DRACULA(Tamamlandı)

|2|Kan Bağı

Aiden, başını sırasına dayamış, her zamanki gibi hayal kuruyordu.Bu sıkıcı okuldan,şehirden uzaklarda olduğunu düşlüyor, kimsenin ona karışamayacağı belki de bambaşka bir boyutun efendisi olduğunu hayal ediyordu.

Bu boyut ona ait olsaydı yapacağı ilk şey okulları kaldırmak olurdu heralde.Ha bir de şu yakışıklı Jake'i kendisine aşık ederdi.Evet, Aiden bir gaydı.Bu yüzden umutsuz aşkların bir numaralı durağıydı ve her seferinde biraz daha kırılıyordu.Her seferinde bir heteroya aşık olması şansızlık mıydı yoksa aptallık mı emin değildi.

Zil sesini duyduğunda düşüncelerinden uzaklaştı ve başını kaldırdı.Kumral düz saçlarını karıştırıp kısık gözlerle sınıfı izledi.En arka sırada oturduğu için öğretmenlerin ve öğrencilerin dikkatini çekmiyordu.Bazen Aiden bu yüzden görünmez falan olduğunu düşünürdü.Şüphesiz bunda boş zamanlarında okuduğu -ki neredeyse tüm zamanı boştu- fantastik kitapların etkisi vardı.

Sınıf tamamen boşaldığında Aiden, her zamanki gibi tek başına sınıftan çıktı ve içinde sadece fantastik kitaplar bulunan sırt çantasını omzuna taktı.

Ders kitapları senenin başından beri dolabındaydı ve tozlanıyordu.Aiden derslerin o kalın ve iğrenç kitaplar yerine iyi dinleyerek ve gözlemleyerek öğrenildiğine inanırdı.Bu yüzden aslında hayal ederken dinliyordu.Aiden nasıl olduğunu bilmiyordu ama sadece ' dinleyerek' öğrenebilenlerdendi.Belki de IQ'su yüksekti.

Lisesinden çıkıp küçük evine doğru yürümeye başladı.Littletown, ismi gibi gerçekten de küçücük bir yerdi ve anaokulu, ilkokul, ortaokul ve liseyi bir arada bulunduran kompleks kasabanın merkezine yerleştirilmişti.Aiden iki blok sonra evinin önündeydi.

Burası sadece ona aitti.Evet, tek başına yaşıyordu ve bunu gizlemesi gerekliydi.Aiden'ın bir ailesi hiçbir zaman olmamıştı.İsmini ona kimin verdiğini bile bilmiyordu.Yalnızca çocukken yetimhanede ona böyle seslenirlerdi.

Bir gün oradan kaçtığında izini kaybettirmesi çokta güç olmamıştı.Sonunda bu küçük kasabaya gelmişti ve yaşlı bir kadın onu evine almıştı.Çocuğu olmayan bu yaşlı kadının adı Maggie'ydi.Fakat Maggie gerçekten de çok yaşlı ve hastaydı.Bir gün çok kötü olmuştu ve yaşama gözlerini kapamıştı.Aiden şefkatli mavi gözleri anımsadığında ağlayacak gibi oldu ama kendisini topladı.Bu duruma, yalnızlığa alışmıştı.

Aiden yalnız kaldığından beri yaşlı kadının evindeydi.Her seferinde gizlice arka kapıdan girip çıkıyor ve geceleri hiç bir ışığı açmıyordu.Bunu daha ne kadar sürdürebileceğini bilmiyordu ama yapıyordu işte.

Evin arka kapısına geldiğinde çevreyi izledi bir süre.Gözlerden uzak olduğunu anladığında ilerledi ve cebindeki anahtarları çıkarıp kapıyı açtı.Eli istemsizce elektrik düğmesine gitmişti fakat basmadı.Çantasını bir kenara bırakıp odasına çıktı.

Karanlığa artık alışmıştı.Bu yüzden merdivenlerde bile tökezlemiyordu.Odasına girdi ve üstünü değiştirmek için dolabına yöneldi.Fakat bir adım atmıştı ki bir terslik olduğunu anladı.Kalbi hızla çarpmaya başlarken nefesini tuttu.Odada biri daha vardı.

Gölgelerin içinde sanki onların bir parçasıymış gibi duran biri.Nefes bile almıyordu sanki.Ama Aiden onu fark etmişti.Usta bir hırsız falan olmalıydı.Ne yapmalıydı?

Onu görmemiş gibi mi davranmalıydı?Yoksa ardına bile bakmadan kaçmalı mıydı?

-Benden kaçma çocuk.

