𝒦𝐸𝒩𝒜𝒵

•𝓒𝓱𝓪𝓹𝓽𝓮𝓻 22•

                              
ΚΕΝΑΖ
Τα χείλη μου άγγιξαν τα δικά της , ένιωσα το δέρμα μου να με καίει . Ένιωθα το αίμα να ρέει στο σώμα μου . Ένιωθα το δέρμα της επάνω στο δικό μου και έλιωνα . Το ταίρι μου . Τύλιξα το πρόσωπο της με τα χέρια μου , ένιωθα πως δεν είμασταν αρκετά κοντά . Εκείνη πέρασε τα δάχτυλα της στα μαλλιά μου και τράβηξε απαλά . Μούγκρισα στο στόμα της και εκείνη άφησε ένα αναστεναγμό .
Την περίμενα ένα χρόνο . Από την νύχτα που έμαθα ότι εκείνη είναι το ταίρι μου . Καιγόμουν από εκείνη τη νύχτα . Ήμουν  συνέχεια στην τσίτα . Φοβόμουν ότι θα ερωτευόταν κάποιο άλλο . Ότι δεν μπορέσω ποτέ μου να την γνωρίσω , έστω να μάθω το όνομα της . Όταν θυμήθηκα ποια είναι στην άμαξα . Ένιωσα να πεθαίνω . Εκείνο το μικρό κορίτσι τότε στην όχθη του Οθάλα , μου είχε δώσει ελπίδα , όταν εγώ τις είχα χάσει όλες . Το ταίρι μου . Κάθε φορά που την κοιτάζω , θέλω να την προστατεύω . Είναι τόσο πολύτιμη , σαν φτιαγμένη από γυαλί , φοβάμαι πως από στιγμή σε στιγμή θα σπάσει , και θα την χάσω . Την ερωτεύτηκα , από την πρώτη νύχτα που τη είδα . Μέσα κάτι ξύπνησε που με έκανε να την αγαπώ . Για ένα χρόνο , δεν κοίταξα άλλο θηλυκό . Όπου και να κοίταζα έβλεπα εκείνη . Το ταίρι μου .
Την στιγμή που καταλαβα πως της είχαν κόψει τα φτερά , ήθελα να πάω στις άθλιες μάγισσες και να τις κάψω . Πλήγωσαν το ταίρι μου . Εξαιτίας του δεσμού , φοβόμουν πως μια μέρα θα πέθαινε και θα το ένιωθα .
Διέκοψα το φίλη μας και την κοίταξα . Τα μάτια της κάθε φορά κάνουν τα γόνατα μου  να λυγίζουν . <<Υβέϊν , μην φύγεις >> Την παρακάλεσα . Φοβόμουν ότι θα φύγει . Ότι θα τρομάξει από τον δεσμό . Γιατί σίγουρα και αυτή ένιωθε όπως ένιωθα εγώ . <<Κεναζ , δεν θα πάω πουθενά >> Με καθησύχασε . Τύλιξα τα χέρια μου γύρω της και την αγκάλιασα σφιχτα . Εισέπνευσα το θανάσιμο άρωμα της ,  βανίλια , τριαντάφυλλα και κανέλα , έχωσα το πρόσωπο μου στον αυχένα της . Την αγαπώ , αυτό είναι σίγουρο . Και θα κάνω τα πάντα για να την προστατεύσω . Είδα σιγά σιγά από μακρυά τον κήπο να αδειάζει . Κανονικά σαν βασιλιάς θα χαιρετούσα τον λαό , αλλά δεν ήθελα να αφήσω το ταίρι μου . Αυτή η στιγμή αξίζει τα πάντα . Όλο μου το χρόνο . <<Θα μας ψάχνουν >> Μου ψιθύρισε , αλλά ούτε εκείνη ήθελε να φύγει . Το ένιωθα . Ενιωθα εκείνη κατάλαβα . Συγκεντρώθηκα , και άρχισα να ακούω τον χτύπο της καρδιάς της , ένιωθα την ανησυχία της , την κουράσει στο σώμα της . Τα ένιωθα όλα και εγώ . Ο δεσμός , δεν ένωσε μόνο τις ψυχές μας αλλά και τα σώματα μας . Εάν η Υβέϊν πάθαινε το παραμικρό θα το ένιωθα . Δεν θα μου συνέβαινε και εμένα αλλά θα το ένιωθα , τον πόνο , την θλίψη , την χαρά , όλα θα τα αισθανόμουν και εγώ .
Κεναζ , το νιώθεις και εσυ ; Με ρώτησε νοερά και είδα τα μάγουλα της να κοκκινίζουν .  Ναι , ναι το ένιωθα . Την ήθελα , το σώμα της , τα χείλη της , ήθελα να τα νιώσω όλα πάνω μου . Ήθελα να την ακούω να βογκά κάτω από το άγγιγμα μου .
Ναι ,  Υβέϊν γλυκιά μου το νιώθω Την απάντησα σέρνοντας την φωνή μου , γνωρίζοντας πως αυτό την αναστατώνει . Απομακρύνθηκα από την αγκαλιά και την κοίταξα . Τα μάτια της έλαμπαν , με πόθο . Έγλυψε τα χείλη της , πήρα μια κόφτη ανάσα . Τι μου συμβαίνει ;! Την άρπαξα και την φίλησα . Άνοιξα τα φτερά μου και τύλιξα τα πόδια της γύρω από την μέση μου . Πέταξα στο πίσω στο παλάτι χωρίς να διακόψω το φίλη μας . Μπήκαμε μέσα παραπατώντας πήγα στο δωμάτιο μου και την κοίταξα .  <<Κεναζ >> Είπε παρακλητικά και ήξερα πως ένιωθε όπως εγώ . Την ήθελα . Τώρα .
