🐉 Chapter 18. 🐉

205 64 17
                                    

අපි පාටිය තිබ්බ තැනට ආවා... ලිමින් හෙන හිමින් ආවේ... මට මාරම කම්මැලි .. කතා කරන්නෙත් නෑනේ Drive කරනකොට.. Party එකට හුඟක් අය ඇවිත් හිටියා. ලිමින්ගේ Office එකේ Party එකක්නේ... Office එකේ අයයි යාළුවොයි හැමෝම හිටියා... මං ඒ එකෙක් වත් දන්නෑ.. ඒ මදිවට හැමෝම ලිමින්ගෙන් අහනවා මං කව්ද කියලා. මං කළින් මේ තැනට ඇවිත් තිබ්බේ නෑනේ.. ලිමින් අහන අහන එකාට මොනා කියනවද දන්නෑ.. මං ඇවිද ඇවිද ඉන්නකොට මට එක මනුස්සයෙක් ව දැකලා පුරුදුයි වගේ දැනුනා.. එයා මං දිහා හරි අමුතු විදිහට බලාගෙන ඉදලා එතන හිටිය තවත් කට්ටියක් එක්ක යන්න ගියා... මට හරියට බලා ගන්නත් බැරි වුණා..
හුඟක් රෑ වෙලා තිබ්බේ. මට එතන ඉන්නත් බෑ. මට කතා කරන්නවත් කවුරුත් නෑ.. ලිමින් එන්නෙත් නෑ... මං හිමීට ලිමින් ළඟට ගියා.. මං යනකොට කතාවක හිටියේ. ඒවා මැද්දට පනින්න ඕන නැති නිසා මං ආය ආවා... ඒත් ලිමින් මං එනවා කියලා දැක්කලද කොහෙද ආය මං ළඟට දුවගෙන ආවේ..

"Kim මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක්ද... "

"මට ගෙදර යන්න ඕන.. "

"ඇයි ඔයාට සනීප නැද්ද... ආය උණ වගේද.. "

"නෑ නෑ... මං මෙතන ඉදලා වැඩක් නෑනේ. කවුරුත් කතා කරන්නෙත් නෑ... මට කම්මැලි මෙතන ඉදලා... අනික මට නිදි මතයි.. "

"ම්ම්ම්ම්ම්...... කොහේ හිටියත් නිදාගන්න එක නං කරන්නම ඕන නේද.. හරි තව ටික වෙලාවක් ඉන්න.. විනාඩි 10.. මං ඉක්මනට එන්නම්.. "

"ඉක්මනට එන්න... "

"ඔතන වාඩි වෙලා ඉන්න මං ඉක්මනට එන්නම්.. " එයා එහෙම කියලා එතනින් ගියා... කොහොම හරි හුඟක් රෑ වෙලා තිබ්බ නිසා අපි කට්ටියම ඉන්න තැනට යන්න බෑ. ටිකක් දුරයි... ලිමින් කිව්වා එයාගේ ගෙදර යමු කියලා. මං දැනන් හිටියේ නෑ එයාටම කියලා ගෙයකුත් තියෙනවා කියලා.... ඇත්තටම ඒ ගෙදර දැක්කට පස්සේ මට හිතුනේ ඒක ගෙයක් නෙමෙයි මාළිගාවක් කියලා.. ඒකේ හැම දෙයක්ම තියෙනවා..

¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Seven Dragons (Non-fiction)✔️Donde viven las historias. Descúbrelo ahora