"Kaderin hain oyununa yenildi hayatlarımız kabul et."genç adamın ses tonu gerçekleri haykıran sözlerin altında ezilir gibi çıkmıştı, dik duruşunun aksine.
Duydukları ile acı bir gülüşü dudaklarında ağırladı genç kadın. Kabul etse ne değişecekti ki?
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öfke bir adamı değiştiren en büyük duyguydu..
Aze gözlerini kocasının gözlerinden almadan ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Karşısındaki adamın şu an baştan aşağı öfkeyle dolu olduğunu biliyordu ve korkmaya başlamıştı.
Korkusu iyice bedenini sarmış, irileşen hareleri kocasının sert yüz hatlarından gezdirmeye başlamıştı.
Yezdan cehennemin iblisinden farksızdı!
"Hayır be-" sözünü bitirmesine müsade etmemişti Yezdan. Karısının ince bileğini kavramış, yüzünü yüzüne yaklaştırarak gözlerinin içine bakmaya devam etmişti.
"Hayır benim için bir cevap değil Aze! Bu adamın numarasını bile silecektin benim kurallarımı çiğneyemezsin."
Sert sesiyle genç kadının yüzüne tıslarken, Aze acıyan canıyla yüzünü buruşturdu.
Dolan gözlerini önce kapıya çevirdi ardında kocasına baktı. Sesi o kadar yüksek çıkıyordu ki emindi konaktaki herkesin duyduğuna..
"Kolumu bırak! Lütfen kolumu bırak." dediğinde Yezdan hiç oralı olmamış daha da sıkmaya başlamıştı.
Şu an hiçbir hiç kimse umrumda değildi..
Hivda ona ihanet etmişti zaten şimdide nikahına aldığı kadın da mı ihanet ediyordu? Öfkeli nefesi Aze'nin yüzüne değerken, Aze kolunu çekiştiriyordu. Lakin bu adama gücü yetmiyordu.
"Yezdan kolumu bırak canımı acıtıyorsun bildiğin gibi değil anlatmama izin ver." Derken gözleri yalvarırcasına bakıyordu, Yezdan karısıyla arasındaki mesafeyi kapatarak yüzünü iyice yüzüne yaklaştırdı.
Öfkesinin şiddetini arttırırken adamın göz bebekleri titriyordu adeta. Bu adama yanlış yapılmazdı!
Aklı olan varsa bu adam yanlış yapmazdı..
"İhanetin, hataların ve yanlışların bende affı yok. Onu bir kalemde sildim senin gözünün yaşına bakmam! Anladın mı?" Diye bağırdığında Aze daha fazla bu saçmalığa dayanamayarak kolunu sertçe çekip bir iki adım geriledi.
Yerlerinden fırlamaya hazır gözlerini kocasının üzerine dikti Aze. Yüreği göğüs kafesini zorluyor, öfkesi sabrını sınıyordu.
"Senin söylemene gerek yok Yezdan ağa! Ben zaten bütün bağımı kopardım onlarla Ben bu konağa adım atarken kimsesiz Aze olarak attım bir daha bana bağırmadan önce beni dinle Neyin ne olduğunu anla öyle ne yapacaksan yap."
Karısının bu çıkışını beklemeyen adam anahtarlarını alarak kapıya yöneldi. Çıkmadan önce karısına döndü kulakları sağır edecek sesiyle gürledi.
"Geldiğimde o telefon yok olacak Aze!"
Sözlerini bitiren adam kapıyı kıracak şekilde çarpıp çıkmış, geride yaralı bir kuş bırakmıştı.
