The Awkward Moment.

Κεφάλαιο -7-

Rebekah.

Ένιωσα τόσο άσχημα που έκανα αυτήν την σκηνή προηγουμένως. Η πόρτα έκλεισε δυνατά και ο Justin εξαφανίστηκε αμέσως. Ο Noah νευρίασε πραγματικά και μου ζήτησε συγνώμη για την συμπεριφορά του γιου του, όμως του είπα πως δεν τρέχει τίποτα καθώς και η δική μου συμπεριφορά δεν ήταν καλύτερη.

Ο Justin δεν έχει αποδεχθεί τον ερχομό μου. Δεν μπορώ να καταλάβω ακόμα τον λόγο εφόσον δεν τον πείραξα καν. Αρχικά, ήμουν στρίγγλα δεν μπορώ να το αρνηθώ, όμως προσπάθησα και προσπαθώ να είμαι καλή.

Το κινητό μου χτυπά και το αρπάζω στα χέρια μου. Βλέπω τον αριθμό του πατέρα μου να τρεμοπαίζει στην οθόνη και χαμογελάω πλατιά.

"Μπαμπά;" Αναφωνώ ενθουσιασμένα καθώς το σηκώνω.

"Κοριτσάκι μου! Πως είσαι;" με ρωτά και αμέσως νιώθω καλύτερα αρκεί που άκουσα την φωνή του. Αυτός ο άνθρωπος πάντα με κάνει να νιώθω καλύτερα. Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς τον μπαμπά μου.

"Είμαι καλά. Είχαμε κάποια μικροπροβλήματα εδώ, αλλά είναι λεπτομέρειες. Εσύ πως είσαι;"

"Και εγώ καλά είμαι αγάπη μου. Έμαθα πως μίλησες με την μητέρα σου σήμερα..." μου λέει και είμαι σίγουρη πως χαμογελάει. Φαίνεται από την χροιά της φωνής του.

"Ναι... Μιλήσαμε." απαντώ χωρίς κανέναν ενθουσιασμό.

"Και; Πως πήγε;" με ρωτά με ανυπομονησία και εγώ αναστενάζω.

"Μια χαρά πήγε αν και δεν με συγκινεί τόσο. Έχω άγχος για αύριο και νομίζω πως δεν θα κοιμηθώ όλο το βράδυ." λέω.

"Αγάπη μου θα πάνε όλα καλά. Θα το δεις. Να είσαι ο εαυτός σου και θα σε λατρέψουν. Είμαι σίγουρος γι' αυτό." μου λέει και τα λόγια του με κάνουν να αιστανθώ καλύτερα όμως ξέρω πως θα είναι δύσκολα. Κάθε αρχή και δύσκολη.

  -Justin-

  Για έναν ανεξήγητο λόγο, από την στιγμή που ήρθε σε αυτό το σπίτι η Rebekah, είμαι μέσα στα νεύρα. Ξέρω πως είναι γλυκιά και όμορφη, όμως ο χαρακτήρας της ώρες — ώρες με τρελαίνει.

  Η πόρτα χτύπησε και ανασήκωσα λίγο το σώμα μου για να ανοίξω την πόρτα. Η Blaire, μπήκε στο δωμάτιο μου και με κοίταξε αναστενάζοντας.

  «Τι θες;» την ρώτησα απότομα και αμέσως τα χαρακτηριστικά του προσώπου της σκλήρυναν.

  «Γιατί μου μιλάς έτσι;» με ρώτησε πληγωμένα και μόρφασα με την έκφραση της. Μετάνιωσα αμέσως για τον τρόπο που της μίλησα.