The Awkward Moment.

Κεφάλαιο -32-

-Olivia-

Έχω μείνει παγωτό από τον τρόπο που με χαιρέτησε η Rebekah και πραγματικά αναρωτιέμαι αν τα ξανά βρήκε με τον Justin. Σίγουρα τα ξανά βρήκαν.

«Λες να τα ξανά βρήκαν;» ρωτάω δυνατά και το συνειδητοποιώ όταν ο Mike με ρωτάει «Ποιος;»

«Η Rebekah και ο Justin» μορφάζω και ο Mike χαχανίζει με την στάση μου.

«Μπα δεν νομίζω» λέει και συνεχίζουμε τον δρόμο μας.

«Το πιστεύεις; Εννοώ, με χαιρέτησε με τόση άνεση» λέω και είναι πραγματικά αλήθεια. Εγώ δεν θα την χαιρετούσα έτσι απλά. Την χώρισα από το αγόρι της και αυτή με χαιρέτησε με χαμόγελο στα χείλη; Τι πάει λάθος;

«Έτσι είναι η Beak, Oli» μουρμουράει και με τραβάει από το μπράτσο. Γαμώτο γιατί δεν το είδα νωρίτερα; Η Rebekah αγαπούσε τόσο πολύ τον Justin και αυτός την αγαπούσε όσο τίποτα, το θυμάμαι. Πονούσε τόσο πολύ όταν εκείνη είχε φύγει και τον αγνοούσε. Είμαι τόσο χαζή και ίσως να μπέρδεψα τα συναισθήματα μου. Ίσως αυτό που ένιωσα για τον Justin να μην ήταν καν έρωτας.

Ελπίζω να τα βρουν ή ακόμα καλύτερα να τα βρήκαν ήδη και να νιώσω κι εγώ λίγο καλύτερα.

-Justin-

Βλέπω ξανά και ξανά την απάντηση της Beak και ειλικρινά δεν μπορώ να πιστέψω στα μάτια μου. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα με απορρίψει, ίσως ναι να την θεωρούσα και δεδομένη, αλλά το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Καλά να πάθω που είμαι τόσο μαλάκας και έπαιξα και με τις δυο, ειδικά με την Beak.

Το σπίτι φαίνεται τόσο άδειο και μουντό χωρίς αυτήν να το ζωντανεύει. Ο πατέρας μου είναι συνεχώς μέσα στα νεύρα ενώ η Jaylene δεν έχει βγει από το δωμάτιο της. Σκέφτομαι να πάω να της μιλήσω, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλή ιδέα αυτό. Όλο αυτό έγινε εξαιτίας μου, αν δεν είχα μεθύσει τίποτα απ' όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί και θα ήμασταν μια χαρά, σαν μια ευτυχισμένη οικογένεια.

«Justin» βλέπω την Blaire μπροστά μου και αφήνω κάτω το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης.

«Τι έγινε;» ρωτάω ανέκφραστα.

«Θα πάμε για bowling με τα παιδιά, θα έρθεις;» με ρωτά με μισό χαμόγελο όμως παγώνει όταν συνεχίζω να την κοιτώ σαν κινούμενο πτώμα. «Justin;» τσιρίζει και με ταρακουνάει. «Τι έχεις πάθει;» φωνάζει μπροστά από το πρόσωπο μου.

«Σταμάτα να ουρλιάζεις τρελή» λέω και τραβάω τα χέρια της μακριά μου. «Δεν έχω όρεξη, καλά να περάσετε» λέω αδιάφορα και συνεχίζω το ζάπινγκ. Η Blaire νευριάζει και κάθεται μπροστά στην τηλεόραση επίτηδες. «Θα φύγεις μπροστά από την τηλεόραση;» γρυλίζω και εκείνη μουτρώνει.