"Kaderin hain oyununa yenildi hayatlarımız kabul et."genç adamın ses tonu gerçekleri haykıran sözlerin altında ezilir gibi çıkmıştı, dik duruşunun aksine.
Duydukları ile acı bir gülüşü dudaklarında ağırladı genç kadın. Kabul etse ne değişecekti ki?
...
Hello geç geldik ama kusura bakmayın bayram bilirsiniz yoğun geçer misafir falan derken yazmaya zaman kalmıyor neyse geç oldu ama geldik.
Bölüme geçelim🌼
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Korkuyu ve ölümü ilk defa iliklerine kadar hissetti kadın.. Şimdi geriye kalan tek şey ise kulaklarında hala yankılanmakta olan o korkunç kaza sesiydi. Masum bir kız çocuğunu kurtarmak için kendi canını feda etmişti Yezdan Seyhanlı...
Aze'nin gündüz vakti çarşı ortasında kaçırılması bütün Mardin'e yayılmış Seyhanlı aşireti ayaklanmıştı. Ortalık toz duman olurken Kawa ağa deli gibi avlunun ortasında dolanıyor adamlara emir yağdırıp duruyordu..
Bir yandan Azeyi aramalar başlarken diğer yandan Yezdan ağaya ulaşmaya çalışılıyordu. Sanki yer yarılmış yerin dibine girmişti genç adam hiçbir şekilde ulaşılamıyordu.
Nefes nefese kapıdan giren genç adam kulağındaki telefonu indirdi başını olumsuzca iki yana salladı. "Ağabeyim açmıyor baba ne yapacağız?" Merdan'ın telaşlı sesiyle yaşlı adam elinin altındaki bastonu sertçe yere vurarak karşısında dizilen adamlara emrini verdi.
"Gelinimi kim kaçırdıysa bulun ve bana getirin cezasını kendi ellerimle vereceğim." Öfke dolu tok sesi konağı inim inim inletiyor gazabıyla cehenneme çeviriyordu öğrendiğinden beri yerinden duramıyordu yaşlı adam..
Gelininden haber gelmediği her saniye öfkesi daha da artıyordu. Bir kaç saat içinde gelininden haber alamazsa o zaman Kawa Seyhanlıdan herkes korkacaktı zira öfkesiyle Mardini cehenneme çevirecekti..
"Merdan bir şekilde ağabeyine ulaş." Kalın sesi ortamda hüküm sürerken yorgun bir nefes verdi.. "Arzeni bulun gerekirse konağı basın bu işte o itin parmağı var." Eminde zira başka düşmanları da olsa böyle bir hata yapamazlardı.
Merdan babasını onaylayıp adamları alarak konaktan çıktı.
Pervin hanım oturmuş gelini için endişe ederken Avşin ve Şirin suçluluk duygusu ile oturmuş ağlıyorlardı.. Eğer Avşin kuyumcuya girmeseydi böyle bir şey olmayacaktı.
"Benim yüzümden." Dedi hıçkırıkları arasında. Saatlerdir kendini suçlayıp duruyordu elinden bir şey gelmediği her saniye delirmenin eşiğine geliyordu.. "Ben girmeyecektim kuyumcuya hemen gelecektik." Ağlamaktan sesi kısılmış gözleri kızarmıştı.
Yanaklarını silen Şirin burnunu içli içli çekti. "Yenge suçlama kendini." Yengesi kadar kendisi de suçlu hissediyordu keşke gitmeselerdi de böyle bir şey olmasaydı..
"Üzmeyin kendinizi bulacaklar Allah'ın iziniyle." Pervin hanım olabildiğince kalbini temiz tutup dualar ediyordu. Tek bir isteği vardı gelinin canına zarar gelmemesiydi..
Kawa ağa sıkıntıyla çöktü yere kızının canı için kurban olan gelinine sahip çıkamamıştı. Olurda Azeye bir şey olursa kendini asla affetmezdi...
