(Tüm Kitapçılarda!) Yusuf yüzlü, Demir yürekli.

Özel bölüm "İçimdeki Çocuk"

Lanet olsun...!

Derdim neydi benim?

Aklımı kaybediyor, sinirlerime hakim olamıyordum...!

Yanımda verdiğim görevin korkusuyla masumca duruyordu oysa ki... 

Ama kahretsin ki tüm aç gözler ona bakıyordu...!

Belki onun gözleri görmüyordu ama ben görüyordum işte. Onun gibi saf bir güzelliğe kim bakmazdı ki?

Benim amacımda tüm dikkatleri onun üzerine çekmek değil miydi? Derdim neydi o zaman?

Umrumda olmamalıydı. O Oğuz olacak kuzen bozuntumun gözlerini ufaklığa dikmesi neden tüm sinir uçlarıma dokunuyordu?

Bir de gözlerine bakmıştı o?

O gözleri oymamak için ellerimi yumruk yaptım...

Ürkek güvercin kafasını kaldırıp, kendini dikizleyen bir çok erkekten birine, yani Oğuz'a baktı. Tedirgin ve korku doluydu bu bakışlar. Ama bakmıştı işte...!

Ben bana bakması için bağırıyordum her defasında oysa ki.

İç savaşım iyice çıkmaza girince daha fazla tahammül edemedim.

Hayır bu kız umrumda değildi...!

Onun ürkek bakışları, onun güzel yüzü, onun kara gözleri, onun...

Lanetler ettim kendime. Derdim neydi benim?

Kolundan sürükleyerek çıkardım o çöplük gibi hissettiren yerden. Onca pisliğin içinde açmış taze bir çiçek gibiydi bu kız. Tüm o lekeli düşüncelerin arasında yeni bir soluk gibiydi...

Arabaya nasıl bindirdiğimi ve ne türlü tehtitler savurduğumu hatırlamıyordum. Sinirden göz kapaklarım atıyordu. Kulağımda ki uğultular kendi sesimi engelliyordu.

Öyle hızlı sürmeye başlamıştım ki kanım damarımdan çağlıyordu. Hız iyiydi... Bana herşeyi unutturuyordu...

Bu aptal kıza öyle bakılması, hayran hayran süzülmesi neden umurumdaydı bilmiyordum. O benim esirimdi... O benim oyuncağımdı... O benimdi işte...

Bir başkasının ona bakması, konuşması, dokunması fikri beynimde şimşekler çakmasına sebep oluyordu. Hatta başka birisinin ona zarar verme fikri bile...

Kafamı iki yana sallayıp, bu salak saçma fikirleri uzaklaştırdım. Tabi ki de ona kimse bakamazdı... O benim tutsağımdı...

Yalvarmalarını duymazdan gelirken, onca sinirimin üzerinden bir şey söyledi...

Öyle bir şey ki...

"Emniyet kemerini tak"...

Ben burada onun gözünü korkuturken, güvenliğini zerre umursamazken, gözlerini sıkı sıkıya yummuş, benim iyiliğimi düşünüyordu...

Ellerini koltuğa kenetlemişti. Öyle titriyordu ki baygınlık geçirecek gibiydi...

Ama o lanet olası beni düşünüyordu...! 

Ya çok salak, ya da çok saftı...

Kim hayatını hiçe çeviren bir adamın hayatını düşünürdü...

***************