Dedi adam.

Aiden nedense bunu duyar duymaz daha çok kaçmak istemişti.Korku kanında bir zehir misali geziniyordu.

-Siz kimsiniz?

Diyebildi sadece.Yutkunmaya çalıştığında boğazı sıkılıyor gibiydi.

-Kanından biri.Dedi adam soğuk bir sesle.Bunu der demez hareketlenmişti.Aiden geriye doğru bir adım attığında, adam pencereden süzülen hafif ay ışığına çıkmıştı.Aiden bir an 'ne güzel' diye düşündü.Fakat hemen sonrasında bu fikrini tamamen unuttu çünkü karşısındaki her kimse 'normal' olmadığı kesindi.Aiden bunu damarlarında hissedebiliyordu.Bu adam kesinlikle tehlikeli ve korkutucuydu.

-Kanından biri?

Diye sordu Aiden anlayamayarak.Kaşlarını çatmıştı.Yani, bu garip adamın dediğine göre onunla akraba mıydı?

-Bana aitsin çocuk.18. yaş gününde ailemize katılacaksın.

Aiden bir an kahkahalarla gülmek istemişti.Hah, ona aitmiş!Bu garip adam ne saçmalıyordu.Ayrıca bir ailesi varsa neden şu zamana kadar onla ilgilenmemişti?Bu sinir bozucuydu ve beynindeki bu sorular kaçıp gitme isteğini daha da arttırıyordu.

-Neden sana güveniyim ki?

Dedi Aiden fısıldayarak.Yeşil gözlerinde ki korku ay ışığında daha da ortaya çıkmıştı.

Adamın soğuk yüzünde bir an öfke belirdi ama sonrasında soldu.

-Küçükken bir yetimhanedeydin, 7 yaşına kadar orada kaldın ve sonra kaçtın.Bir süre parklarda yattın ama kış geldiğinde sıcak bir yuvaya ihtiyaç duydun.Hatırlar mısın bilmem, seni yaşlı bir adam evine almıştı.

Aiden'ın gözleri büyüdü.Maggie'den önce Littletown'dan önceki zamanları düşündü.Jon'dan bahsediyordu.Jonla neredeyse beş yılını geçirmişti.

-Ama bunları nasıl bilebilirsin?

Diye fısıldadı tekrar Aiden.Sesli konuşacak cesareti kendinde bulamıyordu.

-Daha bitmedi çocuk.Sonra ondan da kaçtın ve buraya geldin.Bu sefer de yaşlı bir kadın seni evine aldı.Fakat yaşlı kadın bir ay önce öldü.İsmi Maggie'ydi değil mi?

Aiden başını sallamakla yetindi.

-Şimdi anladın mı beni?Seni hep izledik.Fakat zamanı geldi.Artık 17 yaşındasın.Benimle geleceksin.

Adam birkaç adım atmıştı ki Aiden geri çekildi.Elini kendini koruyabilmek için öne uzatmıştı.

-Dur.Senle hiçbir yere gelmem.Hem bir ailem vardıysa annem ve babam?Onları tanıyor muydun?Neden beni sahiplenmediler?

Aiden'ın sesi yükselmiş ve sonunda bir isyan gibi çıkmıştı.

Soğuk yüzlü siyah saçlı adamın yüzü bir an kasılır gibi oldu.Çenesini sıkıyordu.

-Bunların sırası daha gelmedi.

Dedi yavaşça.

Aiden başını salladı.

-O zaman ben de gelmiyorum.Rahat bırak beni!

Arkasını dönüp kaçmak için bir hamle yaptı fakat adam önünde bitmişti. Bu da nesi!

Aiden bağırmak için ağzını açtı ama soğuk parmaklar ağzına çoktan kapanmıştı.

-İste ya da isteme, benimle geleceksin, çocuk.

Adamın geceden bile daha siyah gözlerine korkuyla baktı Aiden.Fakat bir süre sonra korkusu yitip gitmişti.Uykusunun geldiğini hissetti.Debelenmeye çalıştı ama belini kavramış adamın eli çok kuvvetliydi.

Gözleri kapanırken adam fısıldıyordu.

-Uyu artık küçük Aiden.Yarına uyandığında artık yalnız olmayacaksın.

Ve Aiden uyudu.

Yeni bölüm!Bakalım olaylar şekilleniyor.Umarım bu bölümü beğenmişsinizdir:)

Aiden'ı da tanıdık:)

Hadi bakalım neler olacak daha neler:)Vote, yorum ve önerilerinizi bekliyorum.Beni okuduğunuz için teşekkürler:)
Medyada Aiden:)