Tussen de regels

13.11 Rehab

Juliette heeft Wolfs opgezocht in de Ponti. Ze zit aan de eettafel, terwijl Wolfs naar de kast loopt. 'Dit vind ik nou echt zo leuk' zegt hij enthousiast. Hij pakt twee glazen van de kast. 'Dat er iemand is om eens een lekker glaasje whisky mee te drinken'. Hij zet de glazen en de fles op tafel en kijkt lachend naar Juliette. 'Eva is meer van de chocolademelk'. Juliette grinnikt even om deze opmerking, terwijl Wolfs de fles opent. 'Dit is een hele bijzondere fles' legt hij uit wanneer hij de glazen vult. 'Die heb ik eh min of meer geërfd van mijn oude chef'. Hij heft zijn glas op. De twee proosten en Juliette neemt een slok. Wolfs wil haar voorbeeld, maar bedenkt zich en loopt naar de keuken. 'Wacht' zegt hij terwijl hij wat rommelt. 'Ja, je kan een hoop zeggen van mijn oude mevrouw Mechels, maar smaak had ze wel'. Juliette bekijkt intussen de fles. Ze vraagt Wolfs naar van Dam, die overleden is. Wolfs legt allerlei dingen klaar. Buiten zijn wordt Juliette wat wazig. 'Hoe zit het met Eva, die woont hier toch ook?' negeert Juliette haar verwardheid. 'Eva' zucht Wolfs. 'Ja, nou Eva woont hier niet, dit is allemaal van Eva. Maar goed, Eva is even met verlof' Wolfs gaat recht staan. 'Zeggen ze' mompelt hij er haast onhoorbaar achteraan. Hij kijkt naar Juliette en ziet haar hoofd gekke bewegingen maken. 'Juliette?' vraagt hij, terwijl hij op haar af loopt. Hij kijkt haar aan en ziet haar ogen draaien en mond openvallen. 'Juliette!' roept hij iets harder, hij pakt haar gezicht vast. 'Wat is er?' Er volgt geen reactie, snel pakt hij zijn mobiel en roept een ambulance op. Als hij weer ophangt, valt zijn blik op de whiskyfles op tafel.

Wolfs legt Juliette snel op de grond en probeert haar te reanimeren, maar bij elke stoot lijkt het wel of hij het leven meer uit haar lichaam pompt. Tegen beter weten in, blijft Wolfs hardmassage toepassen op het inmiddels levenloze lichaam van Juliette. Binnen een minuut of vijf hoort Wolfs de ambulancemedewerkers binnen komen. 'Wat is er gebeurd?' vraagt een van de mannen direct aan Wolfs. De reanimatie wordt van hem over genomen, terwijl Wolfs na probeert te denken wat er nou eigenlijk gebeurd is. 'Ze viel ineens weg' zegt hij. 'Ik denk dat ze vergiftigd is' spreekt hij zijn zorgen uit. De mannen doen alles wat ze kunnen, maar moeten na een tijdje helaas concluderen dat hun hulp te laat is gekomen. Ze verklaren Juliette dood en ruimen hun spullen op. Wolfs staat verslagen in zijn keuken. Hij staart naar het lichaam van Juliette en probeert te bedenken wat er gebeurd kan zijn. Zodra hij de whiskyfles op tafel had zien staan, had hij al vermoedens gehad. Zou Juliette gestorven zijn door de whisky? Zou dat dan ook de dood van Mechels verklaren? Lang heeft hij niet om na te denken, want er staan al snel mensen voor de deur die het lichaam van Juliette komen ophalen. Met een brok in zijn keel, ziet Wolfs hoe Juliette op een brancard de trap op gedragen wordt en naar de lijkwagen wordt gebracht.

Als de geluiden in de Ponti verstomt zijn en Wolfs weer helemaal alleen in de keuken staat, laat hij zich op een stoel zakken. Hij grijpt naar een whiskyglas, maar zet het direct weer aan de kant en vult een glas met water. Hij kijkt door de ruimte. De kamer is leeg, niets doet nog denken aan het drama dat zich hier nog geen uur geleden afgespeeld heeft. Wolfs laat zijn hoofd in zijn handen zakken en denkt na. Misschien was het toeval. Misschien had Juliette ergens anders last van. Hij gelooft zijn eigen gedachten niet, maar probeert zichzelf toch te overtuigen. Het kan niet dat Juliette en Mechels allebei vergiftigd zijn door dezelfde whisky. Als dat het geval is, zit Virtus et Justitia achter de dood van Mechels. Dan was het geen hartaanval. Dan was Hinch op zoek naar de fles in de garagebox van Mechels. Wolfs probeert de gedachte van zich af te schudden. Hij mag geen tunnelvisie creëren. Morgen moet hij eerst de fles laten onderzoeken, pas daarna kan hij conclusies trekken.

Piekerend vertrekt Wolfs naar zijn slaapkamer. Hij voelt aan alles dat hij niet in slaap zal kunnen vallen, maar het is al wel erg laat. Hij laat zich op zijn bed vallen en probeert zijn gedachte te verzetten. Hij besluit zijn boek van zijn nachtkastje te pakken en nog een stuk te lezen. Misschien kan hij zo zijn hoofd een beetje leeg maken. Wolfs gaat met zijn rug tegen de muur zitten en start op de pagina waar het boek open lag. Als hij even later op de klok kijkt, ziet hij dat hij al minstens een kwartier bezig is, maar hij heeft nog geen bladzijde gelezen. Zuchtend legt hij zijn boek weer weg. Hij kijkt de kamer rond. Normaal gesproken als hij niet kan slapen, gaat hij iets drinken in de keuken. Meestal heeft Eva op dezelfde nachten moeite met haar slaap en treffen ze elkaar daar. Dan drinken ze iets samen, kletsen even en kunnen op die manier hun hoofd leegmaken. Maar Eva is er niet nu. Ze kan hem niet helpen deze nacht. Moedeloos gaat hij weer liggen en sluit zijn ogen. Hij spreekt met zichzelf af dat hij het komende uur sowieso in bed blijft liggen. Pas na een uur kan hij zeggen dat hij echt niet kan slapen en dan ziet hij wel weer verder. Hij draait zich in zijn deken en zucht nog een laatste keer.

Gebroken wordt Wolfs de volgende ochtend wakker. Hij was binnen het afgesproken uur in slaap gevallen, dat was hem nog alles meegevallen. Daarna is hij echter meerdere keren wakker geworden deze nacht. Zuchtend sleept hij zichzelf naar de douche. Hij ontbijt wat en kijkt op zijn horloge. De tijd tikt veel te traag voorbij naar zijn zin. Hij ruimt zijn bord op en bladert wat door de krant. Als hij opnieuw op de klok kijkt, slaakt hij een opgeluchte zucht. Op deze tijd kan hij terecht bij het lab. Snel pakt hij de fles whisky en loopt naar zijn auto.

Bij het lab aangekomen, spreekt Wolfs een van de collega's aan. 'Deze fles moet met spoed toxicologisch worden onderzocht' zegt hij nadrukkelijk. Hij geeft zijn gegevens door en kijkt de medewerker aan. 'Als je resultaat hebt, bel je alleen met mij' zegt hij streng, waarna hij haar zijn kaartje geeft. 'Eh, sorry. Zo werkt dat niet meneer Wolfs' krijgt hij te horen. Hij kijkt haar geïrriteerd aan. 'Ja, ik begrijp wat je zegt, zo werkt dat niet op de opleiding. Wel in de praktijk'. Zegt hij cynisch. 'Alleen mij bellen, ja?' zonder op antwoord te wachten draait hij om en loopt weg.