The Roadtrip ✔

13

Het is twee dagen later, ik, Liam en Zoë staan op het vliegveld. Over tien minuutjes gaan we weg. Om eerlijk te zijn ben ik zenuwachtig om iedereen weer te zien. Zullen ze me gemist hebben?

Ik zit in het midden, Liam aan de buitenkant en Zoë bij het raam. Ze is al vrij snel in slaap gevallen, wat me allemaal meevalt. Ik had al gehoopt dat ze er niet teveel stress van zou hebben. 

Liam drukt een kus op mijn haar. ''Heb je er zin in?"

Ik knik en kijk hem aan, ik kan geen genoeg krijgen van dit gezicht. Ik hou zóveel van hem. Mijn hart is letterlijk verslaafd aan hem. ''Heel veel, ik heb zoveel zin om je ouders te ontmoeten.''

Liam glimlacht tevreden en dan zakt hij tegen me aan, ook hij slaapt al vrij snel. Hoe doen ze dat toch? Ik besluit ook nog maar een paar uurtjes slaap te pakken.

We staan weer op Nederlandse grond, na een behoorlijke vlucht. We hebben een auto gehuurd en toen meteen Zoë afgezet en daar wat gedronken. Toen zijn we door gegaan naar Liam zijn ouders. Zenuwachtig, bang wat ze van me zullen vinden.

Liam knijpt geruststellend in mijn bovenbeen. ''Geen stress, ze zullen je fantastisch vinden. Dat beloof ik.''

Ik druk een kus op zijn wang, ik ben meteen een stuk relaxter, wat een geluk heb ik met hem. Eenmaal aangekomen in een klein dorpje vlakbij Noord-Holland stoppen we. We staan voor een klein schattig huisje met een grote tuin erachter. Hand in hand lopen we naar de voordeur, we hebben niemand vertelt dat we langs zouden komen dus dit zal wel een schok zijn voor ze.

De deur opent langzaam, er komt een kleine vrouw tevoorschijn, een jaar of vijftig. Ze heeft precies dezelfde ogen als Liam. ''Oh mijn god, lieverd!'' Ze vliegt Liam om de hals, ik sta toe te kijken, wat ontzettend lief dit. Als ze uitgeknuffeld zijn keert ze zich naar mij. ''Jij moet May zijn?'' 

Ik knik verlegen maar dat verdwijnt meteen als ze me in haar armen neemt. ''Hij heeft me zoveel over je verteld via de telefoon,'' Ze laat me weer los. ''Je bent nog mooier dan dat ik had verwacht.'' 

Ik kan een kleine glimlach niet onderdrukken, de liefde die ik nu al voel door deze mensen is echt onbeschrijflijk. Ik loop achter Liam en zijn moeder aan naar binnen. Daar zit zijn vader, hij staat meteen op. Hij kijkt van mij naar Liam. ''Dat heb je goed voor elkaar, Li.'' Hij geeft hem een stevige knuffel en daarna loopt hij met een warme glimlach op zijn gezicht naar mij toe. ''May?'' 

Ik knik, ook hij geeft me een knuffel.

Inmiddels zitten we aan het avondeten. Jeetje wat een honger had ik. ''Hoelang blijven jullie?'' 

''Twee weken,'' Antwoordt Liam. ''Morgen gaan we naar May haar ouders en verder zien we wel.''

Zijn moeder knikt goedkeurend. ''En dan?''

Liam kijkt mijn kant op. ''Dan gaan we weer terug naar ons huisje aan het strand, Liam heeft nu ook werk dus het gaat allemaal goed.'' Antwoordt ik.

Ik zak in het bed wat in de oude kamer van Liam staat. Hij gaat naast me liggen. Zijn ouders hadden een klein feestje vanavond van een goede vriend, eerst wilden ze niet gaan maar we hebben toestemming gegeven. We zijn dus nu alleen in dit enorm schattige huisje, ik vind het zo'n fijne sfeer hebben. 

''Waar denk je aan?'' Vraagt Liam ineens. 

''Aan jou, nou goed?''

Hij draait zich naar me toe en trekt mijn lichaam tegen die van hem. Al snel kunnen we ons beide niet meer inhouden, alles gaat zo vanzelf. Of ik nog bang ben? Niet echt, puur omdat Liam zo voorzichtig met me is.

Buiten adem laat Liam zich naast me vallen na de afgelopen hete paar minuten. Ik druk een kus op zijn wang. ''Ik hou van je.''