The Awkward Moment.

Κεφάλαιο -8-

-Rebekah-

Μετά το μήνυμα του Justin, το μυαλό μου έπαιζε διάφορα σενάρια. Που στο καλό βρήκε τον αριθμό μου και τι εννοούσε με αυτό που είπε;

Δεν είχα καμία όρεξη για μπελάδες, έτσι αποφάσισα μόλις φτάσουμε να πάρω ένα τηλέφωνο την μαμά για να την ενημερώσω πως θα είμαι στην Josephine.

«Rebekah, που ταξιδεύεις;» με ρωτά η Josephine μόλις φτάσαμε στο σπίτι της.

«Βασικά, τίποτα.» απάντησα και έψαξα με το βλέμμα μου τον Liam. Πραγματικά, έχει το πιο όμορφο χαμόγελο που έχω δει στην ζωή μου.

«Πάμε μέσα.» είπε και με τράβηξε από το χέρι, καθώς με οδήγησε μέσα στο τεράστιο σπίτι τους. Ομολογώ πως έμεινα με ανοιχτό το στόμα.

Είναι μεγαλύτερο από του Noah, που ειλικρινά νόμιζα πως δεν υπάρχει μεγαλύτερο σπίτι από εκείνο. Είναι σαν τα κάστρα που μας περιγράφουν στα παραμύθια. Woah! Μεγάλα παράθυρα και λουλούδια παντού, μεγάλη βεράντα και κούνια στην άκρη της βεράντας.

Το σπίτι μέσα ήταν ακόμη πιο μαγευτικό. Τα έπιπλα θύμιζαν παραμύθι και αυτά, είχαν ένα μεγάλο τζάκι στο κέντρο του σαλονιού και μια τεράστια τραπεζαρία που χωρούσε ένας ολόκληρος στρατός να καθίσει και να φάει. Οι τοίχοι είχαν αποχρώσεις του καφέ και του μπεζ ενώ οι κουρτίνες ήταν μακριές και μπεζ.

Η Josephineμε τραβούσε από το χέρι ενθουσιασμένη καθώς πηγαίναμε στο δωμάτιο της. Ανεβήκαμε μια τεράστια σκάλα και αυτή μας οδήγησε σε έναν τεράστιο φωτεινό διάδρομο με πάρα πολλές πόρτες. Η αλήθεια είναι ότι αυτός ο διάδρομος φαίνεται ατελείωτος.

Άνοιξε μια πόρτα στα δεξιά της και μπροστά μου φανερώθηκε ένα τεράστιο δωμάτιο στις αποχρώσεις του ροζ και του μπεζ. Το κρεβάτι της ήταν σαν κάποια πριγκίπισσας ενώ είχε τούλι από πάνω και μια τεράστια φωτογραφία απέναντι ακριβώς δική της, η οποία ήταν ένα έργο τέχνης.

«Κατάγεσαι από κάποια βασιλική οικογένεια ή κάτι τέτοιο;» ρώτησα χάσκοντας και γέλασε.

«Βασικά, όχι ακριβώς. Είναι μεγάλη ιστορία...» είπε και κάθισε στον άσπρο καναπέ που υπήρχε στο δωμάτιο της. Κάθισα δίπλα της και την κοίταξα.

«Ω!» αναφώνησα.

«Τι θέλεις να κάνουμε;» με ρώτησε και της χαμογέλασα.

«Βασικά, με συγχωρείς για λίγο; Θέλω να τηλεφωνήσω στην μητέρα μου..» την ρώτησα και χαμογέλασε γλυκά.