"Asla!" dediklerimiz vardı hayatta ama bazen bir olay yaşanabiliyor ve bize tüm "asla"larımızı unutturabiliyordu. Tüm hayatımız değişiyordu. Benimkisi de öyleydi.
Öyle ki şu anda kapısının önünde bulunduğum stadyum bana çok uzaktı. Hatta aşık olduğu...
Eğer kitabı okumayı seviyorsanız bölümlere oy vermeyi unutmayın ve özellikle satır arası yorum yaparsanız çok sevinirim.^^
Telefonuma gelen bildirimle ağzım şaşkınlıkla açıldı.
@abdulkadiromur10 seni takip etmeye başladı
Beni takip etmesini beklemiyordum. Bunu gerektirecek bir şey yok diye düşünüyordum çünkü. Üstelik attığım yorum hala gündemdeki yerini koruyorken. Beni takip etmesi dakikalar sonra futbol magazin, haber sayfaları tarafından konuşulmaya başlanacaktı.
Hesabım zaten açıktı ve bu zamana kadar hesabıma hiç bakmadığını düşünmek aptallık olurdu. Pek fazla hikaye ya da gönderi paylaşan biri olmadığıma göre beni takip etmek gerekli değil gibiydi.
Ben de karşılık olarak onun hesabına girdim ve takip et butonuna bastım. Abdülkadir beni takip ettikten sonra onu takip etmemek tuhaf dururdu.
Birkaç dakika sonra mesaj kutuma bir mesaj düştü. Bana anlık hikaye atmıştı. Yaptığı aktiviteleri, gördüğü şeyleri birileriyle paylaşmak istediğini anlamak zor değildi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Selam!"
Gördüğüm yüzle gülümsedim. Yine manzara fotoğrafı çektiğini düşünürken o beni yanıltmıştı.
Yanında bulunan sima bana bir o kadar yakınken bir o kadar da uzaktı. Futbolcu olduğuna neredeyse emindim ama ismine dair hiçbir fikrim yoktu.
Yeniden Abdülkadir'e döndü gözlerim. Ufak bir gülümseme yerine kahkaha atmayı tercih eden biriydi. Gözleri kısılıyordu gülerken ve bu... Bu çok tatlıydı.
Benim de ona bir cevap vermem gerektiğini düşündüğümden ona anlık hikaye atmak için ön kamerayı açtım. Efektlerin içinden istediğimi bulunca oynat tuşuna bastım.
"Selam!" El sallayarak gülümsediğim videoyu beş saniye sonra durdurdum ve Abdülkadir'e attım.
"Kime bu gülücükler?" Yade yanıma otururken ben de telefonumun kilit ekranını kapatarak kucağıma koydum.
"Hiç..." Elimi sallayarak cevap verdim.
"Ay!" Yade omzuma dokunurken söylendi. "Sanki bilmiyorum Abdüş ile konuştuğunu. Neden saklıyorsun?"
Ona cevap verecekken telefonumun titremesi ile ağzımı geri kapattım. Aslında verecek cevabım yoktu, bir şeyler geveleyecektim. Bu yüzden konunun dağılmasına şükrettim.
@abdulkadiromur10: Neler yapıyorsun?
@evrenbozması: aynı. sen neler yapıyorsun asıl? günü erken açmışsın.
@abdulkadiromur10: Tatil günümü Abdülkadir abi ve Erce abi ile geçireyim dedim...
@abdulkadiromur10: Erce abi bizi yolda bırakmasa daha güzel olacaktı tabi :)
Abdülkadir ve Erce... Bu iki isim bana gerçekten uzaktı.
@evrenbozması: böyle bir sorunu evden çıkmayarak kendimden uzaklaştırıyorum.
@abdulkadiromur10: Trabzon havası diyorum, çok güzel diyorum.
@evrenbozması: o kadar severek anlatıyorsun ki elimde olsa şu an geleceğim. :)
@abdulkadiromur10: Geleceğin zaman söyle rehberliğini ben yapacağım.
@evrenbozması: neden bu kadar istiyorsun gelmemi?
@abdulkadiromur10: Trabzon'u gör, gez diye. Başka bir sebebi yok yani.
Sadece Trabzon'u göreyim diye... Anlıyorum.
×××
Soğumaya başlamış çayımdan bir yudum alarak gözlerimi iyice kıstım. Ekranda yarınki maç hakkında yapılan konuşmalar vardı. Biz de maçı izlediğimiz yetmiyor gibi hiçbir şey bulamadığımız için bir de bunları izliyorduk. Yüzde yüz Galatasaray modundaydık.
Okul, Galatasaray ikilisi tüm hayatımı işgal ediyordu. Bir de Abdülkadir Ömür bu aralar hayatımdaki en büyük değişiklikti. Bir gün Trabzonspor'un futbolcusu ile arkadaş olacağımı biri söylese güler geçerdim.
@abdulkadiromur10: Sana bir şey sormak istiyorum.
@abdulkadiromur10: Ama yanlış anlama.
@evrenbozması: elbette dinliyorum.
@abdulkadiromur10: Seninle konuşmayı gerçekten çok seviyorum ama Instagram hesabımı girmeyi hiç sevmiyorum.
@abdulkadiromur10: Numaranı versen ve öyle konuşsak olur mu?
Burası kasıyor, WhatsApp'a geçsek mi?
@evrenbozması: olur.
Ardından numaramı mesaj olarak attım. Abdülkadir'e de güvenmemek saçma olurdu elbette.
"Abdülkadir'i telefonumu nasıl kaydedeyim?" Yade'ye dönerek sorumu yönelttim.
"Numarasını mı aldın?" Gözlerini açarak bana cevap verdi. Ona karşılık başımla onayladım.
"O zaman 'gelecekteki eşim' olarak kaydet." Gülerek söylediğine yanımdaki yastığı ona fırlatarak karşılık verdim.
"Abdüş diye kaydet. Herkes ona öyle diyor. Kendisi bile ismini Abdüş olarak biliyor."
Gülerek WhatsApp'a girdim. Mesaj olarak gülücük emojisi atmıştı. Hemen onu kaydetmek için rehbere tıkladım.
Abdüş yazıp yanına bir de emoji düşünmeye başladım. Rehberime kaydettiğim herkesin yanına emoji eklemek gibi bir huyum vardı.
Birkaç dakikalık bir düşünme faslından sonra tavşan emojisi koyup kaydettim. Yeniden WhatsApp'a girip mesajına ben de gülücük atarak cevap verdim.
Abdüş 🐰: Tuhaf değil mi?
Evren: tuhaf olan ne?
Abdüş 🐰: Biz.
Abdüş 🐰: Yani tanışmamız, bu konuşmayı yapmamız bile.
Evren: sana o yorumu yaptığımda bana cevap vereceğini düşünmemiştim.
Evren: ama açık konuşmak gerekirse yoruma cevap verdikten sonra attığım mesajı da göreceğine inancım tamdı.
Abdüş 🐰: Her ne kadar bazen sinir bozucu olsa da yapılan yorumlara, atılan mesajlara bakıyorum.
Futbolcuların güzel kızların resimli mesajlarına baktığını bilmeyen yoktur herhalde.
Evren: anladım.
Abdüş 🐰: Sonuç olarak şu an bu konuşmayı yapıyoruz. Kadere inanırım. Kaderin bizi birleştirdiğine inanıyorum.
Evren: Evren bizi birleştirdi :)
Abdüş 🐰: :)
Abdüş 🐰: Erce abi geldi, kızar şimdi telefonla ilgilenirsem. Konuşuruz sonra.
