"Kaderin hain oyununa yenildi hayatlarımız kabul et."genç adamın ses tonu gerçekleri haykıran sözlerin altında ezilir gibi çıkmıştı, dik duruşunun aksine.
Duydukları ile acı bir gülüşü dudaklarında ağırladı genç kadın. Kabul etse ne değişecekti ki?
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir kuş misali kanatlarımı açıp uçmak isterdim..
Hozanın söylediklerine kaş çatan Genç adamın yüzünden alaylı bi gülümseme geçti.
"Sanmıyorum o kuşun orda kalmak isteyeceğini. Benim kurallarım var beni tanıdıkça zaten kendisi gitmek için can atacaktır ayrıca beni bırak kendine bak." Derken Hozan göz ucuyla Yezdana bakıp sıkıntıyla iç çekti ne yapacağını bilmiyordu..
Çıkmaz bir sokaktaydı aklı da kalbi de karma karışıktı..
"Ne yapacağım İnan bilmiyorum ama bu duruma bakılırsa Renginden boşanıp Zişanla evleneceğim Rengin hayatımı mahvetti mahvedeceği kadar dahasına izin veremem." Dediğinde Yezdan arkadaşının omzuna vurdu.
Yezdan insaflı adamdı neyin ne olduğu biliyordu elbet..
"Ben müsait olduğum bir zaman da gelir konuşurum Renginle merak etme. Ama sende iyice düşün taşın gireceğin yolun sonu yok bilesin." Diyerek uyardı dostunu.
İki arkadaş saatlerce dertleştikten sonra arabalarına binerek ordan uzaklaştılar..
Ne ara hayatları bu kadar zorlaşmıştı ikiside çözemiyordu oysa eskiden ikiside mutluydu..
Yezdanın mutlu olması için yine bir sebebi vardı ama Hozan için aynı şey geçerli değildi. Nerdeyse 1 yıldır Rengin ona hayatı dar etmişti.
Hozan bir şeyleri onarmaya çalıştıkça Rengin kırmaya yakıp yıkmaya devam ediyordu..
1 yıl genç adama cehennem olmuştu. Durmak bilmeyen bu dava hala devam ediyordu kimin nereye savuracağını bilmeden..
Yezdanla ayrıldıktan sonra eve gelen Hozan arabadan iner inmez Konaktan gelen seslerle afalladı. Yine her zaman ki şeyler oldu şaşırmayı bırakalı çok olmuştu.
Adamlar bahçeye açılan konağın büyük kapısını açtığında Hozan hızlı adımlarla bahçeye girdi başını yukarı kaldırdığında atışan iki kadını gördü.
"Yeter artık be deli kadın rezil ettin bizi elaleme."
Berşan hanım nefret kusarcasına karşısındaki genç kadının yüzüne bağırıyordu. Rengin ise gözlerini belertmiş sinirli yüz ifadesiyle kaynanasına bakıyordu.
Hozan Elleriyle saçlarını karıştırıp öfkeli nefesini dudakları arasına bıraktı . Daha sonra merdivenlerden çıkmaya başladı.
Bitmiyordu bu tartışmalar bitmek bilmiyordu..
"Beni siz delirttiniz sende oğlunda amcasıda Mir aşiretin bütün fertleri benim gözümde katil." Diye bağırdığında terasta köşede duran çiçek saksılarından birini eline alıp yere atarak kırdı.
Berşan hanım korkuyla gerilerken Rengin gayet rahat davranıyordu. Yaşlı kadın korkuyla yutkundu bu kadın her seferinde Korkutmayı başarıyordu.
