𝒦𝐸𝒩𝒜𝒵

•𝓒𝓱𝓪𝓹𝓽𝓮𝓻 18•

Φως έλουσε το δωμάτιο του Κενάζ από τα τεράστια παράθυρα στο δωμάτιο του , μέσα σποτ τις μαύρες κουρτίνες . Όλη την νύχτα ήμουν χωμένη στην αγκαλιά του . Δεν υπήρχε φωτιά να με κάψει . Υπήρχε μόνο αυτός και εγώ . Όμως , ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω τον δεσμό . Το ταίριασμα .
Γιατί δεν έχει γίνει ακόμη . Άκουσα την φωνή του στο μυαλό μου . Το τοίχος μου ήταν ακόμη χαμηλωμένος από εχθές το βράδυ .
Τον κοίταξα και είδα τα πανέμορφα μάτια του να με κοιτάζουν .
Οι Πίξι μου έχουν πει πως εάν πιούμε νερό από την λίμνη στην Λαχίνα θα εμφανιστεί ο δεσμός . Του εξήγησα .
Ναι . Μου απάντησε . Με τράβηξε από την μέση και με έφερε κοντά του .
Μέχρι να πιούμε από εκείνο το νερό , το ταίριασμα δεν σημαίνει κάτι . Αυτό που νιώθω για εσένα δεν έχει να κάνει με το ότι είσαι το ταίρι μου . Χαμογέλασα . Αυτά τα λόγια σημαίνουν πολλά για εμένα . Πίστευα πως τον επηρέαζε ο δεσμός . <<Τι είδες ; Στην Σκνΐμ >> Σήκωσα τα τοίχοι μου και τον ρώτησα . Απλά η ερώτηση ξεπήδησε στο μυαλό μου στα ξαφνικά . Ήθελα να μάθω .
<<Είδα ένα δράκο , ήταν τεράστιος το δέρμα μου μαύρο , με ρώτησε τι θέλω . Του ζήτησα την ευλογία του και μου την έδωσε . Όμως μου έδωσε και αυτό το χάρισμα . >>Είπε και έδειξε το μυαλό του με το χέρι του. Ώστε το χάρισμα του να διαβάζει και να χειρίζεται το μυαλό άλλων , του το έδωσαν οι δράκοι η μάλλον ο δράκος . Σε αντίθεση με εμένα σε εκείνον εμφανίστηκε ένας δράκος . <<Εσυ ; >> Με ρώτησε , και ήμουν παραπάνω από πρόθυμη να του πω . <<Εμφανίστηκαν τέσσερις , ένας κόκκινος , ένας γκρι , ένας μπλε , κάθε ένας σαν χρυσάφι . Τα τέσσερα στοιχεία . >> Άρχισα να του εξηγώ τι είδα . <<Κόκκινο για την φωτιά , γκρίζο για τον άνεμο , μπλε για το νερό , χρυσαφί για την γη .>> Εξηγούσε μάλλον στο εαυτό του . Έδειχνε έκπληκτος . <<Μου είπαν πως είμαι η πρώτη που τους είδε πραγματικά. Στην συνεχεία μου έκαναν την ίδια ερώτηση με σένα . Απάντησα το ίδιο πράγμα . Αλλά δεν έχω ιδέα έαν μου έδωσαν κάτι παραπάνω από αυτά >>Είπα και εμφάνισα τα φτερά μου . Χαμογέλασε στην θέα τους . <<Ακόμα να τη καταλάβεις ; >> Με ρώτησε και χάιδεψε τα κατάλευκα μαλλιά μου . Πήρα ένα απορημένο βλέμμα . Γέλασε και ρίγησα στο βαθύ γέλιο του . <<Είσαι κυρίαρχος των Ντράκο >> Γούρλωσα τα μάτια μου στα λεγόμενα του . Όταν μίλησα με τον Ντρακο στα σύνορα δεν πίστευα πως σήμαινε κάτι παραπάνω . Υπέθεσα πως άκουγαν όλοι την συζήτηση μας . Έριξα το τοίχος μου για να ακούσει τις σκάψεις μου ο Κεναζ . <<Όχι δεν άκουσα καμία συζήτηση . Αλήθεια μιλήσατε ; >> Με ρώτησε έντονα . <<Ναι , του είπα πως είμαι δράκος και θα με υπακούσει , του έδειξα την φύση μου στα μάτια μου . Έτσι μας άφησε .