𝒦𝐸𝒩𝒜𝒵

•𝓒𝓱𝓪𝓹𝓽𝓮𝓻 21•

Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου . Ακούμπησα τα ύφασμα με τα ακροδάχτυλα μου και δεν πίστευα πως αυτό το φόρεμα ήταν αληθινό . Έμοιαζε ονειρικό . Άνοιξε η πόρτα μου και μπήκε μέσα η Ιό . <<Ιό , γνωρίζεις ποιος έφερε αυτό το φόρεμα εδώ ;>> Είπα δείχνοντας το φόρεμα μου . Τα φρύδια της σουφρώσαν . <<Όχι κυρία >> απάντησε και με πλησίασε . Φορούσε ένα λευκό λιτό φόρεμα . Ειδικό για την γιορτή . Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα όταν το είδε . <<Πρέπει να ετοιμαστείτε .>>Μου είπε και ένευσα θετικά .

Μετά από λίγη ώρα ήμουν έτοιμη . Το γαλάζιο φόρεμα τύλιγε το μούστο και την μέση μου υπέροχα , μετά ξεχύνονταν στα πόδια μου ελεύθερα . Μπλε και λευκά πετράδια το στόλιζαν παντού σαν βροχή επάνω στο πολύτιμο ύφασμα . Αγκάλιαζε το σώμα μου όπως το κύμα αγκαλιάζει την όχθη . . . υπέροχα . Τα μαλλία μου πιασμένα , και στολισμένα με διαμάντια . Ποτέ στην ζωή μου δεν είχα δει τόσο πλούτο . Ποσό μάλιστα τόσο χρυσάφι και πετράδια να στολίζουν εμένα . Η ιό τόνισε να χείλη μου με κόκκινο χρώμα από κεράσια . Ίσα ίσα να τονίζει την ζωηράδα τους . Φόρεσα τα λευκά δαντελένια γοβάκια μου και ήμουν έτοιμη . <<Ουαου . . . >> Η φωνή της Αζούρα με έκανε να γυρίσω . Φορούσε ένα κόκκινο λαμπερό φόρεμα σαν βγαλμένο από παραμύθι . <<Υβέϊν , είσαι πανέμορφη >> Είπε και κοκκίνισα . <<Και εσυ Αζούρα είσαι ένα ονειρο >> Της είπα και γέλασε ντροπαλά . <<Καλή μου Ιό σε πειράζει να την κλέψω ;>> Ρώτησε η Αζούρα την Ιό και πέρασε το χέρι της στο δικό μου . <<Όχι φυσικά >> Της απάντησε η Ιό και βγήκαμε από το δωμάτιο . Πηγαίναμε προς τα έξω . Τα γοβάκια μα ηχούσαν στο μαρμάρινο δάπεδο με κάθε βήμα μας . Το παλάτι ήταν άδειο . <<Μα που είναι όλοι ;>> Ρώτησα . <<Έξω , σε μια ώρα θα είναι μεσάνυχτα , δεν θέλουν να το χάσουν >> Μου απάντησε . Άραγε και ο Κεναζ να είναι έξω τώρα ; Φτάσαμε στην τεράστια πόρτα η οποία ήταν ανοιχτή και έμεινα με το στόμα ανοιχτό . Όλος ο κήπος ήταν γεμάτος και τους κατοίκους της πόλης . Ξωτικά και Χούκα βρίσκονταν παντού . Τραπέζια γεμάτα εδέσματα , ποτά και στολίδια βρίσκονταν περιμετρικά στον κήπο . Μια τεράστια φωτιά στην μέση του κήπου ήταν αναμένη για να μας κρατεί ζεστά στην κρύα νύχτα της άνοιξης . Κοίταξα γύρω μου και προς μεγάλη μου έκπληξη , όλοι κοιτούσαν . . . εμένα . Έριξα μια μάτια στο φόρεμα μου μήπως έχω κάτι πάνω μου , το φόρεμα μου έλαμπε , κάθε πετράδι έλαμπε από το φως των αστεριών , λάμψη με τύλιγε . Γέλασα και η Αζούρα με κοίταζε χαμογελώντας . Ένιωσα κάποιον να στέκεται μπροστά μου και σήκωσα το βλέμμα μου από το φόρεμα μου για να συναντήθει με αυτό του Κεναζ . << Βλέπω σου άρεσε το δώρο μου>> Μου είπε με γλυκιά φωνή . Αυτός μου το πήρε ! <<Ευχαριστώ πολύ Κενάζ .