SIFIR

2 | FEVERAN

Bölüm Şarkısı: Fivefold - Till Death

Bölüme oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Yorumlarınız benim için çok değerli =)

Keyifli okumalar...

2 | FEVERAN

"Yıllardır neredeydi?" Başkomiser Sabri'nin sesi o kadar gür çıkmıştı ki bir an arkama bakmadan kaçacağımı düşündüm.

Öfke sadece sesinde değil aynı zamanda yüzünde de vardı. Kırk yaşını çoktan geçmiş olmasına rağmen saçında beyaz bir tane bile tel yoktu. İşinde başarılı olduğunu ve hâlâ genç olduğunu göstermek için saçını sürekli boyatırdı. Öfkeden koyulaşmış gözleri bir cevap bekliyor gibiydi.

Ne babam ne Selim abi ne de Hakan amcadan ses çıkmıyordu. Hepsi babamın meslektaşıydı. Polisti. İşlerinde başarılı olmalarına rağmen babamın bir hafta boyunca eve sadece iki gün uğramasına sebep olacak kadar yoğun bir dosyanın üzerinde uğraşıyorlardı.

Sabri amca oturduğu sandalyede masanın arka tarafında olmasına rağmen dev gibi duruyordu. Babam ve Hakan amca karşımda duran tekli koltuklarda oturuyordu. Bakışları yorgundu. Babamın sabahki neşesi gitmişti. Hakan amca babamdan on yaş küçüktü. Otuzlu yaşlarında olmasına rağmen saçlarına çoktan beyazlar düşmüş yüzündeki kırışıklar onu olduğu yaştan daha yaşlı gösteriyordu. Selim abinin sırtı bana dönüktü. Kamburlaşan sırtından onun da yorgun olduğu belliydi.

Buraya yaklaşık beş dakika önce gelmiştim ve babama cüzdanı bir türlü verememiştim. Çok önemli bir şey konuştuklarından araya giremiyordum. Babamda ayağa kalkıp yanıma gelemiyordu. Konuşmanın ne zaman biteceğini bilmesem de Sabri amcanın öfkesi duracak gibi değildi.

Konunun ne olduğunu yüksek sesli konuşmalarına rağmen anlayamıyordum. Yabancı birisi varken konuşulacak konular değildi onu anlamıştım ama sanki burada yokmuşum gibi devam ediyorlardı konuşmalarına. 

"Dün öldürülen küçücük bir kız çocuğuydu ve bu sefer ilerlemesine izin vermemeliyiz." dedi Selim abi çekimser bir sesle.

"İzin mi istediği var lan adamın!" diye bağırdı Sabri amca. Öfkeyle elinde tuttuğu kalemi daha da sıktı. Kalem her an kırabilirdi.

Burada olduğumu unuttuklarını düşünüp yalandan öksürsem de kimsenin dikkatini çekemedim.

"Yine o adam olabilir, takip edelim. Geçen sefer açığını bulamadık diye bu seferde bulamayacak değiliz ya." dedi Selim abi, Sabri amcanın yüzüne bakmaya çekinerek.

Hakan amca oturduğu yerden doğrulurken "Değil işte. Anlaşılan birisi onu hedef gösteriyor. Geçen seferde ona yoğunlaştık ne olduğunu biliyorsun." dedi. "Profesyonelce hareket ediyor. Üç yıl geçti aradan daha da profesyonelleşmiştir."

Hakan amca derin bir nefes verdi. Konuşmasına devam etmek istiyor gibiydi ama söyleyecek cesareti olmadığından sessizliği tercih etti.

"Açık verecektir. Tek sorun o bizi tanıyor ama biz onu tanımıyoruz. Bu sefer farklı yoldan gidip onu köşeye kıstırmalıyız." Selim abi herkese cesaret vermek ister gibi konuşmuştu.

Konuşmalarının ne kadar süreceğini bilmiyordum. Konuşmak için oturduğum yerde doğrulunca Sabri amcanın bir anda bana bakmasıyla hareketsizce durdum. Burada olduğumu fark etmemiş miydi yoksa? Onları dinlediğim için tüm öfkesini üzerime kusacak gibi bakıyordu.