>> Του είπα και είχα αρχίσει να αγχώνομαι . Καθαρόαιμη δράκος , και κυρίαρχος των Ντρακο . Δεν είχα ιδέα . Τότε θυμήθηκα . Ντρακο με είχαν αποκαλέσει οι ιεροί δράκοι στην Σκνΐμ . Τι αφελής που είμαι ; Ο Κεναζ γέλασε . <<Ναι είσαι .>> Με πείραξε και τον τσίμπησα στον ώμο . Ξαφνικά βρέθηκε από επάνω μου . Πλησίασε το αυτί μου , αμέσως η ανάσα μου έγινε κόφτη . <<Θα μας ψάχνουν .>>Είπα , δεν ήθελα να δώσω δικαιώματα , πριν είμαι σίγουρη εγώ για κάτι . <<Και ;. . . Είμαι ο βασιλιάς γλυκιά μου , μπορώ να σε κρατήσω στο κρεβάτι μου όσο θέλω .>>Μουρμούρισε στο αυτί μου . Ακούμπησα το χέρι μου στο γυμνό γυμνασμένο στήθος του και στον έσπρωξα απότομα . Με μια κίνηση , βρέθηκα εγώ να κάθομαι πάνω του . <<Εγώ δεν ανέχομαι διαταγές από κανένα βασιλιά , Κεναζ . Είπα σέρνοντας το όνομα του . Κατέβηκα γρήγορα από πάνω του , πριν προλάβει να με ακουμπήσει , γιατί δεν θα μπορούσα να ξεφύγω . Ούτε θα το ήθελα . Βγήκα από το δωμάτιο του . Τον άκουσα να γελά . Χαμογέλασα . Πήγα στο υπνοδωμάτιο μου , έβαλα ένα ανοιχτόχρωμο  μωβ φόρεμα , με την βοήθεια της νεαρής υπηρέτριας από εχθές . Φτιαγμένο από μετάξι και  τούλι αγκάλιαζε τέλεια το σώμα μου . Έπιασα τα μαλλιά μου , λίγα ψηλά και τα υπόλοιπα τα άφησα κάτω . Έβαλα τα χρυσά πέδιλα , στα πόδια μου και έδεσα τις χρυσές κορδέλες γύρω από τις γάμπες μου . Βγήκα από το δωμάτιο , πηγαίνοντας στην αίθουσα του πρωινού . Άκουσα βήματα από πίσω μου και γύρισα για να δω τον Κεναζ να με κοιτάζει με λαχτάρα . Με πρόφτασε και σταμάτησε . Σταμάτησα και εγώ . <<Τι ;>> Ρώτησα κοιτάζοντας τον . Έπιασε το πρόσωπο μου στα χέρια του και με φίλησε . Τα υγρά του χείλη έσμιξαν με τα δικά μου . Διέκοψε το φιλί μας . <<Είσαι πανέμορφη >> Μου είπε και χαμογέλασα . Κοίταξα τα ρούχα του . Φορούσε μαύρα δερμάτινα . Οι μύες τους διαγράφονταν υπέροχα .Σκάναρα το πρόσωπο του . Τα μαλλιά του φρέσκο λουσμένα , τα λαμπερά μάτια του καρφωμένα στα δικά μου . << Εάν τελείωσες με το να με κοιτάζεις , πάμε να φάμε ; >> Με πείραξε και γέλασα. Πήγαμε στην τραπεζαρία . Η Αζούρα είχε πάρει θέση στο τραπέζι . <<Επιτέλους , νόμιζα πως θα κοιμόσασταν για πάντα >> Σχολίασε εκείνη  και ο Κεναζ γέλασε . Κάθισα απέναντι της και ο Κεναζ κάθισε δίπλα μου . <<Καλημέρα .>>Μια βαριά φωνή ακούστηκε από τον διάδρομο και εμφανίστηκε ο Θάριον . Τα μεταξένια κόκκινα μαλλιά του ανακατωμένα από τον ύπνο . Κάθισε στην κενή θέση δίπλα από την Αζούρα και με κοίταξε . <<Στις ομορφιές σου Υβέϊν >> Είπε και κοκκίνισα . Δεν διστάζει να σχολιάζει και αυτό με πιάνει απροετοίμαστη . Άκουσα ένα μουγκρητό και είδα τον Κεναζ και κοιτάζει επίμονα τον Θαριον . Το σαγόνι του σφιγμένο . Να πάρει η ευχή . Ακούμπησα την παλάμη μου στο μηρό του κάτω από το τραπέζι , και