Υβέϊν
Τον κοιτούσα μέσα από τις βλεφαρίδες μου . Δεν έχω ξανά πλαγιάσει με αρσενικό . Και εκεινος το ξέρει . Όλοι γνωρίζουν πως στην Σικαουα τα θυληκά είναι παρθένα μέχρι να πουληθούν . <<Δεν χρειάζεται να το κάνουμε  αυτό εάν δεν είσαι έτοιμη >> είπε και χάιδεψε το μάγουλο μου τρυφερά . Εάν έλεγα όχι , δεν θα διαφωνούσε ούτε θα με απομάκρυνε . Αλλά δεν θα έλεγα όχι . Τον ήθελα , όσο εκεινος το έβλεπα στα μάτια του . <<Κεναζ , δεν νομίζω πως μπορώ να περιμένω άλλο >>Του απάντησα και φίλησα τα χείλη του . Χαμογέλασε πονηρά και με κοίταξε . Με έσπρωξε το κρεβάτι και γέλασα λιγάκι . Ανέβηκε από πάνω μου και με μια κίνηση έσκισε στο φόρεμα μου . Μουτρωσα και με κοίταξε γελώντας . <<Θα σου πάρω άλλο >> Είπε πετώντας τα κομμάτια από το υπέροχο φόρεμα μου . Έτσι είσαι ; Τώρα θα δεις . Με μια κίνηση τον γύρισα έτσι ώστε να κάθομαι εγώ επάνω του . Μούγκρισε και χούφτωσε τους γυμνούς γοφούς μου . Έπιασα το μαύρο πουκάμισο του και το έσκισα , εκθέτοντας το γυμνασμένο στήθος του . <<Καλύτερα τώρα >> Είπα και γέλασε βαθιά . Οδήγησε το χέρι του ανάμεσα στα πόδια μου <<Κεναζ >> Αναστέναξα . Με μια κίνηση του βρέθηκα ξανά από πάνω μου . Έβγαλε το παντελόνι του και εμφάνισε στο όργανο του . Να πάρει η ευχή ! Αυτό δεν θα χωρέσει . <<Μην φοβάσαι , εάν θα θες να σταματήσω θα μου το πεις >> Ξέχασα πως διαβάσει τις σκέψεις μου . Ενευσα θετικά ενώ εκεινος οδηγούσε τον εαυτό του μέσα μου . Όταν τον ένιωσα πήρα μια κόφτη ανάσα . <<Είσαι καλά ; >> Είπε ο Κεναζ και σταμάτησε να προχωρά . <<Ν—ναι , απλά πονάει λίγο >> Του απάντησα ειλικρινά και με φίλησε στο μέτωπο . Έσπρωξε τον εαυτό του μέχρι που βρέθηκε ολόκληρος μέσα μου . Αναστέναξε βαθιά και με κοίταξε σαν να παίρνει άδεια . Ένευσα θετικά δίνοντας του την άδεια να συνεχίσει . Άρχισε να κινείται και ο πόνος άρχισε να εξαφανίζετε , την θέση του πήρε σπαρακτική ηδονή . <<Γαμωτο Υβέϊν έχεις τόσο ωραία αίσθηση >> Μουκρισε ανάμεσα από τα βογκητά του . Μετά βίας μπορούσα να σκεφτώ πέρα σποτ ο σημείο που τα κορμιά μας οι ψυχές είχαν γίνει ένα .Τύλιξα τα πόδια μπυ γύρω από την μέση του και έμπηξα τα νύχια από την πλάτη του κάνοντας τον να βογκήξει . Άρπαξε τα χέρια μου και τα κράτησε πάνω από το κεφάλι μου , σε μια γερή λαβή . <<Κεναζ , τ—τι σημβάνει ;!>> Ρώτησα καθώς ένιωθα κάτι μέσα μου να φουντώνει , να ετοιμάζεται για κάτι . <<Αφησου Υβέϊν , είναι εντάξει , τελείωσε για εμένα >> είπε και αφέθηκα με ένα βογκητο . Ο Κεναζ , αναστέναξε βαθιά και ξάπλωσε δίπλα μου . Ακολούθησε σιωπή μόνο ο ήχος από τις ταραγμένες ανάσες μας ακούγονταν . Ένιωθα κουρασμένη , τα μάτια μου έκλειναν . Ένιωσα τον Κεναζ να με τραβάει δίπλα του και αν με φιλάει στο μέτωπο . Χώθηκα στην αγκαλιά του . <<Τα πηγές τέλεια ταίρι μου >> Είπε και χαμογέλασα αγκαλιαζοντας τον σφιχτότερα , αυτή του η φράση ήταν το τελευταίο πράγμα που άκουσα πριν αποκοιμηθώ .
<< ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ;! που είσαι ;! >> Άκουσα την φωνή του Κεναζ να φωνάζει και άνοιξα τα μάτια μου. Ονειρεύονταν . Τον σκούντηξα . Ήταν λουσμένος στον ιδρώτα και μιλούσε στον ύπνο του . <<Κεναζ ξυπνά ! >> Φώναξα φοβισμένη . Άνοιξε τα μάτια του και αμέσως με αγκάλιασε . Σαν να έψαχνε παρηγοριά , που ήμουν πρόθυμη να του δώσω . <<Τον βρήκα >> Μου είπε και απομακρύνθηκε . <<Ποιον ;! >> Τον ρώτησα . Κοιμόταν , τι μπορούσε να βρει . << Τον τέταρτο δράκο >> απάντησε ήρεμα και γούρλωσα τα μάτια μου . <<Που βρίσκεται ;>> Ρώτησα αμέσως . << Στη Λαχίνα .>> Είπε και κοκάλωσα .