The Roadtrip ✔

36

Samen met Liam lopen we door de stad, ik wilde een verjaardagscadeautje kopen voor hem, maar aangezien ik mijn god niet zou weten wat ik hem moest geven heb ik hem mee genomen.

Hij trekt me mee een winkel in, zo snel dat ik niet kon kijken welke, maar dat wordt al gauw duidelijk.
Ik zie overal lingerie setjes hangen en Liam kijkt me grijnzend aan.

Ik rol mijn ogen en laat hem me leiden naar wat hij wilt, het is immers zijn cadeau.

"Jongens blijven hetzelfde."

"Ik ben geen jongen meer, May, ik ben een echte man." Hij laat zijn spieren zien wat me doet lachen.

Dit is één van de vele redenen dat ik verliefd op hem ben geworden, die lach van hem is alles voor mij. Hij is zo perfect, perfecter als perfect.
En hij is ook nog eens de vader van mijn kindje, ons kindje.

Hij duwt een aantal setjes in mijn handen en daarna trekt hij me mee naar de pashokjes.

"Mag ik mee?"

Ik schud mijn hoofd en trek het gordijn voor zijn neus dicht, even bekijk ik mezelf in de spiegel.
Ik wend mijn blik af en pak het eerste setje, het is wit met veel kant, eigenlijk is het amper nog stof.

Ik trek het aan en voor ik kan goedkeuren of het goed is vraagt Liam of hij binnen mag komen.

"Ja, kom maar." Mompel ik.

Hij komt binnen en trekt het gordijn achter zich dicht.
Zijn blik scant mijn hele lichaam, van top tot teen.
Ik neem mijn onderlip tussen mijn tanden, ik weet niet zo goed wat ik er van vindt.

"Fuck, May. Niet doen."

"Wat niet doen?" Vraag ik terwijl ik hem onschuldig aankijk.

"Dat lip bijten."

Expres neem ik opnieuw mijn onderlip tussen mijn tanden, voor ik het weet ben ik tegen de muur aangeduwt en drukt Liam hongerig zijn lippen op de mijne.

Zijn handen verkennen mijn lichaam, al snel duwt hij zichzelf bij me naar binnen terwijl hij op een gevoelig plekje in mijn nek zuigt.

Hij drukt zijn lippen opnieuw op de mijne zodat ik niet teveel geluid maak, mijn god wat kan deze jongen dit goed.

* * *

Het is de volgende dag, Liam is aan het werk en ik ben thuis gebleven vandaag, ik voelde me zo beroerd.

Ik heb net even lekker onder een warme douche gestaan, inmiddels sta ik voor de spiegel.

Om eerlijk te zijn, ik walg op de moment van mijn eigen lichaam.
Niet op de baby, maar de manier hoe ik er inmiddels uit ben komen te zien.

Ik ben lijkbleek, donkere ringen hebben zich gevormd rond mijn ogen, ik ben niet meer May.
Ik voel me niet meer als May.

De oude May had een slank mooi lichaam, altijd een lieve blos op haar wangen en ze vond haar lichaam eindelijk mooi.

Het is weggevaagd, ik wil er niet zo uit zien. Ik vind het geweldig om zwanger te zijn, maar waarom komt dit er allemaal bij kijken?

Ik probeer mijn best er zo aantrekkelijk mogelijk uit te zien voor Liam, maar het lukt niet.
Wat als hij me geen eens meer aan wilt raken?

"Ben thuis!" Hoor ik Liam vanaf beneden roepen.

Ik veeg de tranen die net zijn ontstaan van mijn wangen af, ik wil niet zwak zijn.

Ik trek een comfortabele sportlegging aan met een oversized T-shirt.

De tranen blijven stromen, ik kan er niets aan doen. Het stopt niet.

"May?" Hoor ik Liam bezorgd vragen.

Ineens voel ik een warme hand op mijn knie, ik zie wazig door de vele tranen die zich in mijn ogen hebben gevormd, ik wil niet dat hij me zo ziet.

"Ga weg." Fluister ik.

"Ik ga niet weg, May. Wat is er aan de hand?"

"Dat zie je zelf toch ook wel?" Vraag ik als ik opkijk. "Ik ben dik, ik ben onaantrekkelijk-"

Ik word afgekapt door Liam, hij drukt een kus op mijn lippen. "Ik wil dat je dat never nooit meer zegt, je bent prachtig. Ik houd van jou, niet van je lichaam, het maakt me niet uit hoe je eruit ziet.
Al was je een zwerver, het maakt me niet uit, ik hou van jou om jou."

"Het spijt me."

"Het geeft niet, kom, ik heb maccie meegenomen." Hij steekt zijn hand uit, vragend of ik meega.

Ik was zo blij met hem, niet wetende dat dit onze laatste maanden samen zouden zijn...