>> είπα τονίζοντας το όνομα του . Τα μάτια του με σκαναραν από πάνω μέχρι κάτω . Ένοιωσα πως με ξέντυνε με το βλέμμα του . Πήρε μια βαθειά ανάσα και με κοίταξε ξανά στα μάτια . << Είσαι , το κάτι άλλο Υβέϊν >> Μου είπε χαμηλόφωνα έτσι ώστε μόνο εγώ να το ακούσω . << Κεναζ >> Είπα χωρίς λόγο . Το αίμα μου έβραζε κάτω από το δέρμα μου . Ήθελα να τον φιλήσω . Τι με έχει πιάσει ; ! Μου κράτησε το χέρι και αρχίσαμε να περπατάμε . Όλοι υποκλινόταν και εγώ και ο Κεναζ χαμογελούσαμε ευγενικά σε όλους τους . Είδα τον Θαριον και την Αζούρα να συνομιλούν , η μάλλον να φλερτάρουν . Η Αζούρα τύλιξε με το δάχτυλο της μια τούφα από τα μαλλιά της . Τους πλησιάσαμε . Ο Κεναζ κοίταξε τον Θαριον και εκεινος αμέσως σταμάτησε να μιλά με την Αζούρα . Η Αζούρα μπορεί να μεγάλωσε με τον Κεναζ και να είναι σαν αδέλφια , αλλά ο Θαριον για εκείνη δεν είναι παρά ένας ελκυστικός ξένος . Ο Κεναζ και ο Θαριον φορούσαν μαύρα μεγαλοπρεπή ρούχα και χρυσές κλωστές γύρω από τους ώμους τους . <<Υβέϊν , Κεναζ >> Μας χαιρέτησε ο Θαριον ευγενικά και του χαμογέλασα. Μια μπάντα με μουσικά όργανα άρχισαν να παίζουν μια γλυκιά , μελωδική μουσική . <<Χορεύουμε ;>> με ρώτησε με βελούδινη φωνή και άπλωσε το χέρι του . Έβαλα το χέρι μου στο δικό του και πήγαμε στην μέση του τεράστιου κήπου όπου και αλλά ζευγάρια χόρευαν αγκαλιασμένοι . Τύλιξε τα χέρια του γύρω από την μέση μου , και εγώ πέρασα τα δικά μου γύρω από τον λαιμό του . Ήταν πολύ ποιος ψηλός από εμένα , σήκωσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα . Μετά ακούμπησα το κεφάλι μου στο στήθος του και αρχίσαμε να χορεύουμε στον σιγανό ρυθμό της μουσικής . Είχαμε κάνει μαθήματα χορού στην Σικάουα . Κάναμε μια φορά τον μήνα , σε περίπτωση που γίνει κάποιος χορός και θα χρειαζόμασταν να χορεύουμε . Πάντα ήθελαν να δείχνουν ότι είμασταν οι καλύτεροι από τις τρεις περιοχές , οι ποιο μορφωμένη . Αγνόησα τις σκέψεις μου και συγκεντρώθηκα στο υπέροχο άρωμα του Κεναζ .Εκεινος ξαφνικά χαμήλωσε το κεφάλι του και μου ψιθύρισε στο αυτί <<Είσαι πανέμορφη με αυτό το φόρεμα γλυκιά μου Υβέϊν, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να σε σκέφτομαι χωρίς αυτό >> Ρίγησα και τον κοίταξα , χαμογελούσε πονηρά . Κάθαρμα . <<Θα πρέπει να πολεμήσεις αρκετά για να σε αφήσω >> Είπα σιγανά και γέλασε βαθιά . <<Ας είναι >> Μου είπε φλερτάροντας . <<Ξεκινάει !>> <<Ναι ! Επιτέλους >> <<Μαμά κοιτά κοιτά >> Άκουσα ανθρώπους να φωνάζουν και κοίταξα κάτω . Μια πυκνή ομίχλη είχε αρχίσει να καλύπτει το έδαφος . Τα πόδια μου είχαν εξαφανιστεί μέχρι τα γόνατα κάτω από την ομίχλη . Όλοι κοιτούσαν κάτω , ενθουσιασμένη . Η Μιθία είχε μόλις ξεκινήσει . Γέλασα παιχνιδιάρικα , ένιωθα ότι η ομίχλη με γαργαλούσε . Ο Κεναζ με κοίταξε απότομα και είπε <<Έρχονται >> Θα ανησυχούσα αλλά χαμογελούσε σαν μικρό παιδί . Είδα μικρά φωτάκια να ανάβουν στην ομίχλη και επιφωνήματα χαράς ακούστηκαν από παντού . Η φωτιά απότομα