Η Υβέϊν πίστευε πως θα ζούσε δυστυχισμένη σε μια από τις τέσσερις περιοχές του Βασίλειου για πάντα . Αλλά . . . Η μοίρα τις είχε αλλά σχέδια , μάλλον όχι μοίρα αλλά Κενάζ . Η Υβέϊν καλείτε με την βοήθεια των φίλων της να σπάσει μια κατάρα . Θα τα κα...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
<<Αλήθεια πίστευες πως μπορείς να τρέξεις ;>> Η ιέρεια μου είπε με συρτή φωνή σηκώνοντας το σπαθί της . Ξαφνικά είδα τον Κεναζ στην γωνία του δωματίου <<Μην με κοιτάς , δεν θα σε βοηθήσω . Σου αξίζει .>> Μου είπε εκείνος γελώντας . Η ιέρεια σήκωσε το σπαθί και έκοψε τα φτερά μου με μια κίνηση . Ούρλιαξα , αλλά δεν έβγαλα ήχο . Ο Κεναζ γελούσε ανεξέλεγκτα . <<ΥΒΕΙΝ!>> άνοιξα τα μάτια μου . Είμαι ιδρωμένη , η ανάσα μου γρήγορη και η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή . Κοίταξα γύρω μου . Ονειρο . Ένα όνειρο ήταν μόνο . <<Κεναζ . . . >>Είπα και ξέσπασα και κλάματα . Πρώτη φορά τον ονειρεύομαι . Και ήταν εφιάλτης . <<Σσσς ένα ονειρο ήταν >> Είπε και με αγκάλιασε . Έκλαιγα ανεξέλεγκτα στον ώμο του . Καθώς εκεινος χάιδευε την πλάτη μου πάνω -κάτω . <<Γιατί σε τρόμαξε τόσο πολύ ;>> Με ρώτησε . Εγώ ξαναδεί εφιάλτες , όλη μου την ζωή μετά την μέρα που μου έκοψαν τα φτερά βλέπω εφιάλτες . Άνοιξα το μυαλό μου για να του δείξω , το όνειρο μου . Δες και μόνος σου . Του είπα , πέρασαν λίγα λεπτά και με κοιτούσε με πόνο στα μάτια . <<Συγνώμη >> Μου είπε και με αγκάλιασε ξανά . <<Γιατί ;>> Είπα και τώρα που μοιράστηκα τον φόβο μου με κάποιον νιώθω καλύτερα . <<Σου φέρθηκα απαίσια , στο όνειρο σου >> Είπε σοβαρά . Αμέσως τον κοίταξα με απορία και ξέσπασα σε γέλια . <<Έλα ένα καλό πρωινό θα σου φτιάξει την διάθεση >> Μου είπε και σηκώθηκε από το κρεβάτι . Σηκώθηκα και εγώ . Θυμήθηκα πως φορούσα ένα λευκό νυχτικό , δεν υπήρχε περίπτωση να εμφανιζόμουν έτσι στην τραπεζαρία . <<Εμ Κεναζ , πρέπει να αλλάξω >> Του είπα δείχνοντας το νυχτικό μου . <<Α ναι σωστά , πήγαινε να αλλάξεις θα σε περιμένω . >> Μου είπε και ένευσα θετικά . Βγήκα από το δωμάτιο και πήγα βιαστικά στο δικό μου . Η Ιό μπήκε στο δωμάτιο κρατώντας ένα σκούρο πράσινο φόρεμα . Ξεντύθηκα γρήγορα και το φόρεσα Είχε διαμάντια σε όλο το στήθος και συνέχισε και παρακάτω , μετά σταματούσαν σαν ποτάμι . Τα μανίκια λεπτές γραμμές που το κρατούσαν στην θέση του . . Η Ιό ήταν σιωπηλή . Μετά κατάλαβα πως μπορεί να έχει άγχος για την γιορτή σήμερα . <<Ιό >> <<Ναι κυρία ;>> Ρώτησε καθώς χτένιζε τα λευκά μαλλιά μου . Η φωνή της γεμάτη άγχος , και βιασύνη . <<Μην ανησυχείς όλα καλά θα πάνε σήμερα >> Την καθησύχασα . <<Ευχαριστώ κυρία >> Μου απάντησε και την ένιωσα να χαλαρώνει. Της ζήτησα να αφήσει τα μαλλιά μου κάτω . Φόρεσα τα τακούνια μου . Είχαν και αυτά πράσινο χρώμα . Βγήκα από το δωμάτιο . Τον είδα να στέκεται έξω από την πόρτα του . Είχε ντυθεί και εκείνος . <<Δείχνεις υπέροχη >> Είπε και με πλησίασε . <<Ευχαριστώ >> Είπα και πήγαμε στην τραπεζαρία .Όπου μας περίμεναν ήδη ο Θαριον και Αζούρα .
