The Roadtrip ✔

7

Pov. May

Ik wordt uit Liam zijn vertrouwde armen gehaald, ik zit in een rolstoel.
Zoë houdt mijn hand vast terwijl Liam de rolstoel vooruit duwt.
Simon legt alles uit aan de balie.
"Er mag maar één iemand mee naar binnen, de andere twee mogen in de wachtkamer blijven." vertelt Simon.

Ik kijk naar Liam, hij knikt. "Ik ga met haar mee."

Zoë knikt en laat mijn hand los en geeft me een knuffel. Ik glimlach klein en dan vervolgen we onze weg.

We zijn de hele dag in het ziekenhuis, er worden allerlei onderzoeken gedaan.
Aan het eind van de dag ben ik kapot.
Eindelijk komt de dokter binnen. "Ga even zitten, meneer." zegt hij tegen Liam. "We hebben nieuws. Het moet helen, maar dat gaat vanzelf. Over twee weken moet je hier op controle komen, dan moet het of al weer geheeld zijn of goed opweg. Dat is dus redelijk positief.
Wel is de kans op een zwangerschap gedaald, je hebt zo'n 10 tot 20% kans om zwanger te worden."

Ik kijk de dokter aan, daar ging mijn kinderwens. Ik sla mijn ogen neer.

"Ik laat jullie even alleen." De dokter verlaat de kamer.

Liam opent zijn armen en ik val er meteen in. "Ik wilde zo graag kinderen." mompel ik.

"Er is nog een kans, May."

"Ja maar, die kans is heel erg klein."

* * *

Ik moet 2 nachten in het ziekenhuis blijven voor de zekerheid.
Daarna gaan we terug naar de camping.
Zuchtend laat ik mezelf in de stoel vallen, ik pak mijn nieuwe telefoon. "Ik ga even mijn moeder bellen over alles wat er gebeurd is." zeg ik tegen de anderen als ik weer opsta.

"Hallo, lieveschat! Lang geleden alweer hé, hoe is het met je?"

"Hey mam. Ik kom net uit het ziekenhuis, ik heb er twee dagen gelegen." Ik vervolg mijn verhaal.

"Oh mijn god, May! Hoezo heb je me dit niet eerder vertelt?"
Na een halfuur hang ik op, ik zucht.

"m'n moeder komt hierheen, ze wil dat ik stop met deze reis." ik sla mijn ogen neer en ga op Liam zijn schoot zitten.

"Wat? Hoezo?" vraagt Simon terwijl hij rechtop gaat zitten.

"Ze is bang dat het nog een keer gebeurd."

"We zorgen ervoor dat dat dus niet gebeurd, May. We letten echt wel op je." zegt Zoë.

"We gaan er niet mee stoppen. We stoppen pas als we alle staten hebben gezien die we wilden zien, dan zien we wel wat er gebeurd."

Iedereen knikt instemmend.

* * *

En inderdaad, twee dagen later staat mijn moeder op de stoep, ik kan eigenlijk zo goed als normaal weer lopen. Dus ik loop haar tegemoet tot waar de taxi stopt.

"May!" Ze sluit haar armen om me heen en blijft me maar vast houden. "Hoe is het met je, schat?"

Ik laat mijn moeder los. "Het gaat elke dag beter, ze zorgen goed voor me." We praten wat bij tot we terug bij de camping zijn. "Is dat Liam?" vraagt mijn moeder.

Ik knik en glimlach. Ze steekt haar hand enthousiast uit. "Sandra!"

Ik grinnik als Liam me aankijkt. "Liam."

Mijn moeder stelt zich ook voor aan Zoë en Simon. "Dus, wat is jullie plan?"

Simon vertelt enthousiast over onze plannen, waar we nog heen willen en hoelang dat zal duren.
Mijn moeder luistert aandachtig, ik heb haar lang niet gezien, ze is veranderd.

Als mijn moeder een rondleiding krijgt over de camping van Zoë en Simon, kijkt Liam me even bezorgt aan. "Gaat 't wel met je? Je ziet wat bleek."

Ik knik even. "Ben even wat duizelig." hij pakt mijn hand en brengt me naar het busje, hij helpt me met een comfortabele broek aan te trekken en dan stopt hij me in. Hij geeft een zachte kus op mijn voorhoofd. "Ga maar even rusten."

"En mijn moeder dan?"

"Die redt zich wel."

Pov. Liam
Ik blijf nog even bij haar tot ze haar ogen dan sluit, ik hou zoveel van haar.
Glimlachend verlaat ik het busje. De anderen komen er net weer aanlopen. "Waar is May?"

"Ze was wat duizelig, ze ligt even te slapen."

Zuchtend laat ik me in de stoel vallen, ik ben moe. Echt moe. Ik had me een wereldreis heel anders voorgesteld, tuurlijk. Het is super mooi, heel gezellig en leuk. Maar toch, ik verlang naar een eigen plek, een goede, warme douche, een lekker groot bed. You know.
Maar ik wil niets zeggen tegen de anderen, het is May haar droom.

Ik, Zoë, Sander en Sandra maken avond eten, pasta. Lekker.

"En? Wat is jullie plan?" vraagt Sandra als ze de borden op tafel zet.

"We willen alle plekken nog zien die we sowieso wilden zien, daarna zien we wel." vertelt Zoë.

Sandra knikt langzaam. "Jullie blijven wel samen?"

"Dat is het plan ja." antwoordt ik. "Ik ga even bij May kijken hoor." Ik zet de pan met eten op tafel en doe de deksel erop.
Als ik naar binnen ga zie ik dat May net even in haar ogen wrijft.
"Hey." zeg ik zachtjes.

Ze kijkt me aan, langzaam valt een eenzame traan over haar wang. "Ik wil het niet meer Liam." weer ze zacht uit te brengen. 

* * *