έσβησε και τότε τις είδα . Μικρές νεράιδες , με φτερά φτιαγμένα από πέταλα λουλουδιών άρχισαν να βγαίνουν από την ομίχλη . Έμοιαζαν με εμάς , αλλά ήταν ίσα με την παλάμη του χεριού μου . Ήταν χιλιάδες . Μια μικρη , με ροζ φτερά από πέταλα τριαντάφυλλου πέρασε από μπροστά μου και με έπιασα να κρατώ την ανάσα μου . <<Κοιτά >> Μου ψιθύρισε ο Κεναζ . Κοίταξα τις νεράιδες να σαρώνουν τα δέντρα , τα φυτά , τους λόφους . Τύλιγαν με μια λάμψη το κάθε λουλούδι , το κάθε φυτό , το κάθε δέντρο . Τύλιγαν την άνοιξη . Φως τύλιγε όλη την πεδιάδα πλέον . Ο Κεναζ με τράβηξε από το καρπό και με οδήγησε πέρα από το πλήθος . Κάτω από το δέντρο που είχα καθίσει μετά την Σκνΐμ .Εκεί όπου μου είχε ανακινήσει ότι είναι το ταίρι μου . <<Τι κάνουν έδω ;>> Ρώτησα ήρεμα . Δεν απάντησε απλά τύλιξε τα χέρια του γύρω από την μέση μου και με φίλησε . << Αυτό >> Είπε σαδιστικά και με φίλησε ξανά . Μια μικρή φωνή ακούστηκε και απομακρυνθήκαμε από ένας από τον άλλο . Τέσσερις νεράιδες πετούσαν γύρω μας .! Έμοιαζε να μας μελετάνε . <<Ταίρια . . . >> Είπαν με μια φωνή και ο Κεναζ με κοίταξε στα μάτια . Όλο μου το σώμα στάθηκε προσοχή στο βλέμμα του . Τα μάτια του , ένοιωσα πως έβλεπαν την ψυχή μου . Ναι το ταίρι μου . Συμφώνησα με τις νεράιδες . Στάθηκε οι προσοχή μου ξανά σε αυτές . Τα μικρά χεράκια μιας από αυτές κρατούσε ένα φιαλίδιο με χρυσές λεπτομέρειες γύρω τους . <<Ταίρια >> Είπε και μου το έδωσε . Ήταν ίσα με ένα δάχτυλο μου . Κοίταξα τα χέρια του Κεναζ κρατούσε και εκείνος ένα αντίστοιχο . <<Γκεμπο >> Ψιθύρισε μια άλλη στο αυτί μου και εξαφανίστηκαν . Φως γύρω μας ακόμη υπήρχε παντού . <<Είναι νερό από την λίμνη Γκέμπο >> Μου είπε και ο Κεναζ . Το νερό αυτό επιβεβαιώνει ταίριασμα . Θυμήθηκα τα λόγια των Πίξι . <<Δεν χρειάζεται να το πιεις >> Μου είπε ο Κεναζ και μέσα μου κάτι  ξύπνησε . Κάτι εκλιπαρούσε να το πιω . Ήθελα να το πιω . Ήθελα να νιώσω επιτέλους τον δεσμό . Ήθελα να νιώθω εκείνον . Το ταίρι μου . Άνοιξα το μικρό φελλό από το φιαλίδιο . << Θα το πιω εάν το πιεις >> Είπα και χαμογέλασε . Τα μάτια του γεμάτα έκπληξη από αυτό του μόλις είχα πει . Σήκωσα τα υγρό στα χείλη μου και το άφησα να κυλίσει στο λαιμό μου . Κοίταξα τον Κεναζ . Η φωτιά μέσα μου με κατέκλυσε . Αυτό που είχα δει στα μάτια μου εκείνη την ημέρα στον καθρέφτη ήταν ο δεσμος . Αφέθηκε ελεύθερος .Τα μάτια του ένα παράθυρο για την ψυχή του . Δεν υπήρχε πλέον τοίχος για να περάσω στον μυαλό του . Ούτε το δικό υπήρχε .  Ο Χρόνος σταμάτησε . Οι ήχοι σιώπησαν . Ήμουν μόνο εγώ και το . . . Ταίρι μου .
Ταίρι μου Άκουσα την φωνή του Κεναζ στο μυαλό μου και έλιωσα . Τα γόνατα μου έγιναν αδύναμα . Τι μου συμβαίνει ;!
Ταίρι μου Είπα και μόνο αυτό χρειάστηκε για να ενώσει  τα χείλη του με τα δικά μου .

Έβαλα και εδώ το φόρεμα της Υβέϊν για να το δείτε καλύτερα .
Φιλάκια πολλά .....