The Roadtrip ✔

30

Zoë geeft me huilend een knuffel, de hormonen gieren door haar lijf deze dagen dus ik neem het haar totaal niet kwalijk. ''Voor je het weet ben ik er weer, lieverd, echt.''

Ik en Liam zitten inmiddels weer in het vliegtuig, ik zie er tegenop. Vooral door alles met Joey, wat als..?

Ik word uit mijn gedachten gehaald door Liam die zijn hoofd op mijn schouder legt. Mijn hand woelt zacht door zijn haar totdat hij slaapt, ik volg zijn voorbeeld al snel.

Het is een aantal dagen later, we zijn weer helemaal gesetteld thuis, Liam is aan het werk en ik ook, thuis dan.

Ik voel mezelf misselijk worden dus ik snel naar de wc, de tweede keer vandaag al.. Ik zal wel een buikgriep op hebben gelopen van dat restaurant eergisteren.

Aan het einde van de dag hoor ik een zachte klop op de voordeur, het zal vast de postbezorger zijn. Als ik de deur opentrek verdwijnt de lach van mijn gezicht.

"Hey," Zegt Joey terwijl hij tegen de deurpost aanzakt. "Hoe is het tussen jou en Liam?"

"Dat weet je best," Zeg ik terwijl ik geïrriteerd mijn ogen rol. "We zijn uit elkaar, hier is hij niet voor als je hem zoekt."

''Mhm, zal wel. Wil je wat doen?''

Ik schud mijn hoofd en wil eigenlijk meteen de deur weer dicht duwen maar hij houdt hem tegen. Ik voel opnieuw me misselijk worden. ''Joey alsjeblieft ga gewoon weg.''

''Nee.''

Ik ren naar de badkamer omdat ik het niet meer kan inhouden. Joey komt me achterna. ''Gaat het?''  

Als ik mijn mond afveeg met een wc-papiertje kijk ik Joey aan. ''Serieus? Je vraagt of het gaat?''

''Ja, tuurlijk vraag ik of het met je gaat,'' Zegt hij terwijl hij een hand door zijn haar heen haalt. ''Het spijt me echt wat ik je heb aan gedaan, May. Ik wist niet wat ik deed, ik hou gewoon nog steeds zoveel van je.''

Ik trek lijkwit weg, alle herinneringen komen terug naar toen wij wat hadden, mijn eerste zoen, de dans op het schoolfeest, de picknick in het park. Hij hield van me, hij hield van mijn lichaam. ''Joey..'' Breng ik zacht uit als ik voel dat ik wegzak. ''Niet goed..'' Ik zak in een donker gat weg, ergens voel ik angst, wat als? 

Maar zonder dat ik mijn eigen lichaam bij elkaar kan pakken ben ik al weg.