Loving The Pain

Chapter 35

CHAPTER 35 "LOVING THE PAIN"

(Warning: Scenes that were written in the story are the Author's pure imagination, nothing is related to personal life. Just fanfiction.)

"You changed."

"Lahat nababago ng sakit." Matunog akong napangisi. "Ganun siya ka lakas."

Tinapos ko muna ang isang stick ng sigarilyo bago ko nilingon ang lalake na kakarating lamang. I hesitant on facing him, pakiramdam ko iiyak lang ako pagkaharap ko siya. Pinatay ko agad ang sigarilyo ng isang ihip nalang ay ubos na iyon.

"What are you doing here?" Walang emosyon na sabi ko.

"How are you?" Pagkuway tanong niya.

"A-akala.. akala ko o-okay n-na," utal ko na sagot.

"Di mo pa pala nasasabi kay Amil?" He asked.

"M-mahirap," pinahid ko ang luhang pumatak galing sa mga mata ko. "Mahina pa siya."

"What do you mean?" Naguguluhang tanong niya.

Malalim ang naging paghinga ko. "Months passed when we arrived here in Paris, mabilis manghina si Amil kaya napagdesisyonan namin na dalhin sa hospital. He was diagnosed of having Coronary Artery Disease, mahina ang puso niya kasi may mga ugat na hindi nagtutugma na nagiging dahilan kung bakit mahina ang pagdaloy ng dugo sa kaniyang katawa. When he turned 4 I... I almost lost him," my voice cracked. "anim na buwan siyang nanatili sa hospital habang kami ay humahanap ng paraan para maoperahan siya, I was on the tip of the bridge on calling you pero hindi ko ginawa kasi.. kasi nahihiya ako sayo---"

"You'll sacrifice the life of my son dahil sa hiya na nararamdaman mo?" May bahid ng galit ang boses niya.

"Kinaya ko!" Sagot ko. "Kinayo ko k-kahit wala ka," napahagulgol ako at napayuko.

"Ganun mo ako ka kinasusuklaman, Angeline?" Nagpipigil siya at ramdama na ramdam ko yun.

"It's not like that ---"

"Then what?!" Medyo pasigaw na sabi niya.

"Hindi pa ako handa! Ayaw kitang makita kasi nawawalan ako ng lakas. Kasi sa tuwing nakikita kita umaasa ako lagi sayo na nagiging dahilan kung bakit nasasaktan ako."

"Kamusta si Amil?" Walang emosyon na tanong niya.

"Still he's recovering pero dahil sa ginawa ko nanghihina na naman siya." Uminom ako sa baso ng alak. "He cant bear a too much pain, hindi niya kakayanin yun eh." Pinahid ko ang mga luha ko.

"Fix yourself, I will leave this house tomorrow mag ho-hotel lang ako," tumayo siya kaya napatingin ako sa kaniya. "I'm going to bring Amil with me."

Natigilan ako sa sinabi niya dahilan para hindi ako makapagsalita at pinagmasdan lang siya na pumasok sa bahay.

Napahagulgol nalang ulit ako.

"Kailangan bang panandalian ang lahat?" Mahinang tanong ko sa kawalan saka nagpatuloy lang sa pag-iyak.

.....

KAKATAPOS ko lang maghilamos nang may marinig akong katok sa pinto ng kwarto namin ni Angelo.

"Yeng?"

"Kinukuha ni Erik ang gamit ni Amil, ano baa ng nangyayari?" Naguguluhat at medyo nagpapanic na tanong nito na ikinagulat ko rin.

Mabilis kaming nakababa kaya dumiretso agad ako sa kwarto ni Amil at bumungad naman doon si Amil na nakatingin lang sa ama niya na naglalagay ng gamit sa bag.

"Mama?!" Sigaw ni Amil ng makita ako kaya agad ko naman siyang nilapitan at niyakap. "Ibibigay mon a ba ako kay Papa? Dahil ba naging bad ako, ayaw mon a kay Amil?" Tanong nito na nagpaiyak sa akin. "Mama, di ko na uulitin promise." Humigpit ang yakap nito sa akin at malakas na umiyak.