The Awkward Moment.

Κεφάλαιο -6-

-Rebekah-

Έχω ανοίξει τα μάτια μου εδώ και ώρα όμως δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι. Ο ήλιος κάνει τα μάτια μου να τσούζουν και καλύπτω το πρόσωπο μου με την κουβέρτα. Κατσουφιάζω όταν χτυπάει η πόρτα και είμαι αναγκασμένη να ανοίξω.

Ίσως αν το έπαιζα κοιμισμένη; Μπα.

Σηκώνομαι από το κρεβάτι τεμπέλικα και στην κυριολεξία σέρνομαι μέχρι την πόρτα, ξεκλειδώνω και ανοίγω. Μπροστά μου εμφανίζεται η Blaire- αν δεν κάνω λάθος - με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο της. Το χαμόγελο της πανέμορφο, τα δόντια της κάτασπρα, λες και είναι από διαφήμιση της trident. Τα πράσινα μάτια της ταιριάζουν απόλυτα με το ξανθό μαλλί της και τα σαρκώδη χείλη της. Τώρα που την παρατηρώ, αυτή η κοπέλα είναι πανέμορφη.

«Εμ καλημέρα.» λέει αμήχανα καθώς σπάει την σιωπή ανάμεσα μας. Τι χαζή κι εγώ, κάθομαι και την κοιτώ σαν χαζή τόση ώρα.

«Καλημέρα, Blaire;» την ρωτάω και χαμογελάει αμήχανα.

«Εμ ναι Blaire..» λέει και ξύνει αμήχανα το σβέρκο της.

«Πέρνα μέσα.» κάνω χώρο για να περάσει και μπαίνει μέσα αβέβαια. Θα έχω δείξει ότι είμαι πραγματική σκύλα και αυτή η κοπέλα φαίνεται γλυκύτατη, σε αντίθεση με τον αδερφό της.

«Πως είσαι; Κοιμήθηκες καλά;» με ρωτά ευγενικά και της χαμογελάω. Θα γίνουμε καλές φίλες, είμαι σίγουρη.

Μην ξεχνάς τον στόχο σου, Rebekah.

«Καλά ήταν.» της απαντώ ανασηκώνοντας τους ώμους και χωρίς να δείξω ιδιαίτερο ενθουσιασμό. Κανονικά, υπό άλλες συνθήκες θα της έλεγα πόσο μαλακό είναι το στρώμα αυτού του κρεβατιού και πόσο άνετο.

«Ξέρεις, ο αδερφός μου νευρίασε πραγματικά μαζί σου.»

Κάθομαι δίπλα της και αναστενάζω.

«Ναι, το κατάλαβα.» μουρμουρίζω και αμέσως το βλέμμα της καρφώνεται πάνω μου. Με κοιτά εξεταστικά.

«Από πού;» Η απορία φαίνεται ξεκάθαρα στην φωνή της.

«Ήρθε χθες στο δωμάτιο μου.» της λέω.

Τα μάτια της γουρλώνουν και με κοιτά λες και είδε κάποιο φάντασμα ή κάτι τέτοιο. Δεν έχει ιδέα για ότι έγινε χθες βράδυ, βασικά κανένας δεν έχει.

«Α... αλήθεια;» ρωτά τραυλίζοντας και γελάω.

«Ναι... Είπε πως είμαι μια αχάριστη και κακομαθημένη σκύλα.» λέω γεμάτη ειρωνεία και εκείνη πετάγεται όρθια σαν ελατήριο.