Tussen de regels

16.5 Brand

Wolfs en Eva hebben ontdekt dat een tienermeisje achter de brand in haar woningcomplex zit, waar iemand bij om het leven is gekomen. Na het verhoor spreken ze nog kort met de moeder van het meisje. 'Ik heb ergens altijd al geweten dat er iets mis is met Elfie' zegt de vrouw verontschuldigend. 'Door haar is Ishaan dood' het verdriet om haar buurman klinkt door in haar stem. 'Ze wilde Ishaan niets aandoen' probeert Eva het leed iets te verzachten. 'Wat nu? Wat gaat er nu gebeuren met mijn dochter?' vraagt de vrouw hopeloos. 'Ze wordt opgenomen' reageert Eva meelevend. 'Intensieve behandeling in een jeugdinrichting'. De vrouw snikt even. 'Een kind...' klinkt ze triest. 'Uw dochter is ziek, mevrouw Peeters' neemt Wolfs het woord over. De vrouw snikt, waarna Eva meelevend haar hand op haar schouder legt.

Niet veel later stapt Eva naast Wolfs in de auto. 'Het zou je dochter zijn...' ontsnapt er uit haar mond. 'Tja, ze heeft tenminste een dochter' reageert Wolfs op zijn partner. Eva kijkt hem met een pijnlijke blik aan. 'Wolfs, ik bedoelde toch niet...' ze kan haar zin niet afmaken, ze weet zelf niet eens wat ze precies wil zeggen. In plaats daarvan legt ze kort haar hand op zijn been en knijpt er zachtjes in. Wolfs mondhoeken trekken licht omhoog. 'Dat weet ik, sorry. Ik had niet zo moeten reageren'. Eva haalt haar schouders op en richt haar blik naar voren. Ze weet hoezeer zaken met kinderen haar partner altijd raken. Stilzwijgend start Wolfs de auto de rijdt het parkeerterrein af.

Na een paar minuten slaat Wolfs een weg in de Eva niet verwacht. Ze werpt hem een vragende blik toe, maar voor ze haar mond kan openen, krijgt ze al een antwoord van haar partner. 'We moeten nog even boodschappen doen'. Eva rolt zuchtend met haar ogen. Ze vindt boodschappen doen niet leuk. En met Wolfs is het nog minder leuk, aangezien die altijd lang staat te twijfelen wat hij precies mee wil nemen. Bij binnenkomst in de supermarkt kijkt Eva meteen naar Wolfs. 'Wat hebben we nodig?' Wolfs denkt even na, waarna hij begint op te sommen: 'Olijfolie, koffie, fruit...' Wolfs wil nog verder gaan, maar Eva duwt het karretje al voor zich uit richting de groente en fruitafdeling. 'Als jij nou begint met de olijfolie en koffie, kijk ik hier wel even' gebied ze haar partner. Wolfs haalt zijn schouders op en loopt de andere kant van de supermarkt op.

Nadat Eva wat verschillende soorten fruit heeft uitgezocht, gaat ze haar partner zoeken. Ze loopt door de winkel, maar ziet hem nergens. Ze wil net het derde gangpad inslaan, wanneer ze een klein jongetje ziet die één voor één alle tubes tandpasta in zijn kleine karretje aan het leggen is. Er ontsnapt een kleine grinnik, waarna ze door haar knieën zakt om op ooghoogte van het ventje te komen. 'Wat heb je er veel' zegt ze met een glimlach op haar gezicht. Het jongetje begint te glunderen en wijst naar de schappen. 'Nog meer' zegt hij enthousiast. Eva kijkt om zich heen of ze een van de ouders van het jongetje ziet, maar ze ziet niemand die naar het kind omkijkt. 'Ben je hier met mama?' vraagt Eva hem. 'Of met papa?' Het jongetje kijkt Eva met een schuin hoofd aan en lijkt na te denken. Alsof hij de vraag niet helemaal begrijpt, maar voordat Eva verder kan vragen zegt hij 'mama'. Eva knikt. 'Waar is mama?' Het jongetje kijkt links en rechts over zijn schouder. Wanneer hij zijn moeder niet ziet, draait hij een rondje om te kijken of ze achter hem staat. 'Weet ik niet' reageert hij uiteindelijk. Eva twijfelt even wat ze moet doen. 'Zullen we haar gaan zoeken?' vraagt ze uiteindelijk. Het jongetje kijkt twijfelend naar zijn karretje. 'Neem die maar mee' probeert Eva zijn vraag al voor te zijn. Het jongetje pakt het karretje vast en loopt naast Eva door de winkel. De rechercheur weet dat het bij deze kleine kinderen vaak niet erg nuttig is om te vragen hoe de ouders eruit zien, dus besluit ze met hem door de winkel te lopen en te kijken of ze een ouder ziet zoeken.

Nadat Eva en het jongetje een heel rondje hebben gehad, lopen ze terug naar het gangpad met de tandpasta. Eva wil het al opgeven en een personeelslid aanspreken, wanneer ze een vrouw achter zich hoort 'Adam!' Eva hoort opluchting in de stem van de vrouw. Ze draait zich om en ziet hoe de vrouw op het jongetje afloopt. Eva kijkt haar even aan. 'Ik vond hem bij de tandpasta' zegt ze terwijl ze naar het wagentje van Adam wijst. De vrouw kijkt haar opgelucht aan. 'Dank je wel' zegt ze enkel, waarna ze zich op haar zoontje richt. 'Je mag niet zomaar weglopen Adam' klinkt ze snel. Adam lijkt niet erg geïnteresseerd in het terugvinden van zijn moeder. 'Kijk!' zegt hij enthousiast, terwijl hij naar zijn wagentje wijst. De vrouw schudt haar hoofd. Een klein glimlachje breekt door op haar gezicht, maar ze wil ook streng blijven. 'Ook niet om tandpasta te pakken' zegt ze vervolgens. 'We gaan ze terug in het rek zetten'. Het jongetje kijkt zijn moeder bedroefd aan. Eva knielt nog even naast het jongetje. 'Mag ik er één van je hebben?' vraagt ze Adam. Hij knikt enthousiast. 'Welke is het mooist?' vraagt ze vervolgens. Het jongetje haalt trots een tube uit zijn karretje en overhandigt deze aan Eva. Glimlachend pakt Eva de tube aan en staat op. 'Dank je wel Adam'. Ze legt de tube in haar kar en loopt het gangpad uit. 'Dag Adam' zegt ze nog, waarna ze uit het zicht van het jongetje verdwijnt.

Twee gangpaden verderop vindt Eva Wolfs met zijn armen vol met boodschappen. 'Waar was je?' vraagt hij terwijl hij zijn handen leegt in de wagen. Hij kijkt even naar de tubetandpasta in de wagen en richt dan een vragende blik op zijn partner. 'Even een jongetje geholpen' haalt Eva haar schouders op. Wolfs snapt er niets van, maar laat het gaan. Ze halen snel de laatste boodschappen en lopen naar de kassa.

De volgende dag worden Wolfs en Eva opgeroepen voor een lijk in een hottub. Met lichte vaart rijden ze naar de plaats delict. Wolfs loopt richting de hottub, terwijl Eva eerst even met de collega's spreekt. 'Gezellige boel hier hè' reageert Wolfs cynisch wanneer hij zijn partner ziet naderen. 'Ja. Het huis wordt vooral gebruikt als zuipkeet door een groepje rijkeluisjongetjes' klinkt Eva neerbuigend.