Seven Dragons (Non-fiction)✔️

🐉 Chapter 05. 🐉

"යමු යමු විකාර කියවන්නැතුව.".... එහෙම කියලා CJ මාව ඇදගෙන ගිහින් කාර් එකට දාගත්තා....

මං කිසි දෙයක් කතා කරේ නෑ කාර් එකේ යනකොට .. මං සාමාන්‍යයෙන් නිශ්ශබ්ද ළමයෙක් නෙමෙයි... ඒත් මට කල්පනා කරන්න හුඟක් දේවල් තිබ්බා.... ප්ලෑන් කරන්න දෙයක් තිබ්බා... අනික මං දැන් ලොකුයි ... මට අවුරුදු 20 වෙනවා ... අම්මලා නැති වෙලා අවුරුදු 12 ගිහිං.. ඒත් තාම මට එයාලව නැති කරේ කව්ද කියලා හොයා ගන්න බැරි වුණා... මං ඒ දේවල් ගැන හිතෙනකොට නිකම්ම ඇඩුණා... ඒ වෙනමොහොකටවත් නෙමෙයි මේවා හොයා ගන්නේ කොහොමද කියලා හිතෙනකොට... 😪😪😭
මං ඉක්මනට කදුලු පිහදා ගත්තා.. මොකද අනිත් අය දැක්කොත් ප්‍රශ්න කෝටියයි... ඒවට උත්තර හොයන්න ගියාම එපා වෙනවා... 🙄
ඒ මදිවට මං Limin එක්ක හිටියේ තරහෙන් එක වෙලාවකට හොඳයි අනිත් වෙලාවට අවුස්සන්න මයි හදන්නේ මාව... මං හිතාගෙන හිටියේ කතා නොකර ඉන්න....
කොහොම හරි අනිත් හැමෝම පාටි එකට යනකම්ම විනෝද වුණා.. මං ඇරෙන්න... 😔😔

කාර් එක නතර කරපු හින්දා මං කාර් එකෙන් බැහැලා වට පිට බැලුවා... හිතා ගන්න බෑ ඒක ලොකු Hotel එකක්... වෙන්න එපෑ.. හැමෝම සල්ලිකාරයෝ නේ..... අනිත් අයත් එක්ක මාත් ගියා ඒත් වුන් එකෙක්වත් මාව ගනන් ගත්තේ නෑ.... ඉතිං මට තරහා ගියා.. තරහ යන්නැද්ද ඉතිං. මං එයාලා පස්සෙන් යන්නැතුව පුංචි Pont එකක් ළඟ තිබ්බ Table එකක වාඩි වුණා... එතනට හුඟක් අය ඇවිත් හිටියා... ඒ කවුරුත් මාව අදුරන්නෑ. මං අදුරන්නෙත් නෑ... ශික් මං වගේ මෝඩයෙක් අර CJ ලත් එක්ක හිටියනම් ඉවරයි... මං මොකට මේ පාටි එකට ආවාද මන්දා... අපරාදේ.. මං එතනින් යන්න නැගිට්ටා..

" කොහෙද යන්නේ.. මෙච්චර වෙලා මං හැම තැනම හෙව්වා.. "

ඒ ලිමින් මං කතා නොකරම යන්න හැදුවා..

" පොඩ්ඩක් ඉන්න.. Kim ඔයාට මොකක්ද වෙලා තියෙන්නේ. "

"මුකුත් නෑ.. "

"මොකක්ද මං කරපු වැරැද්ද ඔයා මට රවන්නේ.. "

"මුකුත් නෑ කිව්වනේ.. "

"ඇයි ඔයා කාර් එකේදි ඇඩුවේ.. මං ඒක දැක්කා... ඔයාට මොකක් හරි ලොකු ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා.. "

"ඔව් මට ගෙදර යන්න ඕන... මං දන්නැති කාවවත් අදුරන්නැති තැනක ඔයාලා මාව ගනන් ගත්තෙවත් නෑ.. ඉතිං මං මෙතනට ආවා . මට බෑ තවත් මෙතන ඉන්න මං යනවා ගෙදර . ඔයාලට ඕන එකක් කර ගන්න.. "