Η Υβέϊν πίστευε πως θα ζούσε δυστυχισμένη σε μια από τις τέσσερις περιοχές του Βασίλειου για πάντα . Αλλά . . . Η μοίρα τις είχε αλλά σχέδια , μάλλον όχι μοίρα αλλά Κενάζ . Η Υβέϊν καλείτε με την βοήθεια των φίλων της να σπάσει μια κατάρα . Θα τα κα...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Νιώθω φυλακισμένη . Φοβάμαι . Και τώρα θα πρέπει να ρισκάρω την ζωή μου . Είναι τόσα πολλά αυτά που πρέπει να συλλογιστώ . Δράκοι . Υπάρχουν δράκοι καθαρόαιμοι δράκοι . Εγώ είμαι ένας από αυτούς . Η καρδιά του Βασίλειου , είναι γεμάτη ζωή , χαρά ενώ όλοι μας νομίζαμε πως εδώ ζούσαν τέρατα και τίποτε άλλο . Το χειρότερο από όλα όμως είναι ότι έρχεται πόλεμος . Και εγώ μπορώ να κάνω κάτι για αυτό . Να συμμετάσχω στην Σκνΐμ . Την ιερή γιορτή . Όπου πνεύματα αρχαίων δράκων σε ευλογούν . Μου εξήγησαν καλύτερα οι Πίξι όταν γύρισα στο δωμάτιο μου εχθές . Περιμένω την Αζούρα να έρθει να με πάρει . Δεν είμαι έτοιμη . Και σίγουρα δεν θέλω να πεθάνω . Δεν είμαι έτοιμη . Πρέπει να πάρω την εκδίκηση μου . Για τον πόνο που μου προκάλεσε εκείνη η μάγισσα , όταν πήρε τα φτερά μου . Να εκδικηθώ για την φίλη μου όταν τις τρίμαραν τα αυτιά . Για όλα τα παιδιά που πόνεσαν . Που ακόμα πονούν . Και εάν θα πρέπει να ρισκάρω την ζωή μου για να εκπληρώσω τον όρκο μου , ας είναι . Η πόρτα μου χτύπησε τρεις φορές . <<Πέρνα>> Είπα χωρίς να πάρω το βλέμμα μου από το παράθυρο . <<Είσαι έτοιμη ; >>Η φωνή της Αζούρα ήρεμη αλλά φοβισμένη .Γύρισα για να την αντικρίσω . Ένευσα θετικά . Αλλά μα τον Χούκα δεν ήμουν έτοιμη . Φορούσα ένα λευκό φόρεμα . Λιτό . Τα μαλλιά μου ήταν απλά χτενισμένα . Ριγμένα στους ώμους και στην πλάτη μου . Τα πόδια μου γυμνά . Με είχαν ντύσει υπηρέτριες του παλατιού . Ούτε μια κουβέντα δεν ανταλλάξαμε . Η Αζούρα με κράτησε από το χέρι . Η παλάμη της ιδρωμένη . Είχε άγχος . Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή . Φτάσαμε στην αίθουσα . Ο Κενάζ καθισμένος σε ένα θρόνο μπροστά από την λίμνη αλλά μακρυά από εμένα . Κάτοικοι είχαν μαζευτεί για να δουν εμένα . Μικρά παιδιά με έδειχναν και χαμογελούσαν . Κατάπια με δυσκολία . Ο Κεναζ σηκώθηκε . <<Όλοι σας γνωρίζετε γιατί βρισκόμαστε εδώ . Βρήκα ένα δράκο . Όμοιο μου . Και σήμερα θα ενώσει την ψυχή του με αυτή των αρχαίων δράκων . Μέσα από την ιερή γιορτή της Σκνΐμ . >>Αναφώνησε δυνατά και κάθισε ξανά . Δεν με κοίταξε . Με το χέρι του έδειξε την λίμνη . Ένιωσα τα βλέμματα όλων επάνω μου . <<Αζούρα ...>> Είπα και γύρισα να την κοιτάξω . <<Προχώρα και άσε τους δράκους να σε οδηγήσουν >> Μου είπε και χαμογέλασε . Αυτό έκανα . Το ένα βήμα μετά το άλλο . Στάθηκα ένα βήμα πριν αγγίξω το νερό . Μπορώ να το κάνω Μπορώ να το κάνω Μπορώ να το κάνω Ακούμπησα το νερό . Ήταν κρύο αλλά δεν ήταν . Ήταν καυτό αλλά δεν ήταν . Ήταν τέλειο . Τα χρώματα τύλιγαν τα πόδια μου . Προχώρησα . Το νερό έφτασε την μέση μου . Κοίταξα μέσα και είδα κάτι κόκκινο να με πλησιάσει . Δυο τεράστια μάτια να με κοιτάζουν . Έπιασε το πόδι μου και με τράβηξε . Δεν πρόλαβα να ουρλιάξω . Βρέθηκα ολόκληρη κάτω από το νερό . Με τραβούσε ποιο βαθιά και ποιο βαθιά . Στον πάτο . Καταλαβα . Προσπάθησα να πολεμήσω να ξεφύγω . Αλλά μετά σκεφτηκα δεν είναι εχθροί μου . Είναι πνεύματα . Ηρέμησα . Ο δράκος σταμάτησε . Όταν σταμάτησα και εγώ να αντιστέκομαι . Ήρθε μπροστά μου . Ήταν πανέμορφος . Σαν Χέλι . Κόκκινος σαν την φωτιά . Είδα ένα μπλε φως να πλησιάζει . Ακόμη ένας δράκος . Στάθηκε στα αριστερά μου . Ακόμη ένας φως γκρίζο αυτή την φορά . Ακόμη ένας δράκος στάθηκε στα δεξιά μου . Ακόμη ένας φως χρυσάφι . Ένας δράκος στάθηκε πίσω μου . Με περικύκλωσαν . Επέπλεα ανάμεσα τους . Κοίταξα επάνω . Δεν έβλεπα φως . Ημουν βαθιά , πολύ βαθιά . Κοίταξα κάτω δεν έβλεπα τον πάτο . Δεν αυτήν την λίμνη δεν υπήρχε αρχή αλλά ούτε και τέλος . Η ανάσα που είχα βιαστικά πάρει πίεζε τους πνεύμονες μου . Δεν θα άντεχα πολύ ακόμα . Χρειαζόμουν οξυγόνο . <<Πάρε ανάσα >> Μου μίλησε ο κόκκινος δράκος. Κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά . Δεν είμαι χαζή . Βρίσκομαι κάτω από το νερό . <<Καλά εάν θέλεις να πεθάνεις >> Μίλησε ο χρυσός δράκος . Δεν άντεχα άλλο . Πήρα ανάσα . Και το οξυγόνο με καλός όρισε . Ανέπνεα κάτω από το νερό . <<Μιλάτε >> Είπα . Γέλασαν . Όλοι . Μια γλυκιά μελωδία . Τότε τους παρατήρησα ξανά . Τότε κατάλαβα . Δεν είχα μπροστά μου απλά δράκους . Είχα τα τέσσερα στοιχεία της φύσης . Κόκκινο για την ζέστη της φωτιάς . Μπλε για την καθαρότητα νερό . Γκρι για την αγνότητα του αέρα . Χρυσό για τα πλούτη της γης . <<Είσαι η πρώτη , που μας είδε . Πραγματικά . >> Αναφώνησε ο Μπλε δράκος . Δεν ξεχώρισα φύλο . Έμοιαζαν όλοι ίδιοι . Δεν απάντησα . Χαμογέλασαν . <<Πες μου Υβέϊν γιατί βρίσκεσαι εδώ . >> Με ρώτησε ο αέρας . Γέλασα πίκρα . <<Δεν έχω ιδέα . Είχα σκοπό να φύγω . Μόνη μου . Αλλά ήρθε ο Κεναζ . Όλα άλλαξαν . Είχα σκοπό να πάρω εκδίκηση για αυτό . >>Είπα και έδειξα την πλάτη μου . Εκεί όπου υπήρχαν τα φτερά μου . <<Μάλιστα >> Απάντησαν όλοι με μια φωνή . <<Από εμάς τι θέλεις , μπορείς να διαλέξεις ότι θέλεις >> Ένιωσα ένα πόνο στην καρδιά μου . Τι μου συμβαίνει ;! Ούρλιαξα . <<Την ευλογία σας .>> Απάντησα έξυπνα . Πονούσα . Πονούσα πολύ . <<Θα την έχεις λοιπόν . Είπαν και με πλησίασαν . Με αγκαλιάσαν όλοι με τα κορμιά τους γύρω μου κάνω μου , μέσα μου . Γέμισα με φως . Με ηρεμία , γαλήνη . Ο πόνος εξαφανίστηκε . Άκουσα κάποιον να μου ψιθυρίζει . <<Η μοίρα είναι γραμμένη Υβέϊν .>> Μου είπε μια φωνή . Δεν ήξερα ποιος από τους τέσσερις μου μιλούσε . << Αλλά εσυ πάντα μπορείς να την αλλάζεις .>> Μου είπε μια άλλη . Σαν ανάσα στον λαιμό μου . Ανέβαινα προς τα πάνω . Με έσπρωχναν προς τα πάνω . <<Είσαι ευλογημένη >> Μου είπε μια άλλη . Μια αναμασά στο πρόσωπο μου . << Ευλογημένη με αυτό που σου αξίζει , πάρε πίσω από που σου έκλεψαν . Ντράκο . >>Είπε ναι άλλη , ένα φίλη στην πλάτη μου . Και εμφανίστηκαν μπροστά μου . Χαμογέλασα . <<Ευχαριστώ >> Είπα και αναδύθηκα από το νερό . Όχι στο έδαφος . Στον αέρα. Στον αέρα ;!! Γύρισα και είδα τα μαύρα μου φτερά να κρατάνε το σώμα μου ψηλά . Πήρα τον έλεγχο . Και ακούμπησα ξανά κάτω . Εξαφανίστηκαν . Αλλά ήταν εκεί . Το ένιωθα . Μπορούσα να τα κρύβω όποτε θελήσω . Έδιωξα τα μαλλιά μου από το πρόσωπο μου . Γουρλωσα τα μάτια μου . Δεν ήταν κόκκινα πλέον . Ήταν λευκά . Άλλαξα . Ο Κεναζ στάθηκε μπροστά μου . Αλλά δεν μπορούσα να το βγάλω από το μυαλό μου . Άλλαξα Άλλαξα Άλλαξα . Τότε το ένιωσα . Η πλευρά της Σικαουα μέσα μου είχε εξαφανιστεί . Πέθανε . Έφυγε . Ένα κενό . Την έψαξα . Μέσα μου . Δεν είναι εκεί . Είμαι πλέον ένας καθαρόαιμος δράκος . Μόνο το αίμα δράκου ρέει μέσα μου . Τίποτε άλλο .
