Tussen de regels

9.11 Strizzacervelli

Nadat Wolfs Eva op de hoogte heeft gebracht over David, is Eva zelf puzzelstukjes gaan oplossen. Ze heeft David om de tuin geleidt en gevolgd naar Walibi, waar hij samenkwam met andere leden van de Italiaanse maffia. Al gauw bleek dat de mannen Marco mee hadden genomen, waardoor Eva weinig durfde te doen. Wanneer Wolfs, Romeo, Marion en Sofia aankomen, is er gelukkig inmiddels genoeg politie om de mannen aan te houden. Terug in Maastricht, heeft Sophia Mechels op de hoogte gebracht van de functie die ze Wolfs heeft aangeboden in Milaan.

In de Ponti loopt Eva de keuken in. Ze wil naar de tafel lopen, maar ziet dat Wolfs daar over een stoel gebogen staat. Zwijgend blijft ze staan en kijkt naar zijn rug. Wolfs voelt dat hij bekeken wordt en draait om. Even kijken de twee elkaar zwijgend aan. 'Hoe is het met Marco?' doorbreekt Wolfs de stilte. Eva maakt een beweging richting de trap. 'Die slaapt hier'. Ze loopt langs Wolfs naar de tafel. 'Ik heb waarschijnlijk een pleeggezin voor hem gevonden. En voor zijn zusje'. Wolfs knikt 'dat is mooi'. 'Ja' reageert Eva enkel, waarna ze de restjes Chinees die nog op tafel staan afruimt. Ze zet de bakjes op het aanrecht. 'Wanneer ga je weg?' vraagt ze met een licht verwijtende toon in haar stem. Ze kan hem niet aankijken terwijl ze dit vraagt. Wolfs staart haar met zijn handen in zijn zakken aan. 'Wanneer ga ik weg?' herhaalt hij haar vraag. Eva richt een korte blik op haar partner, terwijl ze de restjes allemaal in één bakje schraapt. 'Je gaat toch verhuizen?' Een stilte valt tussen de twee. 'Milaan. Lekker eten...' Ze opent de koelkast en zet het bakje erin. 'Opera. Mooie vrouwen' gaat ze door, terwijl ze weer richting de tafel loopt. Wolfs kijkt even naar haar. Een kleine glimlach vormt zich om zijn mond, waarna hij zijn schouders ophaalt. 'Het is zeker lekker eten, maar ik hou niet van opera. Dat weet je toch wel?' Hij kijkt opnieuw naar Eva, die intussen met haar rug naar hem toegekeerd in de keuken aan het opruimen is. 'En de mooiste vrouwen komen uit Maastricht' vult Wolfs zichzelf aan. Eva stopt even met wat ze aan het doen is en blijft stil voor zich uit staren. Enige onzekerheid komt in haar op. 'Je moet zo'n kans niet laten liggen' zegt ze met enige emotie in haar stem. Wolfs loopt op haar af. Wanneer Eva doorheeft dat hij vlak bij haar staat, draait ze zuchtend om. De twee kijken elkaar even strak aan. 'Ik ga liever voor mijn kansen hier' zegt Wolfs met een licht schorre stem. Eva blijft hem aankijken. Wolfs trekt even zijn wenkbrauwen op. Haast verlegen went Eva glimlachend haar blik naar de grond. Snel herstelt ze zich en stapt een stukje van Wolfs af. 'Ik ga slapen' zegt ze terwijl ze van hem wegdraait. Ze loopt richting de trap en Wolfs staart haar na. 'Slaap lekker Eef'. Kort kijkt ze nog over haar schouder. 'Welterusten Wolfs' glimlacht ze, waarna ze naar boven vertrekt.

De volgende ochtend wordt Eva wakker van haar deur die langzaam open gaat. 'Eva?' hoort ze zacht de stem van Marco. Ze opent haar ogen en kijkt glimlachend naar het jongetje in de deuropening. Snel slaat ze haar dekbed open. 'Kom maar' zegt ze vriendelijk tegen hem. Meteen stapt Marco binnen en gaat enthousiast naast Eva liggen. Eva kijkt naar het mannetje en streelt zachtjes door zijn haren. 'Heb je lekker geslapen?' vraagt ze hem liefdevol. Marco knikt. 'Het is fijn hier' zegt hij zacht. Eva glimlacht even en een traan prikt in haar ooghoek. Ze zou hem zo bij haar willen laten wonen, maar diep van binnen weet ze dat dat niet verstandig is. Ze geeft om het ventje en wil hem zo graag een beter leven bieden. Eva schrikt op uit haar gedachte als Marco rechtop gaat zitten en haar aankijkt. Ze glimlacht even hem. 'Wat gaat er nu met mij gebeuren?' vraagt hij enigszins onzeker. Eva pakt zijn hand vast. Ze kijkt hem even aan. 'Wij gaan vandaag iets leuks doen' begint ze terwijl ze naar de jongen lacht. En vanavond brengen we je naar een nieuw gezin. Na deze mededeling, kijkt Marco wat droevig uit zijn ogen. Eva trekt hem tegen zich aan. 'Je kunt daar gaan wonen, samen met je zus' probeert ze hem gerust te stellen. 'En je kunt mij altijd bellen' drukt ze hem op het hart. Ze voelt het jongetje knikken tegen haar borst. Ze knuffelt hem nog even stevig en verslapt dan haar grip. 'Kom' zegt ze zacht. 'We kleden ons aan en dan gaan we naar beneden'.

Op de trap naar beneden, kijkt Marco kort om naar Eva. 'Het ruikt lekker' snuift hij de lucht op die hen tegemoet komt. Eva knikt en stapt de keuken in, ze werpt een blik op Wolfs, die achter het fornuis staat. 'Volgens mij ruik ik pannenkoeken' glimlacht ze. Marco loopt enthousiast de keuken in. Wolfs knikt en kijkt naar het jongetje. 'Ik hoop dat je dat lust' glimlacht hij. Marco knikt uitbundig en werpt glunderend een blik in de koekenpan. Eva loopt achter Marco aan en wisselt een veelbetekenende glimlach met Wolfs. Ze pakt drie borden en bestek en dekt de tafel. Tien minuten later zit het drietal rond de eettafel, met een grote stapel pannenkoeken in hun midden. Eva geniet van de glunderende lach op Marco's gezicht, terwijl Wolfs vooral geniet van de manier hoe Eva geniet.