Tussen de regels

15.5 De kanoman

De melder van een vermiste man is dood in haar huis aangetroffen. Eva voelt zich schuldig aangezien ze de vrouw telefonisch gesproken heeft, maar niet serieus heeft genomen. Ze is ervan overtuigd dat de dood gewaande man achter de moord zit. Wolfs wil hier niets van weten en blijft vasthouden aan een uit de hand gelopen inbraak. De spanning tussen de twee eis om te snijden. De hele zaak reageren ze kribbig op elkaar. Na een paar dagen, vinden ze de kanoman. Hij zat verborgen in een club. In de verhoorkamer voelen ze hem aan de tand. De man toont weinig berouw. 'Waarom moest ze dood?' vraagt Eva de man. Hij kijkt haar aan, maar blijft zwijgen. 'Ben je te laf om het zelf te vertellen!' Eva wordt langzaam boos. 'Ze had gewoon niet moeten bellen' zegt de man enkel. 'Oh, het is haar eigen schuld' werpt Eva direct kribbig terug. 'Ik heb mijn vrijheid nodig mevrouw' geeft de man een verklaring. Eva laat een korte stilte vallen. 'En dat gaat boven alles' zegt ze vervolgens doordringend. 'Boven je echtgenote, boven de verzekering, boven het leven van een weerloze oude vrouw. Alleen maar omdat jij naar de hoeren moet'. Er klinkt kwetsende toon in haar stem. 'Ja' antwoord de man stellig. 'En wat wil je nou dat ik daarop zeg?' Het wordt Eva even teveel. Ze slikt de emotie weg en staat snel op. Wolfs stapt opzij en Eva verlaat de ruimte. Wolfs rond het gesprek vlot af en gaat op zoek naar zijn partner. Wanneer hij de kantoortuin inloopt, ziet hij nog net hoe Eva dossiermappen in een doos opbergt en haar computer uitzet. Hij loopt langzaam binnen. 'Eef' probeert hij haar aandacht te trekken. Zijn partner negeert hem, zet haar bureaulamp uit en loopt de gang in. Wolfs kijkt haar na en laat zich hoofdschuddend op zijn stoel zakken.

Wolfs denkt terug aan de afgelopen zaak. Hij weet niet precies wat er aan de hand is tussen Eva en hem, maar het voelt niet fijn. Alles wat hij doet, is verkeerd in haar ogen en alles wat zij wil, keurt hij af. Hij weet dat Eva de moord op de paragnost persoonlijk opvat. Ze voelt zich schuldig dat ze niet direct gehandeld heeft na de melding. Wolfs weet ook dat Eva niets te verwijten valt, ieder ander had precies hetzelfde gedaan. Hij begint aan zichzelf te twijfelen. Had hij anders moeten reageren op deze zaak? Had hij Eva serieuzer moeten nemen? Uiteindelijk had ze nog gelijk gehad ook. De man had echt nog geleefd en de vrouw vermoord. Wolfs zucht diep en schudt zijn hoofd. Kijkt de kantoortuin nog een keer door en besluit dan naar huis te gaan.

Met de deur van de Ponti nog in zijn handen, ziet Wolfs al dat de hardloopschoenen van Eva niet meer onder de kapstok staan. Hij sluit de deur en hangt zijn jas op. Even laat hij zijn hoofd zakken. Eva is hardlopen, hij weet niet of dat een goed of een slecht teken is. Hij hoopt dat ze haar hoofd wat kan leegmaken en iets opgewekter terug naar huis komt straks. Wolfs daalt de trap af en werpt een blik door de keuken. Even twijfelt hij, maar loopt dan naar de koelkast en bedenkt wat hij zal gaan koken. Als hij rondkijkt ziet hij dat ze alles in huis hebben om bami te maken. Hij besluit het lievelingseten van zijn partner te bereiden in de hoop haar wat meer op te vrolijken en het ijs tussen hen te breken. Wolfs zet een muziekje op en begint met het snijden van de kip.

Wolfs is bijna klaar met koken, wanneer hij boven de deur open hoort gaan. Snel loopt hij naar de koelkast en schenkt een glas chocomel in. De deur sluit weer en Wolfs hoort voetstappen op de trap. Gespannen wacht hij even af, tot hij doorkrijgt dat Eva juist naar boven loopt in plaats van naar beneden. Hij zucht diep en richt zich weer naar de pannen. Hij weet haast zeker dat Eva de geur van bami heeft herkend bij binnenkomst. Hij hoopt dat ze enkel is gaan douchen en zo alsnog naar beneden zal komen. Met deze hoop in zijn achterhoofd, dekt hij alvast de tafel. Een kwartiertje later, maakt zijn hart een klein sprongetje als hij inderdaad voetstappen op de trap hoort. Dit keer komen de voetstappen wel zijn kant op. Hij besluit niets tegen Eva te zeggen, zij mag zelf als eerst het woord nemen. In zijn ooghoek ziet hij hoe Eva de keuken instapt. Ze kijkt naar de tafel en ziet het glas met haar lievelingsdrank staan. Haast onmerkbaar gaan haar mondhoeken een stukje omhoog, maar Wolfs ziet het toch. Opgelucht roert hij nog een keer door de pan, waarna hij deze ook op tafel zet.

