The Roadtrip ✔

2

Na even gepraat te hebben blijkt dat Liam en Simon samen op reis zijn, ook zij willen in Amerika blijven.
Ze verplaatsen hun busje naar die van ons, het ziet er inmiddels heel leuk en gezellig uit met de drie busjes bij elkaar.

Simon en Zoë worden meteen al wel heel close, maar goed. Als zij het maar gezellig hebben, toch?

Liam probeert echter ook met mij een gesprek te voeren, ik zit totaal ergens anders met m'n hoofd. Joey, Joey, Joey. Hoezo appte hij me?

"Hey, gaat 't wel?" vraagt Liam.

Ik schrik op en kijk hem aan. Weer vinden zijn ogen de mijne. Ik vergeet Joey meteen, in deze ogen zou je zonder twijfel kunnen verdrinken. "Ja, nee sorry." zeg ik blozend.

Hij lacht. "Maakt niet uit, vertel eens wat over jezelf."

Jeetje, die lach, nóg beter. Ik begin te vertellen over school, mijn thuis situatie en zelfs over Joey, waarom? Ik weet het niet.

Aandachtig is Liam aan het luisteren, dat vind ik echt fijn. Iemand die naar je luistert, je niet onderbreekt en echt interesse toont.

Als ik uit gepraat ben knikt Liam even. "Weetje, Joey is jou niet waard. Hij is dom geweest om zo'n mooie meid als jij te laten vallen."

Het bloed stroomt naar mijn wangen, ik ben sowieso nu een tomaat. Ik glimlach kleintjes.
"En jij? Vertel jij nu eens."

Hij begint te vertellen dat een wereldreis net zo'n droom was als die van mij, dat hij ook een vriendin had gehad, waarvan hij dacht dat ze zoveel van hem hield.
Dat was echter niet het geval met gevolg dat Liam ook achtergelaten is om het zo maar even te noemen.
Ook vertelt hij dat hij graag na heel Amerika gezien te hebben aan het strand wilt gaan wonen.

"Dat laatste, ja, dat wil ik ook."

"Wie weet doen we dat wel samen." grapt hij.

"Wie weet." lach ik.

* * *

Die middag besluiten we met zijn vieren te gaan zwemmen in het meer wat een paar honderd meter lopen is.
Daar aangekomen gooien we onze handdoeken in het gras. Liam en Simon springen meteen het water in. Zoë en ik daarintegen gaan eerst even rustig zonnen. Ik smeer m'n rug in met zonnebrand en ga dan vervolgens op mijn buik liggen.
Het zonnetje op mijn huid, wat hou ik daarvan. Als ik na een kwartiertje opsta ziet Liam zijn kans, hij grijpt me bij mijn middel en gooit me op zijn schouder, hij rent naar het water.

"Liam!" gil ik.

Maar hij springt het water al in, het water is verrassend lekker, niet te koud. Als ik boven kom sla ik hem speels op zijn schouder.

"Oh oké? May wordt agressief?" lacht hij. Hij pakt me weer bij mijn middel vast en begint me te kietelen.

"Liam! Stop... Alsjeblieft."

Lachend stopt hij, ineens is het verschil tussen onze hoofden wel erg klein.

Pov. Liam
Haar hoofd zo dicht bij de mijne, zou ze het oké vinden als ik haar zou zoenen? Ze kent me net..
Ik schrik op uit mijn gedachten als Simon iets roept.

"Nou nou tortelduifjes! Kom, we gaan naar die waterval."

May zwemt ietsjes van me af, thanks hè, Simon. Ik rol mijn ogen en zwem dan achter ze aan.

De uren die volgen zitten we bij de waterval, zonnen we wat en hebben we een gezellige middag.
Morgen zijn we van plan verder te gaan.
Echter heb ik alleen oog voor May, iets in haar trekt me aan. Nou eigelijk, alles in haar.
Haar prachtige witte tanden die ze laat zien, haar groene ogen die beginnen te twinkelen als ze naar me kijkt, de blos op haar wangen, de manier hoe haar haar over haar schouders valt.

Aan het eind van de middag besluiten we terug naar de busjes te gaan.

"Kunnen jullie pizza halen?" vraagt Simon aan mij en May.
Hij knipoogt naar mij dat ik even een stap moet zetten.

Ik kijk May aan, ze knikt. "Ja doen we."

Pov. May
Snel trek ik andere kleren aan, het wordt al snel koeler dus ik besluit een grijze joggingbroek aan te doen met een wit topje.
Ik kam mijn haren door en doe nog wat mascara op.
Ik stap mijn busje uit en zie dat Liam al staat te wachten.

Hij krabt met zijn hand in zijn nek. "Je bent mooi." zegt hij.

Ik kijk op en er ontstaat een glinstering in mijn ogen. Ik glimlach kleintjes.

"Veel plezier, maar heb het niet te gezellig, we hebben honger." lacht Zoë.

Ik rol mijn ogen en lach. Oh oh oh.
Samen met Liam loop ik over de soort camping, we lopen door naar het dorpje verderop, wat ongeveer tien minuutjes lopen is.
Als er een groepje jongens op ons af komt lopen die naar me roepen slaat Liam zijn arm op me heen.
Ik kijk hem verbaast aan. "Wat doe je?"

"Sssst. Doe maar net alsof we wat hebben." zegt hij in m'n oor.

Zijn warme adem in mijn nek doet mijn hele lichaam tintelen. Als de jongens nog steeds onze kant op komen draait Liam me om en drukt zijn lippen op de mijne.
Ik schrik, maar besluit erin mee te gaan.

Achter me hoor ik de jongens teleurgesteld weglopen. Al zijn ze al weg ik en Liam stoppen niet, geen van beide trekt zich terug.
Op een duur leunt hij iets naar achter. "Oh, ze zijn al weg."

Ik bloos en sla mijn ogen neer, Liam haalt de arm weg op mijn middel en loopt door. Betekende die kus niets voor hem?
Voor mij namelijk wel. Dit gevoel heb ik gemist en al zo ontzettend lang niet gevoeld.
Ik besluit stilletjes achter hem aan te lopen.
Als we een halfuur later aan tafel zitten met de pizza is het stil.
Zoë en Simon praten honderduit, Liam en ik daarintegen zitten aan ons eten te pulken. Als we het op hebben pakt Zoë mijn hand. "Kom, we gaan even wandelen."

Ik knik en sta op, ik werp nog een blik naar Liam en zie dat hij ook naar mij kijkt. Ik glimlach en keer me dan weer terug naar Zoë.

"En en en?" vraagt ze als we het camping terrein aflopen.

"We.. Uh.. We hebben gezoend."

"Omg echt?!"

Ik knik en sla mijn ogen neer.

"Wat? Is het niet goed?" vraagt ze bezorgd.

"Jawel. Juist wel. Alleen hij deed het omdat er andere jongens waren. Ik ben bang dat hij het alleen een kus vond niks meer niks minder."

"May! Dat is juist goed, als hij jou zoende zodat andere jongens weg gingen betekent het dat hij jou voor zichzelf wilt.
En schat, jullie kennen elkaar net. Niet te snel gaan, kijk maar waar het schip strand."

Ik knik, we lopen verder en kletsen nog wat.

* * *

Deel nummer 2 alweer!
Ik heb redelijk veel inspiratie dus ik blijf nog even door schrijven! :)