and you even don't want to let him go, now.." binitin niya ang sinabi niya. "Tell me it's not what I think it is!" matigas na ang boses niya, galit na galit. Wala naman akong naisagot. "Cat got your tongue, huh?!" He hissed.

"This is so unfair, Angeline, I gave you everything. We've talked about this already and then you told me nothing is happening to the two of you, that you don't love him anymore." He said, trying to hide the emotion.

"It's not that, Craig. I don't love him anymore, I just don't want him to perish."

"Really?" He asked. "Well, it's not what I've seen earlier."

"Trust me!"

"Then why do you need to hug him?"

"Because it's my only way to stop him," I said.

Lumapit ako sa kaniya pero parang napapso na lumayo siya sa akin.

"I'll give you the time and space to think, I want this to be clear, you know I'm possessive of you but I love you, kaya hinding-hindi kita ipagdadamot sa taong nagmamay-ari ng puso mo." After saying that he turns his back on me.