"Kaderin hain oyununa yenildi hayatlarımız kabul et."genç adamın ses tonu gerçekleri haykıran sözlerin altında ezilir gibi çıkmıştı, dik duruşunun aksine.
Duydukları ile acı bir gülüşü dudaklarında ağırladı genç kadın. Kabul etse ne değişecekti ki?
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hozan duyduğu kelimelerle bedenini tamamen karısına çevirdi anlamsızlığa boğulan bakışları üzerinde fink atıyordu ne saçmalıyordu bu kadın?
Zişanı istemediğini söylediği halde annesi nasıl getirirdi?
"Ne saçmalıyorsun?" Rengin yüzüne yaydığı gülümsemeyi biraz daha genişletti ve sakince cevapladı kocasını...
"Zişan geldi senin için bakmayacak mısın?"
Hozan dalga geçen karısına sert bakışlar atarken yavaş adımlarla üzerine yürümeye başladı.
"Manyak mısın lan sen?" Rengin tavrını asla bozmuyordu. Karşısındaki adam kendisine inanmadığı her saniye onu delirtmek istiyordu kendisi mutlu değilse oda diğerleri de mutlu olmasın istiyordu..
"Yo güzel kız git bak beğeneceğinden eminim ben beğendim." Hozan öyle mi dercesine bir bakış atıp karısının üzerine yürümeye devam etti Renginin sırtı duvarla buluşunca kaçacak yeri kalmadı.
Hozan her iki elini duvara dayayarak Rengini kendisiyle duvar arasına hapsetti. Bakışlarını yüzünden gezdirirken ifadeleri değişip duruyordu..
"Beni delirtmeye çalışıyorsun değil mi?" Rengin hayır dercesine başını salladı. Bakışlarını tekrar kocasının gözleriyle buluşturdu..
Bir zamanlar çok severdi bu gözlere bakmayı kendini orda görmeyi ama artık hiçbir şeyi sevmiyordu bu adamdan da zaman geçtikçe uzaklaşıyor yabancılaşıyordu.
Hozana değen bakışları buz gibiydi sesi adamın içini üşütecek derecede soğuktu sanki karşısındaki kocası değil kırk yıllık düşmanıydı.
"Bana inanmadığın her saniye senden nefret ediyorum." gözleri hafif dolmaya başladı boğazı düğümledi ağlamamak için bir hayli savaştı kendisiyle.. "Her şeyi bildiğin halde inanmak istemediğin için senden nefret ediyorum beni iyileştiremediğin her saniye senden nefret ediyorum."
Bir bekleyiş içindeydi kadın sevdiği adamın onun yanında olmasını yaralarını sarmasını istiyordu.
Dilini kuruyan dudaklarının üzerinden gezdirerek devam etti sitem eden bir tonda..
"Annenin bütün yaptıklarına göz yumduğun için senden nefret ediyorum!" Sona doğru yüklesen sesi odanın içini doldurmuştu tuttuğu göz yaşları sessizce firar ediyordu yanaklarından...
Anlaşılmadığı her saniye bütün insanlardan nefret ediyordu.. gerçekleri anlatmasına rağmen deli muamelesi yapıp kimse inanmıyordu..
Bu daha çok yaralıyordu Rengini kocası belki yanında dursa ona inansa her şey daha güzel olurdu ama Hozan karısından yana olmak yerine hep annesi ve amcasından yanaydı..
"Böyle davrandığın için bende senden nefret ediyorum Rengin!" Sert sesi Renginin kulaklarından parçalara bölündü. Gözlerini sıkıca kapattı daha sonra kendine gelerek ellerini kocasının göğsüne bastırıp geriye itti.
