Tussen de regels

4.7 Ripdeal

Eva heeft haar eerste zaak weer gewerkt. Ze heeft bij Hoeben aangegeven dat ze liever niet meer met Wolfs wil werken, maar graag een team zou vormen met Daan. Hoeben begrijpt Eva, maar gezien Daan nog in een leertraject zit, kan hij dit niet goedkeuren. Eva zal het moet Wolfs moeten doen tot Daan klaar is met zijn opleiding.

Wolfs gaat op bezoek bij zijn dochter in de afkickkliniek. Met een bos bloemen loopt hij door de hal. Hij klopt op de deur van Fleur en loopt meteen binnen. Fleur zit op haar bed en staart naar de televisie. 'Hé lieverdje' stapt Wolfs de kamer in. 'Nou wat zei ik hè. Na twee dagen is het ergste voorbij'. Hij legt de bloemen op het voeteind van het bed en loopt naar zijn dochter. 'Hoe voel je je?' vraagt hij wanneer hij een kus op haar voorhoofd drukt. Hij staart in het emotieloze gezicht van Fleur. 'Waar heb je zin in? Iets eten, iets drinken?' Fleur geeft geen reactie. Wolfs kijkt even naar zijn bloemen. 'Een vaas. In de kast?' Hij draait zich om om de vaas te zoeken. 'Neem ze maar mee' klinkt Fleur zwakjes. Wolfs draait zich weer naar zijn dochter 'wat zei je?' Fleur kijkt hem aan, maar er is nog steeds geen emotie van haar gezicht af te lezen. 'Neem ze maar mee. Voor Eva'. Wolfs kijkt Fleur aan, zijn blik gaat snel naar de bloemen, maar meteen weer terug naar zijn dochter. 'Ik wil graag alleen zijn'. Twijfelend blijft Wolfs even staan, maar besluit dan toch weg te gaan. De bloemen laat hij achter.

Buiten slaat Wolfs boos tegen de eerste boom die hij ziet. Naar Fleur toe had hij zich rustig proberen te houden, maar nu slaat de machteloosheid toe. Hij wil zijn dochter zo graag helpen, maar zij staat totaal niet voor hem open. Hij voelt zijn gevoelens van boosheid, teleurstelling en onmacht in elkaar versmelten. Hij mist zijn oude Fleur, de opgewekte vrolijke Fleur. Treurend rijdt hij naar huis. In de keuken schenkt hij zichzelf meteen een glas whisky in. Met het glas in zijn hand laat hij zich op een stoel zakken. Hij staart naar het glas in zijn hand. Als Eva hier nu zou zijn, zou ze zeggen dat het niet verstandig is om nu whisky te drinken. Hij twijfelt even, zet zijn glas op tafel en blijft er naar kijken. Na een kwartiertje loopt Eva de keuken in, ze ziet het glas voor Wolfs neus. Ze kijkt op de klok. Het is nog niet eens vijf uur 's middags en het is nog een gewone werkdag ook. 'Wat doe jij nou?' vraagt ze uiteindelijk verbaast. Wolfs richt zijn blik van het glas naar haar, hij slaat zijn ogen neer. 'Ik twijfel of ik dit glas leeg moet drinken' zegt hij uiteindelijk zacht. Eva zucht even 'Fleur?' raadt ze uiteindelijk waar hij mee zit. Wolfs knikt 'ze wil me niet zien, ze negeert me eerst en daarna stuurt ze me weg'. Eva gaat tegenover hem zitten. 'Volgens mij kun je twee dingen doen' zegt ze uiteindelijk rustig. 'Je kunt haar gewoon even laten en wachten tot ze contact met jou zoekt. Of je gaat er iedere dag langs en laat zien dat je er voor haar bent, je hoeft niet met haar te praten, als ze maar merkt dat je om haar geeft'. Eva staat op en pakt het glas whisky van tafel. 'Ik zal deze twijfel voor je wegnemen'. Ze loopt naar de gootsteen en giet de whisky weg. Ze schenkt een glas water in en zet deze weer voor Wolfs neus. 'Dit is een betere keus denk ik'. Ze staat op en loopt weer naar de trap 'ik ga even hardlopen' deelt ze alleen nog mee.

Wolfs staart nog een tijd naar het trapgat waar Eva in verdwenen is. Zijn gedachte glijden van zijn dochter naar zijn partner. Hij voelt dat er iets veranderd is tussen hem en Eva. Het is niet meer als vanouds. Sinds de verkrachtingszaak is Eva anders. Een moment zoals daarnet komt eigenlijk nooit meer voor tussen hen. En dat is allemaal zijn schuld. Als hij gewoon bij Eva was gebleven, of desnoods de hele operatie had stopgezet, dan was er niets aan de hand geweest. Dan zou Eva nu hooguit boos zijn om zijn keuze. Ze zou misschien tegen hem roepen of schreeuwen, maar daarna zou het ook klaar zijn. Nu uit ze die boosheid niet naar hem, maar hij voelt dat er wel iets veranderd is in haar. Hij moet hier met haar over praten, maar hij weet niet goed hoe. Zowel Eva als hij zijn geen praters als het over gevoelens gaat. Hij schuift het even opzij. Ze praten later nog wel een keer.

Een dag later besluit Wolfs het advies van Eva op te volgen. Hij gaat gewoon elke dag naar Fleur, wat zij daar ook van vindt. Hij moet haar laten weten dat hij er voor haar is. Hij zit met Fleur in de tuin van de afkickkliniek. Ze zitten zwijgend op een bankje naast elkaar. Wolfs kijkt wat om zich heen, Fleur staart naar de grond. Een tijd lang zitten ze zo naast elkaar, tot er een pieper klinkt. Fleur staat meteen op 'zo, hebben we dat ook weer gehad'. Ze loopt van Wolfs weg richting de ingang van de kliniek. Wolfs staat zuchtend op en loopt achter haar aan. Voor de trap blijft hij staat en kijkt hoe zijn dochter van hem weg loopt. 'Tot morgen, lieve schat' roept hij haar nog na. Fleur doet of ze de opmerking niet gehoord heeft en loopt door naar binnen. Wolfs staart nog even naar de deur waar Fleur door naar binnen is gegaan.