The Awkward Moment.

Κεφάλαιο -30-

                  

  -Rebekah-

   Το ήξερα, ήξερα πως θα έρχονταν τα πράγματα από την στιγμή που γύρισα και είδα τα πρόσωπα τους να με κοιτάνε με αυτό το κενό βλέμμα, χωρίς κανένα συναίσθημα. Ο Noah και η μητέρα μου έχουν σοκαριστεί πλήρως με αυτά που άκουσα και έχουν απόλυτο δίκιο. Δεν ξέρω πως θα τους αντικρίσω μετά από αυτό. Μακάρι να μπορούσα να το αποφύγω με κάποιον τρόπο, να ανοίξει η γη και να με καταπιεί, αλλά είναι ακατόρθωτο. Πρέπει να αναλάβω τις ευθύνες των πράξεων μου.

  Όταν έκανα σχέση με τον Justin ήξερα πως κάποια στιγμή θα μαθευόταν και όλα σε αυτό το σπίτι θα γινόντουσαν ένα σκέτο μπέρδεμα, αλλά ήθελα να το ρισκάρω.. Τότε. Τώρα όμως δεν έχουμε τίποτα πλέον και είναι τόσο κρίμα να το μάθουν με αυτόν τον τρόπο και σε χρονικό διάστημα που δεν έχει σημασία τι είχε προηγηθεί.

  Η πόρτα του δωματίου μου χτυπά και εγώ αναπηδώ από το κρεβάτι μου.

  «Περάστε» λέω δειλά και παρακαλάω από μέσα μου να μην είναι κανείς από αυτούς τους δυο. Ανακουφίζομαι τόσο πολύ όταν βλέπω το πρόσωπο της Blaire να ξεπροβάλει και να μου χαμογελάει διστακτικά. «Έγινε κάτι;» την ρωτώ κρίνοντας από το ύφος της.

  «Ναι, βασικά η μητέρα σου είπε να κατέβεις κάτω» λέει και αναστενάζω. Γαμώτο, δεν μπορώ να το αποφύγω με τίποτα αυτό. Κάνω μια γκριμάτσα σύγχυσης και η Blaire αμέσως το καταλαβαίνει και μπαίνει μέσα. «Είναι πολύ τσαντισμένοι, ειδικά ο πατέρας μου. Φωνάζει απ' το πρωί για το παραμικρό. Η Jaylene δεν έχει βγάζει άχνα, φαίνεται τρομαγμένη» εξηγεί και με κοιτά επίμονα. «Άκουσα τις φωνές σας χθες, αλλά δεν κατάλαβα πολλά. Αν όμως κρίνω από το ύφος όλων σας, νομίζω πως κατάλαβα τι συνέβη»

  «Έμαθαν» είναι η μόνη λέξη που λέω και η Blaire επιβεβαιώνει τις υποψίες της. Αφήνει μια ανάσα και με κοιτά στριφογυρίζοντας τα μάτια της.

  «Αμάν ρε παιδιά! Τώρα βρήκατε;» Το ύφος της έδειχνε λες και έφταιγα εγώ. Σαν να κατηγορεί πλαγίως εμένα, μα δεν φταίω εγώ αν ο αδερφούλης της ήπιε του σκασμού και έλεγε ασυναρτησίες.

  «Blaire, αυτός με έπιασε από τα μούτρα μόλις γύρισα και ζήτησε εξηγήσεις για παράλογα πράγματα. Την μια με παρατάει και την άλλη μου κάνει σκηνή λέγοντας μου πως τον πρόδωσα; Είναι σοβαρός;» τα νεύρα μου έχουν γίνει κρόσσια και ξέρω πως προβλέπεται μεγάλος καυγάς.

  «Όντως; Αυτό έκανε;» ρωτά με γουρλωμένα μάτια και σταυρώνω τα χέρια μου μπροστά από το στήθος μου.