"Kaderin hain oyununa yenildi hayatlarımız kabul et."genç adamın ses tonu gerçekleri haykıran sözlerin altında ezilir gibi çıkmıştı, dik duruşunun aksine.
Duydukları ile acı bir gülüşü dudaklarında ağırladı genç kadın. Kabul etse ne değişecekti ki?
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2 saat önce..
Şirkette harıl harıl çalışan genç adam saatlerdir başını masadan kaldırmamıştı. İşinde oldukça titiz davranıyordu Yezdan Seyhanlı. Elinin altında duran kağıtta bakışları gezinirken odanın içini dolduran telefon sesiyle nihayet başını işten kaldırmıştı.
Yüzündeki tebessüm telefonun ekranında gördüğü Berzan ismiyle sönmüştü anında kardeş olmalarına rağmen hep aralarında bir mesafe vardı bunu bir türlü çözemiyordu Yezdan..
Yezdanın aksi sesiyle Berzan konuyu uzatmadan konuşmaya başladı.
"Akşam Hivda Ciwanla yemeğe gelecek." Duydu isimlerle kan beynine sıçramış öfke esir almıştı adamı.
Kardeşi neden yapma dediği şeyleri bilerek yapıyordu ki?
"Sen ne dediğinin farkındasın Berzan şerefini siktiğim bilerek mi yapıyorsun bunları?" Sesi dört duvar arasına yankılanırken genç adam yerinden kalkarak cam kenarına geçti.
Tamam bugun güzel bir gün diyecekken gelen telefon günün içine etmişti. Hata Yezdandaydı Berzanın ne mal olduğunu bildiği halde açıyordu o telefonu..
"Yeter Yezdan o Konak sadece senin Konağın değil bende Hivdada Seyhanlıyız bu yüzden lütfen sorun çıkarma akşam yemeğe gelsinler."
Yezdan elini burun kemerine koyup sakinleşmeye çalıştı hayır ne zaman güzel bir şey olsa mutlu olsa biri gelip içine saçıyordu..
"Ne bok yersen ye lan istediğini yap!" Diyerek telefonu kapattı. Sinirden yüzü kırmızı bir hal almış göğüs kafesi sinirden inip kalkıyordu..
Karşı çıksa daha kötü şeyler olacaktı emindi yani Berzanın her zaman ki salak halleriydi..
Sakinleşmek istercesine ellerini yüzüne kapatıp derin bir nefes alıp verdi.. yüzüne zoraki bir gülümseme yerleştirip işinin başına geçti tekrar...
-
Berzanın verdiği haberden sonra Aze mutfağa inmiş yemeklere yardım etmeye başlamıştı. Pervin hanım akşam hiçbir şeyin eksik olmasını istemiyordu aylar sonra kızı kendi evinde yemek yiyecekti o kadar mutlu olmuştu ki kelimelerle anlatamazdı.
Aze aklında binbir düşünceyle yemeklere yardım ediyordu Yezdan böyle bir şeye nasıl izin vermişti?
Ya haberi Yoksa o zaman akşam kıyamet kopardı. Ve o kopan kıyameti hayal bile etmek istemiyordu...
Akşama kadar bütün yemekler hazır olmuş çardaktaki masa donatılmıştı. Aze son eksiklere göz gezdirirken Pervin hanım ise torunuyla oturma yerine oturmuş heyacanla bekliyordu.