In stilte schept Wolfs de borden vol met eten. Hij kijkt toe hoe Eva al snel een paar happen neemt. Nadat de grootste honger gestild is, stopt ze even. Ze speelt wat met haar vork door de bami slierten, maar blijft zwijgen. Wanneer beide borden uiteindelijk leeggegeten zijn, staat Wolfs op. Hij ruimt de tafel af en loopt richting de keuken. 'Dank je Wolfs' klinkt zacht de stem van zijn partner achter zijn rug. Even glimlacht hij, maar blijft bewust met zijn rug naar Eva toegedraaid. Hij doet alsof hij niets gehoord heeft en zet de vuile vaat in de vaatwasser. Wanneer hij de kamer weer inkijkt, ziet hij nog net hoe Eva uit zijn zicht verdwijnt en de trap oploopt.

Zuchtend gaat Wolfs weer op een stoel zitten. Hij schenkt zichzelf een glas whisky in en bladert wat door de krant. Zijn gedachten kan hij er niet echt bijhouden, waardoor hij alleen de koppen leest en de afbeeldingen bekijkt. Wanneer zijn glas leeg is, besluit hij naar boven te lopen. Voor de slaapkamer van Eva blijft hij even staan. Hij spreekt zichzelf nog wat moed in en opent dan voorzichtig de deur. Als hij de kamer inkijkt ziet hij hoe zijn partner met haar rug naar hem toe op haar bed ligt. 'Eef?' vraagt hij haast fluisterend. Eva reageert niet. Ze doet net of ze slaapt, maar Wolfs weet zeker dat ze hem hoort. Een korte twijfeling gaat door zijn lichaam, maar hij besluit toch richting haar bed te lopen en op de lege helft te gaan zitten. Met zijn rug tegen het hoofdeinde, zucht hij een keer diep. Zijn blik op het achterhoofd van zijn partner gericht. 'Ik weet niet wat er is tussen ons' probeert hij een gesprek opgang te brengen. Eva blijft hem negeren. Wolfs laat een lange stilte vallen. Hij denkt na over wat hij moet zeggen, twijfelt of hij iets kan zeggen wat Eva positief opvat. Hij gaat verliggen en draait zich naar zijn partner, die nog steeds met haar rug naar hem toe ligt. 'Je had gelijk. Ik zat ernaast. Het was de kanoman'. Zachtjes streelt hij met zijn hand door haar haren. 'Je kunt het jezelf niet kwalijk nemen. Je hebt gedaan wat iedereen zou doen. Niemand zou direct op die melding afgegaan zijn... Ik zou niet op die melding afgegaan zijn... Het was een verwarde vrouw die een dode had gezien. Natuurlijk ben je niet direct naar haar toegegaan'. Wolfs twijfelt of hij de juiste snaar op deze manier raakt. Hij weet ook niet wat hij verder nog moet zeggen. Heel voorzichtig drukt haar een kus in haar haren. 'Is er nog iets Eef? Wat is er met je?' Zijn stem klinkt bezorgd, maar een reactie van zijn partner blijft uit. Opnieuw laat hij een stilte vallen. Het zwijgen duurt enkele minuten. Uiteindelijk kucht Wolfs een keer. 'Je weet dat je altijd bij me terecht kan hè. Met alles'. Een heel klein knikje is zichtbaar vanuit Eva's hoofd. Het is haast niet te zien, maar Wolfs heeft het toch opgemerkt. Een glimlach verschijnt op zijn gezicht. Heel even blijft hij nog liggen, maar vervolgens komt hij toch weer omhoog. Nog een laatste keer laat hij zijn hand door Eva's haren glijden. 'Maken we morgen een nieuwe start?' vraagt hij haast fluisterend. Hij hoopt dat Eva hem gehoord heeft, maar ziet opnieuw geen reactie. Langzaam staat Wolfs op, loopt de kamer uit en zoekt zijn eigen bed op.

De volgende ochtend komt Eva de keuken ingelopen. Wolfs gaat net aan tafel zitten en begroet zijn partner. 'Goedemorgen' krijgt hij een reactie terug. Direct voelt hij zich een stuk beter. Ze praat in ieder geval weer tegen hem. Beide rechercheurs zeggen niets meer over de eerdere gebeurtenissen. In alle rust eten ze hun ontbijt op en vertrekken naar het bureau, waar ze beginnen met bureauwerk. 's Middags wordt het tweetal opgeroepen voor een moord op een camping. De man is op klaarlichte dag neergeschoten met verschillende getuigen eromheen. Nadat ze het lijk hebben bekeken, lopen Eva en Wolfs naar Marion om te horen wat hun collega tot nu toe te weten is gekomen.