DERBİ | Abdülkadir Ömür

on altı

# Deniz Tekin - Benim Aşık Olmam Gerek

Bu zamana kadar hiç kimseye aşık olmamıştım. Karnımdaki kelebekler kozalarından çıkmamışlardı. Her an düşündüğüm, hep konuşmak istediğim kimse olmamıştı. Dillere destan aşkları okumuş, izlemiş ama hiçbir zaman aşık olmayı merak etmemiştim.

Aşk hep acı verir diye düşünürdüm. Yoksa neden tüm efsanelerin sonu ölümle bitsin? Leyla ile Mecnun, Kerem ile Aslıdaki gibi.

Ben de zaten Leyla ya da Aslı değilim, bu da bir gerçekti. Öyle ki birinin bana o tarz hisler duyacağını düşünmedim hiçbir zaman. Dış görünüşten bahsetmiyorum. Bir anı ile diğer anı tutmayan biriyim ben. Mutluluğumun yanına her zaman üzüntüyü de götürüyorum. Beni anlamak zordur, beni dinlemek karmaşıktır.

Kendimi bu yüzden hep uzak tuttum. Kırılmak istemedim. Psikolojimin bunu kaldıracağını düşünmedim. Korkaktım, hala da öyleyim. Kalbimi birinin kırmasına izin vermemek için küçük adımlarla yaşıyorum.

Ama bir Galatasaray-Trabzonspor maçında hayatım komple değişti. Biri çıkar ve her şeyi unutturur derler. Gerçekten de öyle oldu.

Biri girdi hayatıma ve rengarenk boyadı her tarafı. Beni hayata döndürdü.

Abdülkadir Ömür...

Yirmi yaşındayım ve öğrendiğim en büyük şey ne kadar kaçarsan kaç aşkın bir şekilde seni bulduğu oldu. Kader bizi Abdülkadir ile karşılaştırmıştı.

Bana dediğim tüm sözleri unutturdu Abdülkadir ve yıllar sonra kelebekleri canlandırmayı başaran ilk kişi oldu.

Her anımı onunla yaşayım istiyorum. Her anım onunla geçsin istiyorum. Yaşamım onunla güzelleşiyor, güzelleşmeye devam etsin istiyorum.

Bu kuyuya düşmemek için kendimi çok zorlasam da defalarca kendimi geri çekmeye çalışsam da en güzel düşüşümü yaşattı bana Abdülkadir Ömür.

Hayallerimi değiştirdi.

Sevgilimle beraber Galatasaray maçı izleme hayallerim vardı. Galatasaray'ın stadında evlenme teklifi alma düşlerim küçüklükten beri benimleydi. Ama şu an aşık olduğum adam tüm bunları yerle bir ediyordu.

Utanınca kızaran yanakları vardı. Gülünce kısılan ama normalde de zaten küçük olan gözleri vardı. Kahkaha attığında üst damağı belli oluyordu.

Boyu benden çok uzun değildi ve yan yana durursak güzel bir görüntü olacağını düşünüyordum. Ten renklerimiz bile özenle seçilmiş gibiydi.

Ses tonu onu saatlerde dinlemek isteyeceğim kadar güzeldi ve şivesi arada kendini belli ediyordu.

Her zaman dik dururdu. Asla pes etmezdi, savaşmayı asla bırakmazdı Abdülkadir. Her özelliği ile beni kendine hayran bırakmayı başarıyordu.

Tüm bunlarla hatta daha da fazlasıyla beni yerle bir ediyordu.

Güzeldi. Beni ağlatacak kadar güzeldi. Onu her düşündüğümde beni gülümsetecek kadar güzeldi. Şu ana kadar gördüğüm en güzel kişiydi belki de.

Ne zaman hislerim bu kadar kuvvetlenmişti bilmiyorum. Tanışalı çok olmamıştı. Ama ona güvenmek beni pişmanlığa uğratmayacak gibi geliyordu.

Aşk, Abdülkadir'e duyduğum aşk, yirmi yıllık yaşamımda hissettiğim en güzel duyguydu.

×××

Evren: bu sefer konuşma sırası bende. (23.39)

Evren: hissettiklerim çok büyük, düşündükçe deli oluyorum.

Evren: nasıl bu kadar işgal ettin tüm hücrelerimi? nasıl ele geçirdin beni?

Evren: sen beni virüs gibi ele geçirirken ben korkularımla yüzleşiyorum. büyüyorum.

Evren: büyürken senin yanında olmak istiyorum, beraber büyüyelim istiyorum.

Evren: ben de seni dinlemek istiyorum. ilklerine tanıklık etmek istiyorum. uzaktaysam konuşarak, yanındaysam sarılarak eşlik etmek istiyorum sana.

Evren: sevmeyi de sevilmeyi de seninle öğrenmek tek dileğim.

Evren: çok vakit kaybettik gibi hissediyorum, daha fazla beklemek istemiyorum.

Evren: seni seviyorum Abdülkadir. (00.00)

Abdüş 🐰: Seni seviyorum Evren. (00.00)