τον ένιωσα να χαλαρώνει . Με κοίταξε και πήρε μια βαθειά ανάσα . Συνέχισε να τρώει το πρωινό του . <<Για το καλό σου Θαριον , άσε την Υβέϊν έξω από τα σχόλια σου . >> Είπε η Αζούρα και ο Θαριον την κοίταξε απορημένα . <<Αα ήμουν σίγουρος πως είναι θα αντιδρούσε έτσι , έχει πλάκα. >>Είπε και ο Κενάζ χαμογέλασε . <<Κάθαρμα >> Του είπε ο Κεναζ και ο Θαριον γέλασε . Φάγαμε το πρωινό μας πειράζοντας ο ένας τον άλλο . Για μια στιγμή κοίταξα τον Κεναζ να συνομιλεί γεμάτος ενέργεια , με τα αδέλφια του . Ατελείωτη χαρά σκέπαζε τα μάτια του . Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτό με έκανε και εμένα χαρούμενη . <<Υβέϊν ;>>  Η φωνή της Αζούρα με τράβηξε από τις σκέψεις μου . <<Ν—ναι; >> σήκωσα απότομα το κεφάλι μου . <<Σκεφτήκαμε σε τρεις  μέρες να γίνει η Σκνΐμ για τον Θαριον , το χρειάζεται . >> Μου εξήγησε ο Κενάζ . <<Η δικιά μου έγινε γρηγορότερα .>> Είπα και είχα δίκιο . Είχε οργανωθεί σε μια ημέρα . Όποτε δεν καταλαβαίνω την καθυστέρηση .<<Το ξέρω , εγώ φταίω . Δυσκολεύομαι να βρω τον τέταρτο δράκο >> Μετάνιωσα που το είπα , την στιγμή που αυτά τα λόγια βγήκαν από το στόμα του Κεναζ . Ενευσα θετικά .

                                   *****
Βγήκα να περπατήσω στον κήπο . Κάθισα κάτω στο γρασίδι , ανάμεσα σε μικρά διαφορά λουλούδια . Το φόρεμα μου σαν λίμνη αστροφεγγιάς γύρω μου . Κοίταξα την κοιλάδα γύρω μου . Μακριά έβλεπες τα μικρά σπίτια των κατοίκων γεμάτα ζωντάνια .Ηρθα εδώ γιατί χρειαζόμουν λίγο αέρα . Να καθαρίσω το μυαλό μου . Τότε πολλά να σκεφτώ . Ξαφνικά ένιωσα ένα κύμα ζέστης δίπλα μου και κατάλαβα πως ήταν ο Κεναζ . <<Είσαι εντάξει ;>> Με ρώτησε και με κοίταξε . Μισό κλείνοντας τα μάτια του για να αποφύγει τον ήλιο που έπεφτε τα μάτια του . Ακόμη και έτσι ήταν  πανέμορφα . <<Πριν , έμοιαζες χαρούμενος . Πραγματικά χαρούμενος . >> Είπα και χαμογέλασε . Έπιασε το χέρι μου μέσα στο δικό του . Η ανάσα μου σκάλωσε στην ζέστη του δέρματος μου . <<Δεν πίστευα πως θα μπορούσα να έχω την Αζούρα , τον χαμένο μου αδελφό . . . Και εσένα κοντά μου . >> Μου εξομολογήθηκε και μια διάθεση στεναχώριας κάλυψε τα χαρακτηριστικά του . <<Κεναζ , τα κατάφερες . >> Τον παρηγόρησα . Χαμογέλασε πίκρα . Τύλιξα τα χέρι μου γύρω του και πέρασα τα δάχτυλα μου στα μαλλιά του . Τα χέρια του τύλιξαν την μικρή μου μέση και αναστέναξε . Μείναμε αγκαλιά κάτω από τον πρωινό ήλιο για ώρες .
Δεν με ένοιαζε τίποτα . Δεν ήταν καλά . Ούτε και εγώ . Ήμουν μόνο εγώ και αυτός,  αγκαλιά,  στο μόνο μέρος όπου νιώθω ασφαλής μέσα στα χέρια του .

Έβαλα φωτογραφίες στην αρχή του κεφαλαίου , ταιριάζουν σε καταστάσεις στο κεφάλαιο . Σκέφτηκα πως θα σας βοηθώ έτσι να φαντάζεστε τις εικόνες και τους διάφορους χώρους . 😘😘