𝒦𝐸𝒩𝒜𝒵

•𝓒𝓱𝓪𝓹𝓽𝓮𝓻 36 •

Δεν μπορούσα να μιλήσω . Η Ραΐζα σηκώθηκε από την θέση της , και με κοίταξε με μίσος . <<Εσύ , είσαι μεγάλος μπελάς >> Με έδειξε με το δάχτυλο της . Ο Κεναζ έκανε ένα βήμα προς τα εμένα , και μπήκα με μπροστά μου . <<Ούτε να το σκέφτεσαι , μάγισσα >> Τις είπε ο Κεναζ η φωνή του βαθιά . <<Ας είναι θα σας σκοτώσω όλους , και θα πάρω αυτό που θέλω >> Του απάντησε εκείνη , και οι δυο άντρες σηκώθηκαν . Τα αυτιά τους ήταν μυτερά , τα κορμιά τους στιβαρά και ψηλά , έμοιαζαν με ξωτικά . Ίσως κάποια απόμακρη φυλή τους . <<Πως τολμάτε να μάχεστε πλάι στην αιτία του πολέμου ;! >> Του φώναξε η Μίστ αλλά  εκείνοι συνέχισαν να περπατούν  . <<Δεν σε ακούνε , αδίκως κόπος , ξωτικό >> Τις απάντησε η Ραΐζα και η Μίστ μόρφασε . <<Δεν είμαι μόνο ένα ξωτικό , μάγισσα . Είμαι δράκος , σε αντίθεση με εσένα που είσαι απλά μια τιποτένια μάγισσα που θα έπρεπε να είχε πεθάνει εδώ και πολύ καιρό >>Τις λέει η Μίστ και ανατριχιάζω , έχω κακό προαίσθημα . <<Πως τολμάς ! >> γρυλίζει η μάγισσα και ένα σκοτεινό φως εκτοξεύεται από το χέρι της στο σώμα της Μίστ , εκείνη δεν προλαβαίνει να κινηθεί το φως την χτυπάει στο στήθος . Ρίχνοντας της μέτρα μακριά μας . <<Όχι ! >> Φωνάζω και γονατίζω δίπλα στην λιπόθυμη Μίστ . <<Μη , μη με αφήσεις έλα ξυπνά >> Την σκουντάω και εκείνη ανοίγει τα μάτια της αδύναμα . <Ω δόξα τον Χούκα !> Τα μάτια μου δακρυσμένα , φιλάω την Μίστ στο μέτωπο και σηκώνομαι . Βλέπω την Ραΐζα να χαμόγελα επιδεικτικά . Δεν χάνω άλλο χρόνο , η Ραΐζα θα πληρώσει για όλα όσα έχει κάνει σε εμένα και τους αγαπημένους μου . Σε αυτό που έκανε στον Χούκα και στο ταίρι του . Για όλα . Αφήνομαι στον δράκο μέσα μου να με καταβάλει , αφήνω την φωτιά μέσα μου να με κάψει . Αλλά δεν γίνεται τίποτα . Δεν μπορώ να μεταμορφωθώ . . . <Μην προσπαθείς άδικα , κανείς σας δεν μπορεί να αλλάξει , έχω βεβαιωθεί για αυτό > . Όχι . . . Χωρίς την μορφή μας είμαστε αδύναμοι στα μάγια της . <Κεναζ , κάψε το βιβλίο . > Ψιθυρίζω στο Κεναζ . <Όχι , Υβέϊν μη ! > Μου φωνάζει αλλά είναι αργά έχω ήδη αποφασίσει την επόμενη κίνηση μου . Ανοίγω τα φτερά μου , με ένα πέταγμα έχω βρεθεί πίσω από την μάγισσα . Βλέπω τον Θάριον να επιτίθεται στα μεγαλόσωμα ξωτικά , η Αζούρα τρέχει με τον Κεναζ προς το ασημένιο δοχείο , η Ραΐζα ουρλιάζει και ετοιμάζει μια μαύρη σκοτεινή σφαίρα για να πετάξει προς το μέρος τους . Το μάτι μου πιάνει τα σπαθιά που είναι διακοσμημένα στον τοίχο , τρέχω αρπάζω το ένα στο χέρι μου . Η λαβή κρύα στο χέρι μου , το σπαθί βαρύ αλλά δεν με νοιάζει σπρώχνω το σώμα μου μπροστά σηκώνω το σπαθί μου και το κατεβάζω στο χέρι της Ραΐζα . Ακούγεται ένα ουρλιαχτό , η φωνής της γεμάτη πόνο . Το κομμένο χέρι της πεσμένο μπροστά της , τώρα είναι η σειρά μου να χαμογελάσω . Βλέπω φωτιά να βγαίνει από το σημάνεις δοχείο , καπνός εξαπλώνεται στο δωμάτιο από τις φλόγες . Τα κατάφεραν , καίνε το βιβλίο .η Ραΐζα σηκώνεται όρθια , κοιτάζω γύρω μου γρήγορα , τα ξωτικά είναι όλα πεσμένα κάτω , ο Θαριον γεμάτος αίματα -όχι δικά του - με κοιτάζει . Η Ραΐζα , αρχίζει και γελάει , κρατώντας ένα πανί γύρω από τον κομμένο καρπό της . Αίμα στάζει παντού γύρω της . < DIES IRAE > μιλάει μια αρχαία γλώσσα των μαγισσών , όχι ! Γνωρίζω αυτί η την διάλεκτο από τα πέντε μου . Είναι το πρώτο πράγμα που σε μαθαίνουν σαν μάγισσα . Σημαίνει η μέρα του σκότους . Επικαλείται τον θάνατο . <Κανείς σαν δεν θα βγει ζωντανός από εδώ μέσα ! > Ουρλιάζει γελώντας σαν ψυχοπαθείς .
Κεναζ !! Φωνάζω το ταίρι μου μέσα από τον δεσμό .
Υβέϊν φύγε ! Τρέχα τώρα .! Μου ζητάει να φύγω , όταν εγώ δεν μπορώ να τον αφήσω μόνο του , δεν μπορώ να αφήσω το ταίρι μου στο έλεος του θανάτου .
Κεναζ , μην μου το ζητάς αυτό . Δεν , δεν μπορώ . Με κοιτάζει από την άκρη του δωματίου . Ο ίδιος ο θάνατος έρχεται . Ο χάρος μια πόρτα μακρυά μας . Του χαμογελώ . Θέλω να του το πω . Το νιώθω τώρα όσο ποτέ . . . Θα χαθούμε όλοι τώρα , θέλω να ξέρει ότι τον αγαπώ . Όσο τίποτε άλλο .
Σαγαπώ Κεναζ , από την πρώτη μέρα που σε είδα ήξερα μέσα μου πως θα σε αγαπούσα .